De provincie Zeeland zag achttien instanties vertrekken. De belastingdienst? Verhuisd. Het kadaster? Weg. De kazerne? Dicht. ‘De provincie wordt leeggehaald’, constateert burgemeester Schouwenaar van Middelburg. ‘Het wordt hier een bestuurlijke woestijn’, vindt commissaris van de koningin Peijs.
Gemeenten moeten de nazorg aan gedetineerden uniform regelen, adviseert de Inspectie voor Sanctietoepassing. Hoofdinspecteur Wouter Meurs verlangt ‘meer actie’.
Weert ontwikkelde voor sociale rampen en andere maatschappelijke gebeurtenissen een plan, dat vooral bedoeld is dreigende onrust vroegtijdig te signaleren.
De beslissing van de inmiddels afgetreden minister Vogelaar om af te zien van een Verwijsindex Antillianen (VIA), kan niet anders dan met zeer gemengde gevoelens worden bekeken. De ommezwaai past naadloos in een jarenlange traditie van bestuurlijk gezwabber waar het de problematiek van Antilliaanse risicojongeren in Nederland (naar schatting tussen de twintig- en dertigduizend) betreft.
De combinatie van zorg en handhaving is de sleutel tot het succes van De Boei, een drijvende dag- en nachtopvang voor verslaafden in Arnhem. ‘Als je het niet allebei doet, blijft het dweilen met de kraan open.’
Informatie-achterstand, vragen over aanbesteding, dreigend geldgebrek: overal in het land wordt gewerkt aan de invoering van elektronische kinddossiers.
Zwarte ratten, mediterrane knutjes en tijgermuggen blijken zich in het Nederlandse klimaat te kunnen handhaven. De bestrijding vraagt aandacht, maar: ‘Gemeenten hebben nauwelijks nog kennis over plaagdieren.’
De reclassering anno 2008 is na vele hervormingen te zakelijk, te versnipperd, te repressief en biedt te weinig zorg, stellen critici. In zes reportages de alledaagse praktijk van de reclassering en de gaten in het systeem.