Uit de veren

Buurtvoorlichting als inburgering.
Dit kabinet wil niets meer bijdragen aan de inburgering. Je kunt als gemeente afwachten en niets doen, maar je kunt ook creatief zijn en actie ondernemen. Door mensen aan te stellen als buurtvoorlichter, brengen we ze in beweging. Letterlijk, want ze gaan wandelend de buurt in, maar ook figuurlijk. Ze moeten communiceren met de buren en met andere portieken. Misschien niet altijd in het Nederlands, maar het zijn wel de eerste stappen op weg naar zelfvertrouwen en hopelijk werk.

U kunt buurtvoorlichters ook gebruiken?
Wij moeten veel informatie halen en brengen naar wijkbewoners. Dat kunnen we met gelikte folders doen, maar het is veel slimmer om passieve niet-uitkeringsgerechtigden hiervoor in te schakelen. En ze geven het goede voorbeeld. Hoe kun je nu verwachten dat je kind zijn best doet op school als jij je bed niet uitkomt? Bovendien ergeren buurtgenoten die ‘s ochtends bij min 5 op de fiets stappen om naar hun werk te gaan, zich dood aan lieden die thuis niks doen.

Ah, een win-winsituatie.
Ik durfde het niet te zeggen, maar het mes snijdt inderdaad aan twee kanten. Ik wil het gemeenschapsgeld zo effectief mogelijk inzetten. Het is voor heel gemeenteland interessant. Stadsdeel Oost heeft ons programma al overgenomen, Rotterdam is geïnteresseerd. Hoe zet je structureel geld in om mensen te motiveren die nu nog passief aan de kant staan? Ik kijk naar de toekomst. Amsterdam heeft over 5 jaar 160 duizend nieuwe banen te vergeven. Iedereen moet eerst leren kruipen, je valt en staat op, je zet je eerste stappen en dan loop je en ga je rennen. Dat is hier ook zo. Mensen moeten aan de hand worden genomen om hun eerste stappen te zetten op de trap die naar werk leidt.

Een moslima belt aan bij een homo?
Mijn vuistregel is: kerk en staat zijn gescheiden. De grondwet geldt voor iedereen. Iedereen is vrij om te geloven, maar ook om niet te geloven. Iedereen mag alles zijn. Als een moslima als buurtvoorlichter aan het werk gaat, dan wil ik dat ze bij iedereen aanbelt.