De Raad voor de financiële verhoudingen heeft mij vorige week geschreven dat het gemeentefonds ‘verregaand verrommelt’ en ‘ten principale van karakter is veranderd’. Ik ben zeer blij met die brief.
Vorige en deze week is het idee geopperd, medeoverheden te verplichten banktegoeden te parkeren bij Financiën. Dit zou een verdere uitbreiding van de toch al snel groeiende machtsbasis van dit ministerie betekenen.
Eerst dacht ik dat Het Vreugdevuur der IJdelheden de beste beschrijving zou geven van de loutering van een bankier, zoals Tom Wolfe twintig jaar geleden deed. Maar romanheld Sherman McCoy past niet op de profielen van de huidige generatie bankiers.
Voor zover bekend, blijken zo’n twaalf gemeenten overtollige middelen te hebben gestald op een IJslandse bank en kunnen nu waarschijnlijk fluiten naar hun geld. Bij elkaar gaat het waarschijnlijk om tientallen miljoenen euro’s.
‘I am sorry’, luidde het afscheidsbriefje 12,5 jaar geleden van Nick Leeson toen hij spoorslags verdween en de Baringsbank naar de afgrond voerde. In de film Rogue Trader wordt zijn verhaal naverteld.
Volgens het Centraal Planbureau stijgen de prijzen dit jaar met 2,24 procent, en volgend jaar met maar liefst 3,58 procent. Die cijfers van het Centraal Planbureau zijn de basis voor alle loononderhandelingen de komende jaren.
Opstellen aangeboden aan de Tweede Kamer der Staten-Generaal. Dat is de ware status van de miljoenennota waar Frits Wester en zijn RTL-nieuws jaarlijks naar op zoek is.
Gemeenten moeten hun begroting baseren op de zogeheten Septembercirculaire gemeentefonds van het rijk. Dat is een eis die alle provincies vanuit hun toezichthoudende functie stellen.
Twee mooie debatten de laatste dagen en in beide gevallen hetzelfde onderliggende vraagstuk: moeten we de besteding van geld overlaten aan politici of aan deskundigen?
