Paul Lensink is interim manager die bij verschillende ministeries opdrachten uitvoert. Hij schrijft de columns voor Binnenlandsbestuur.nl op persoonlijke titel.Volg Paul Lensink op twitter: plmlensink
bestuur en organisatie
/Column
Het Bonita-Diner
Het beeld dat ik als ambtenaar heb gekregen van veel politici is juist het tegenovergestelde: ze deugen stuk voor stuk. En de paar rotte appeltjes die er tussen zitten, zijn vaak zo dom, dat ze zichzelf onmogelijk maken.
Zo langzamerhand begint het aantal regels uit de EU dat het dagelijks leven van de Nederlander vervelender maakt, wel erg zichtbaar te worden. En een promotiefilmpje van de EU zal daar weinig aan veranderen.
De opkomst van europahaters PVV en SP is onder andere te danken aan het feit dat de traditionele partijen geen oog hebben gehad voor deze negatieve effecten.
Na de pastoor is de manager toch wel de meest beklagenswaardige beroepsbeoefenaar die er in de samenleving rondloopt. Is iedere pastoor individueel zo ongeveer verantwoordelijk voor alle misbruik van kinderen van de afgelopen eeuw, iedere manager draagt de erfzonde van bureaucratie, zinloze regelgeving en overdreven bemoeizucht.
Romanschrijvers weten: de werkelijkheid overtreft altijd de fantasie. Zaken waarvan je in je stoutste dromen niet aan denkt, gebeuren in de werkelijkheid wel. In de Haagse politiek is eigenlijk het omgekeerde aan de hand.
Ambtenaren komen van Mars en de rest van de Nederlandse bevolking komt... uit Nederland. Zo blijkt uit een onderzoek van de Volkskrant. De onderzoekers zien de kloof tussen de Nederlandse burger en de ambtenarij groeien. Met name omdat de ambtenaren niet het respect krijgen, dat ze wel denken te verdienen. Terwijl de rest van de bevolking geen hoge pet op lijkt te hebben van de ambtenarij.
Wat is er toch mis met de koningin? Altijd trouw het land gediend, kibbelende politieke partijen geholpen tot een coalitie te komen, linten geknipt en staatsbezoeken afgelegd…en als dank worden er nu plannen gesmeed om haar minder politieke invloed te geven, met name bij de kabinetsformatie. Vorige week heeft de PvdA hiertoe al een voorstel ingediend, en vlak daarna kwam Geert Wilders met zijn voorstel. Hij wil dat de koningin geen onderdeel meer uitmaakt van de regering.
Dat de bezuinigingen ook tot vernieuwingen en innovaties kunnen leiden, bewijzen veel Nederlandse bibliotheken. Gemeentes bezuinigen tien procent of meer op hun bibliotheek. Maar de dames en heren bibliothecarissen laten zich daardoor niet uit het veld slaan.
Een onderpand! Dat niemand daar nu eerder aan had gedacht. Natuurlijk, als wij geld uitlenen aan Griekenland moeten ze ons iets geven als onderpand. Geld, bijvoorbeeld. Hé, maar we lenen ze toch geld uit? Waarom zouden we dan geld als onderpand willen? Dan kunnen ze toch beter geen geld van ons lenen en daarvoor in de plaats dat onderpand gebruiken?
Eigenlijk vinden ze ons, Nederlanders en andere West-Europeanen, maar een stelletje zeurpieten, die VN organisaties in Genève. Ze formuleren dat in andere, veiliger woorden, maar het komt er wel op neer. Wat is dat nou toch voor gezeur over die vluchtelingen die naar het Italiaanse Lampedusa zijn gevlucht toen Kaddafi de hel liet losbreken in zijn land?
Gloeiend van trots: de overheid kan toch heus modern en hip zijn. Dat moet het gevoel zijn geweest van staatssecretaris Terpstra en al die anonieme ambtenaren die ruim vijftien jaar geleden het PGB ontwikkelden. Het Persoons Gebonden Budget was volgehangen met allemaal moderne terminologie uit de handboeken bestuurskunde: vertrouwen hebben in de burger, individuele keuzes respecteren, geen paternalistische overheid.
‘Met de combinatie van sentimentaliteit en zelfmedelijden representeert Wilders’ rede de moraal van de kleinburger’, schreef Arnon Grunberg onlangs in de Volkskrant. Hij had het over de rede die Wilders had gehouden naar aanleiding van zijn proces.
Het kabinet heeft inmiddels álle sectoren in de samenleving tegen zich in het harnas gejaagd. Want de bezuinigingszeis slaat overal toe, zowel bij de linkse (ontwikkelingssamenwerking, cultuur, sociale zekerheid) als de rechtse hobbies (kunst, defensie, onderwijs).