Raf Janssen

Dr. Raf Janssen is socioloog en wethouder Sociale Zaken in de Limburgse fusiegemeente Peel en Maas. Hij promoveerde in 1990 op een studie over de verarming van mens en milieu als nieuwe sociale kwestie. Raf Janssen was jarenlang directeur van de Stichting Sjakuus, het landelijke knooppunt van armoedebestrijding vanuit de basis. Hij is medeoprichter van de Sociale Alliantie en is in zijn vrije tijd nog steeds secretaris van dit sociale netwerk waarin zestig landelijke en provinciale organisaties in Nederland hun krachten bundelen wat betreft de strijd tegen armoede en uitsluiting. Voor BB Sociaal geeft hij regelmatig zijn kijk op werk, inkomen en participatie.
  • sociaal / Column

    Mijn honden zijn beter gehuisvest dan deze kinderen

    Er werken duizenden arbeidsmigranten in Nederland. Hele bedrijfstakken zouden inzakken als we deze mensen niet hadden. Steeds meer van hen geven aan in Nederland te willen blijven. We hebben die mensen nu en in de toekomst hard nodig. We behandelen hen echter slecht. Zo maar een bezoek aan een Pools gezin maakt dit pijnlijk duidelijk.

    09 maart 2011
    Mijn honden zijn beter gehuisvest dan deze kinderen
  • sociaal / Column

    Bestuurders verliezen invoelingsvermogen

    Ik ken mensen die nu voor elkaar zorgen, die door elkaar vast te houden het hoofd boven water kunnen houden en daarbij overigens de samenleving ook nog veel kosten besparen. Die worden straks door maatregelen van het rijk uit elkaar gespeeld.

    02 maart 2011
    Bestuurders verliezen invoelingsvermogen
  • sociaal / Column

    De klassen- en standenmaatschappij komt terug

    Dankzij de collectieve regelingen van de verzorgingsstaat hebben mensen zich los kunnen maken uit de beknelling van rangen, klassen en standen. Individualisering stoelt op gezamenlijkheid. De collectieve regelingen worden nu opgeruimd omdat mensen het zelf kunnen en moeten rooien. Die collectiefloze individualisering brengt de klassen- en standenmaatschappij terug. Dit keer in de moderne variant van winnaars en verliezers.

    21 februari 2011
    De klassen- en standenmaatschappij komt terug
  • sociaal / Column

    Onteigen de taal!

    Sindsdien weet ik het zeker: het woordje eigen moet uit ons spraakgebruik verdwijnen; we moeten onze taal onteigenen, want dat woordje steelt ons gemeengoed, ons gezamenlijk eigendom. Door niet over de stoep, maar over de eigen stoep te spreken, wordt de stoep beroofd van zijn wezen, namelijk het zijn van een ‘Gehsteig’ zoals het treffend in het Duits heet, een gezamenlijk pad langs de weg waarop iedereen kan lopen zonder omvergereden te worden.

    31 januari 2011
    Onteigen de taal!
  • sociaal / Column

    Gehalveerde kordaatheid

    Net als in veel andere Westerse landen zijn de overheidsschulden in Nederland sterk opgelopen, met name omdat de staat grote banken van het faillissement moest redden. De banken zijn er weer bovenop en het geld beweegt zich als vanouds vaderlandsloos over de wereldbol op zoek naar het hoogste (schijn)rendement.

    10 januari 2011
    Gehalveerde kordaatheid
  • sociaal / Column

    Alle Jahre wieder

    Ieder jaar als er sneeuw naar beneden ‘rieselt’ wordt in de samenleving het lied van de tegenprestatie gezongen: mensen die een uitkering krijgen moeten daar iets voor terug doen, ze moeten een tegenprestatie leveren.

    30 december 2010
    Alle Jahre wieder
  • sociaal / Column

    Nederland armoedevrij!

    De raadszaal was versierd met twee spandoeken. Op de ene stond ‘Peel en Maas armoedevrij!’ en op de andere ‘Campagne vòòr participatie en tégen uitsluiting’. In de zaal zaten zeventig inwoners van onze gemeente die dertig organisaties vertegenwoordigden. Ze hadden gehoor gegeven aan de uitnodiging die ik als wethouder van sociaal beleid had verstuurd, mede namens de cliëntenraad Werk, Zorg en Inkomen.

    08 december 2010
    Nederland armoedevrij!
  • sociaal / Column

    De economie is te hard geworden

    Als wethouder van sociaal beleid krijg ik regelmatig bezoek van mensen die mij willen spreken, omdat ze hulp nodig hebben, omdat ze het niet eens zijn met een besluit, omdat ze last hebben van de buren, omdat ze per direct een woning nodig hebben, etc. Deze persoonlijke gesprekken sporen mij telkens opnieuw aan mijzelf de vraag te stellen of we als gemeente nog steeds een beleid voeren dat in het belang is van mensen.

    23 november 2010
    De economie is te hard geworden