Uitkering

Weg arbeidsadviseur

Maria (1965) woont samen in een huis met dochter Shanti (1999). Ze heeft een Wwb-uitkering. ‘Ik wil raad.’

Maria heeft veel aan haar hoofd. Haar oudste dochter Anna wil weg uit haar kraakpand, maar heeft geen inkomen. Jongste dochter Shanti (11) is na de kerst naar een nieuwe school gegaan, omdat het botste tussen haar en haar meester. Maria werkt aan verschillende documentaires, onder andere over hoe mensen uit de bijstand komen. Maria: ‘Het was een goede tijd. Ik volgde de revolutie in Egypte. Informatie van bloggers stuurde ik door naar redacties. Niet voor het geld, maar ik heb er veel van geleerd.’

‘Woensdag kwam ik weer met beide benen op de grond. Ze kwamen mijn water afsluiten. Daar heb ik een stokje voor gestoken, maar de rekening moet betaald. Dus blijft er komende maand maar 100 euro over om van te leven. Nog zoiets leuks: 2 weken geleden kwamen ze me gijzelen vanwege een boete voor het fietsen zonder licht uit 2005, van 37,50 euro. Met twee agenten! Ik zei: “Ik ga echt niet mee, ik ben aan het koken en mijn kind is aan het spelen.” Dat hangt me dus ook nog boven het hoofd. Hopelijk kan ik het filmen. Mijn camera staat klaar. De komende tijd moet ik bijzondere bijstand aanvragen voor de beugel voor Shanti, zo’n 1000 euro. En ik probeer een fietsvergoeding te krijgen; haar nieuwe school is ver weg. In april is ze jarig. Ze wil zo’n stoere fiets met bloemen en een bak. Jammer dat de gemeente alleen een contract heeft met een dure fietsenmaker. Ik merk de bezuinigingen bij de gemeente. Er is geen onafhankelijke arbeidsadviseur meer, in december nog wel. Ik wil raad, want de sociale dienst weet niet wat ze met me moeten. Officieel mag ik niet eens een KvK-nummer hebben.’ 

Geen last

Mandy (1982) heeft een Wajong-uitkering. Ze heeft nu eindelijk een baantje gevonden.

Mandy doet 22 uur vrijwilligerswerk per week op een peuterspeelzaal en een zorgboerderij. De afgelopen maanden zocht ze met haar jobcoach beter betaald werk, met minder reistijd. En dat heeft ze gevonden. Mandy: ‘Ik ga elke vrijdagmiddag 3 uur oppassen. Daarmee verdien ik ongeveer 96 euro per maand. Het lijkt me wel leuk. Het zijn twee meisjes van 5 en 7 jaar. Ik ken ze een beetje omdat ik naar ze kan zwaaien vanuit mijn raam. Ik heb de baan gevonden via een buurman. Ook ga ik zo nu en dan oppassen bij mijn jobcoach om een extra zakcentje te verdienen.’

Mandy woont vanwege een autisme-spectrumstoornis in een begeleid-wonenproject en ontvangt een Wajong-uitkering. ‘Ik doe dit zwart. Het is toch niet zo erg veel en het is leuk om ervan te kunnen sparen. Daarnaast blijf ik ook gewoon werken bij de peuterspeelzaal, anders kan ik het abonnement van mijn mobiel niet betalen.’ Ze merkt niets van de bezuinigingen bij de gemeente. ‘Ik moet wel de gemeentelijke heffingen betalen. Dat is omdat ik te veel spaargeld heb, maar dat is al een paar jaar zo. Ook aan mijn stadspas is niets veranderd. Je kan het eventueel nog aan mijn ouders vragen.’ Jan (vader): ‘Ze heeft wat geld gekregen nadat ze met haar fiets op een tram is gebotst. Daarom zal ze wel de gemeentelijke heffingen moeten betalen.’ 

