Overheden die het schip in zijn gegaan met IJslandse banken claimen ten onrechte dat ze niets verkeerds hebben gedaan, vindt Arco van de Ven. ‘Je moet als overheid zelf de risico’s afwegen en je niet achter de regels verschuilen.’
De Raad voor de financiële verhoudingen heeft mij vorige week geschreven dat het gemeentefonds ‘verregaand verrommelt’ en ‘ten principale van karakter is veranderd’. Ik ben zeer blij met die brief.
De treasury van gemeenten en provincies kan vaak naar eigen inzicht handelen. De meeste wethouders en gedeputeerden hadden vaak geen idee waar hun geld precies stond.
Vorige en deze week is het idee geopperd, medeoverheden te verplichten banktegoeden te parkeren bij Financiën. Dit zou een verdere uitbreiding van de toch al snel groeiende machtsbasis van dit ministerie betekenen.
De koersdalingen op de effectenbeurzen treffen ook de provinciale nazorgfondsen voor vuilstortplaatsen. Zo staat het nazorgfonds van Noord-Brabant tientallen miljoenen in de min.
‘Nu geld wegzetten in korte deposito’s is het slimste vanwege de rente.’ Noord-Hollands treasury manager Bert Stöver zal nog wel ’s met koude rillingen terugdenken aan de uitspraak die hij in mei van dit jaar deed in Binnenlands Bestuur.
Eerst dacht ik dat Het Vreugdevuur der IJdelheden de beste beschrijving zou geven van de loutering van een bankier, zoals Tom Wolfe twintig jaar geleden deed. Maar romanheld Sherman McCoy past niet op de profielen van de huidige generatie bankiers.
Nu gemeenten en provincies tientallen miljoenen euro’s dreigen te verliezen met beleggingen en spaartegoeden bij failliete banken, staat de wet Fido opnieuw ter discussie.
Arnhem had een bijstandsgerechtigde niet zonder meer naar een Arbeidstrainingscentrum (ATC) mogen sturen. Gemeenten moeten door deze rechterlijke uitspraak passender werk aanbieden.
