Excuus te weinig vrouwen voor topfuncties gaat niet op

Het excuus van werkgevers dat er niet genoeg vrouwen te vinden zijn voor hoge posities gaat niet langer op, concluderen onderzoekers van kennisinstituut Atria. Zij keken naar Europese landen waar de participatie van vrouwen in topfuncties wèl in evenwicht is waaronder Frankrijk, Finland, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk. Enkele simpele maatregelen kunnen al leiden tot een grotere pool van vrouwelijke high-potentials, benadrukt Antia Wiersma van kennisinstituut Atria. ‘In het Verenigd Koninkrijk worden de recruiters gewoon teruggestuurd als ze met te weinig vrouwelijke kandidaten komen.’

Streefcijfer niet gehaald
In de Wet bestuur en toezicht is als streefcijfer een minimum van 30 procent vrouwen in de raden van bestuur en –commissarissen van grote bedrijven opgenomen. Deze week bleek dat dit bij lange na niet gehaald werd. Het percentage bleef steken bij een schamele 10 procent.

Overheid en openbaar bestuur
Ook de de hoogste functies bij de overheid, het openbaar bestuur en de politiek zijn voornamelijk een mannelijke aangelegenheid.  Zo is er slechts één vrouwelijke Commissaris van de Koning, één vrouwelijke burgemeester van een 150 duizend+ gemeente en is slechts 17 procent van de dijkgraven van het vrouwelijk geslacht. Bij de Algemene Bestuursdienst (ABD) van de rijksoverheid, waar de hoogste ambtenaren werken, ligt het gemiddelde percentage vrouwen op 28 procent. Maar bij het ministerie van Economische Zaken is dat slechts 16 procent.

Salaris noch lease-auto

Om het tij te keren moet de werkgever andere methoden gaan hanteren. ‘Dat begint al bij de functieomschrijving in de vacaturetekst,’ vertelt Wiersma. ‘Focussen op bijvoorbeeld salaris en leaseauto spreekt vrouwen niet aan.’ Ter illustratie noemt ze een concreet voorbeeld over het bedrijf Cofely Nederland dat de proef op de som nam en twee verschillende advertenties plaatste voor een functie in de technische branche. ‘De ene was een tekst op de conservatieve, traditionele manier. De tweede advertentie gaf meer blijk van wat je zou kunnen bijdragen aan een betere wereld. Zo was een secundaire arbeidsvoorwaarde dat je vrijwilligerswerk kon doen in binnen- en buitenland. Wat bleek? Er reageerden veel meer vrouwen op deze advertentie dan op de eerste. Overigens ook veel meer mannen.’

Recruiter moet beter zoeken

In het Verenigd Koninkrijk zijn ze volgens Wiersma een stuk verder met vrouwelijke deelname in topfuncties bij bedrijven en overheden. ‘Daar gaat het er niet over óf er vrouwen op een shortlist van een recruiter staan, maar hoeveel. Als zo’n bureau met alleen maar mannen aankomt wordt die teruggestuurd met de opdracht om beter te zoeken, want ze zijn er namelijk wel. Je moet alleen soms op een andere manier zoeken.’

Zelfregulering

Een andere methode is om voldoende vrouwen in selectiecommissies deel te laten nemen en die processen transparant te laten zijn. ‘Dat voorkomt het verschijnsel “soort zoekt soort”,’ aldus Wiersma. ‘Onder andere in Zweden en Denemarken maken bedrijven succesvol gebruik van zelfregulering. Het blijkt goed te werken wanneer je zelf targets stelt en ze openbaar maakt. Beter dan van buitenaf opgelegde vrouwenquota.’