Het wordt krap

Flip (1962) en Truus (1968) hebben een Wwb-uitkering. Ze hebben twee kinderen: Anja (2003) en Kees (1990). ‘Bij ons valt weinig te bezuinigen.’ 

Beide partners zijn veel thuis. En dan wonen Anja en Kees er ook nog, plus drie honden en drie logeerhonden. Truus heeft artrose en Flip mankeert van alles, waardoor hij slecht loopt en zorg nodig heeft. Ze hadden beiden al lang afgekeurd moeten worden, vindt Flip, maar eenmaal in de bijstand kan dat niet meer. Nu dreigt Flips moeder weg te vallen. Flip: ‘Mijn moeder ligt nu op een palliatieve afdeling van een verzorgingshuis. Gelukkig maar 10 minuten hier vandaan.’

Ze merken niet al te veel van de bezuinigingen. Flip: ‘Bij ons valt weinig te bezuinigen.’ Truus: ‘Vergeleken met vorig jaar moet je tegenwoordig wel een hoop op tafel leggen, terwijl ze alle papieren al hebben. Ze vragen continu om dubbele bevestigingen.’ Verdere financiële veranderingen? Flip: ‘Nou ja, mijn moeder valt nu ook weg. Die kon ons nog wel eens wat toestoppen. Verder zijn we nu bezig met de belastingschuld. Truus werkte tot vorig jaar als alphahulp in de huishouding. Toen is er iets fout gegaan tussen de gemeente en de Belastingdienst. De belastingschuld was eerst 12 duizend euro, nu nog 5.500. Van onze budgetbeheerder Humanitas heb ik gehoord dat het dit jaar krap wordt. De ziektekostenverzekering, een “gemeentelijk extra-pakket”, GEP, gaat bijvoorbeeld omhoog.’

Truus: ‘We lossen nu 118 euro per maand af aan de belastingschuld. Ik hoop dat ze daar de helft afhalen. Dan zitten we er wel langer mee, maar dan kan Humanitas tenminste de rekeningen betalen. Toevallig hoorden we van de week over een sportfonds. Anja kan dan misschien het grootste deel van het jaar naar kickboxen.’ Anja: ‘Of ballet.’ 

Naar Venezuela

Elisa (1948) heeft een Wwb-uitkering. Ze moet haar schuld afbetalen voordat ze naar de internationale vrouwenconferentie in Venezuela kan gaan. 

Elisa wil naar Venezuela. Dat gaat lukken omdat ze sponsors gevonden heeft. Zelf leeft ze al 40 jaar van de bijstand, sinds haar scheiding. Destijds belemmerde de zorg voor haar dochtertje haar een baan te zoeken, nu zijn dat fibromyalgie (chronische spierpijn) en suikerziekte. Naast haar vrijwilligerswerk bij de Bijstandsbond (lintje in 2005) demonstreert ze veel en past ze op kleindochter Mirte.

Elisa: ‘Per 1 januari 2011 bezuinigt de gemeente op de toeslag voor chronisch zieken. Ik moet een verhoging aanvragen, want ik heb veel kosten voor medicijnen, bonnetjes bewaren dus. Deze maand ben ik alweer te laat, dan volgende maand maar. Mij kost het 32 euro per maand. Daar komt een verhoging van de ziektekostenverzekering bij van 13 euro. Andere mensen zijn er zelfs honderden euro’s op achteruit gegaan. Die komen nu bij de Bijstandsbond. Met het afbetalen van mijn schuld aan het stadsdeel ben ik nu ook begonnen. Ik moet wel, anders kom ik Schiphol niet af. Mijn neef is eens teruggestuurd naar Groningen vanwege een openstaande bekeuring. De schuld komt van een boete voor het kappen van een boom in mijn tuintje, van 500 euro. Ik betaal nu 25 euro per maand af. Als je maar begonnen bent met betalen mag je het land uit, maar voor de zekerheid wil ik nog een bevestigingsbrief halen bij de deurwaarder.’