Chemours aansprakelijk voor PFAS-schade

Chemiebedrijf Chemours (en voorheen DuPont) in Dordrecht is aansprakelijk voor schade door PFAS-uitstoot tussen 1 juli 1984 en 1 maart 1998. De rechtbank in Rotterdam oordeelde woensdag dat DuPont voor juli 1984 nog handelde volgens de vergunning. Na die tijd veranderde dat en had DuPont en vervolgens Chemours de gemeenten in de omgeving beter moeten inlichten.

Gevaren langer bekend

Vier gemeenten - Dordrecht, Papendrecht, Sliedrecht en Molenlanden - hadden de zaak aangespannen tegen het bedrijf. Volgens de gemeenten wist Chemours, en voorganger DuPont, al veel langer van de gevaren van PFAS. De rechtbank gaat nu nog oordelen of de uitstoot van PFOA (een PFAS-variant) ook onrechtmatig was na 1998. Het gebruik van deze schadelijke stof eindigde in 2012 en werd later door de overheid verboden.

De rechtbank kon wel stellen dat grotere hoeveelheden PFOA-deeltjes opgeruimd moeten worden door het chemiebedrijf als ze op grond van de gemeenten terecht zijn gekomen. Ook als dat voor 1984 of na 1998 gebeurde. De kosten moeten Chemours en DuPont dan ook betalen.

GenX-stoffen

De rechter heeft ook gekeken naar GenX-stoffen, waarmee PFOA vervangen werd in 2012. De uitstoot hiervan na 2012 is in elk geval niet onrechtmatig geweest, oordeelde de rechtbank. 'De gemeenten hebben niet goed genoeg uitgelegd wat de risico's zijn van de relatief kleine hoeveelheden GenX-stoffen die zijn uitgestoten.' Als er echter grotere hoeveelheden GenX-stoffen op percelen van de gemeenten terecht zijn gekomen, dan moet Chemours wel de kosten voor het opruimen vergoeden.

Hoeveel geld Chemours en DuPont moeten betalen, moet nog in een vervolgprocedure worden vastgesteld. De kosten voor zaken als bloedonderzoek, voorlichting en inzet van ambtenaren naar aanleiding van de PFAS-vervuiling hoeft het chemiebedrijf in elk geval níet te betalen, aldus de rechtbank. Het is nog niet duidelijk wanneer een eindvonnis zal volgen. Dit zal in elk geval niet meer in 2023 plaatsvinden, verwacht de rechtbank.

PFAS zijn poly- en perfluoralkylstoffen, chemische stoffen die amper afbreekbaar zijn in het milieu en die in verband worden gebracht met onder meer een verhoogd cholesterol en voortplantingsproblemen.