De schoffelweigeraar
‘Bijstandsheld Bennie’ wordt-ie wel genoemd. Of ‘de schoffelweigeraar’. Bennie Beck spande een rechtszaak aan tegen de gemeente Arnhem die hem in het kader van Work First liet schoffelen voor zijn bijstandsuitkering. De rechter gaf Beck gelijk dat schoffelen in dit geval geen passsende arbeid was, maar vond het niet in strijd met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. In hoger beroep probeert Beck alsnog zijn gelijk te halen.
Spraakmaker: Bennie Beck
Leuke foto. Maar u snapt ook wel dat mensen zullen zeggen: als hij naar Lowlands kan, dan kan hij ook schoffelen.
Er leeft een grote misvatting over mijn zaak: het is helemaal niet zo dat ik nog een uitkering heb. Deze zaak speelde voorjaar 2007. In september van dat jaar had ik zelf al ander werk gevonden.
Wat was het probleem met dat schoffelen dan?
Ik had al meteen door dat schoffelen me niet zou helpen met het vinden van een nieuwe baan. Maar als ik daar wat van zei, deden ze bij de gemeente wat lacherig en kreeg ik nauwelijks antwoord. Ik werd niet serieus genomen als ik wilde uitleggen waarom ik dat werk niet wilde doen. Ik kwam zoveel botheid en arrogantie tegen, dat ik dacht: dit moesten we maar eens verder uitzoeken.
En nu betoogt u dat Work First dwangarbeid is. Een zware term.
De vorige wethouder reageerde daar ook heel emotioneel op en begon over haar tante die in een kamp had gezeten. Daar is het natuurlijk ook helemaal niet mee te vergelijken. Maar het is wel verplichte arbeid.
En daar wilt u niet aan?
Het is helemaal niet zo dat ik tegen arbeid ben, dat is een misverstand. Ik kom uit de zorg en heb meteen gezegd dat ik bijvoorbeeld best iets met bejaarden wilde doen. Artikel 9, lid 1H van de Wet werk en bijstand zegt geloof ik dat een uitkeringsgerechtigde werk moet accepteren. Daar ben ik het helemaal mee eens. Maar artikel 9, lid 2 of zoiets heeft het over een verplicht reïntegratietraject. Het gaat mij erom dat daar maatwerk wordt geleverd en je niet aan willekeur bent overgeleverd.
U bent een echte deskundige geworden!
Maar ik ben in die tijd niet werkloos thuis gaan zitten. Ik was keurig elke dag op de afgesproken tijd bij de gemeente en vroeg dan of ze wat nuttigs te doen hadden. Dat werden ze natuurlijk zat, na een tijdje wilden ze me ook geen hand meer geven en zo. Nou, dan stelde ik weer een bezwaarbrief op. Er lopen acht klachtenprocedures. Weet u, als ik gewoon een kopje koffie had kunnen drinken met de wethouder, waren we er wel uitgekomen, maar dat wilde zij niet.
Reacties: 8
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
WWB hoofdstuk 2
paragraaf 2.1
Art.9 lid 1. a
naar vermogen algemeen geaccepteerde arbeid , waarbij geen gebruik wordt gemaakt van een voorziening, te verkrijgen en deze te aanvaarden (hiertegen richt mijn bezwaar zich NIET!
WWB hoofdstuk 2
paragraaf 2.1
Art.9 lid 1. b.
gebruik te maken van een door het college aangeboden voorziening , waaronder begrepen sociale activering, gericht op arbeidsinschakeling.
Mvg Bennie Beck
Een werkloze moet op zoek naar ander passend werk. Dat kost tijd, energie en wilskracht (het is namelijk een zeer belastende bezigheid om steeds aan te kloppen op deuren waarvan 99% niet open gaat). Het in het belang van de werkloze en van de maatschappij dat de werkloze zijn tijd, energie en wilskracht zo goed en efficiënt mogelijk inzet om uit zijn penibele situatie te komen. Als een overheid dat belemmert door een werkloze te laten "schoffelen", is die overheid destructief bezig.
Voor veel ambtenaren is het waarschijnlijk moeilijk voor te stellen onder welke druk een werkloze staat als gevolg van onzekerheid over de toekomst, subtiele vormen van vernedering (paternalisme), etc. Dat is echter geen excuus voor ambtelijke arrogantie en willekeur.
Ik opende mijn reactie immers met de volgende zin:
"De verantwoordelijkheid om passende arbeid te verkrijgen ligt in 1e instantie bij de werkloze ZELF! "
"in 1e instantie" impliceert, dat er dus nog meer zgn. stakeholders zijn met ieder zijn/haar eigen verantwoordelijkheid...
Maar het begint bij het begin en dat is de aanvraag!
Let wel: de aanvraag is dus het begin. En WIE start de aanvraag???
Natuurlijk zouden alle betrokkenen de best-passende/duurzame oplossing moeten willen nastreven.
M.i. is de beste oplossing, DIE oplossing, die het best past bij de klant.
Duidelijk moet wel zijn, dat eea niet vrijblijvend is cq mag zijn.
Het gaat immers om gemeenschapsgeld.
En willen we niet allemaal dat dat geld zo rechtvaardig en efficient mogelijk beheerd en uitgegeven wordt?
Het uit te voeren beleid is overigens op basis van DEMOCRATISCH tot stand gekomen wet-, en regelgeving .
Het gaat daarom ook niet wat jij en/of ik er van vinden, maar om wat de meerderheid van ONS er van vindt.
Natuurlijk mag van mij een ieder zijn/haar passie volgen en geholpen worden aan en met (het zoeken/vinden van) zijn/haar wensberoep.
Maar EEN vraag zou kunnen zijn: hoe lang mag die zoektocht duren?
Hoe lang mag iemand gebruik blijven maken van gemeenschapsgeld?
Waar liggen de grenzen?
Enzovoort enzovoort
Dus...
PASSENDE arbeid is overigens iets anders dan ALGEMEEN GEACCEPTEERDE ARBEID...
Artt.9 lid 1 sub a en b betreffen PLICHTEN en geen rechten...
De volledige tekst van WWB artikel 9 lid 1 luidt dan ook als volgt:
Artikel 9. PLICHT tot arbeidsinschakeling1.
De belanghebbende van 18 jaar of ouder doch jonger dan 65 jaar is, vanaf de dag van melding als bedoeld in artikel 44, tweede lid, VERPLICHT:
a. naar vermogen algemeen geaccepteerde arbeid, waarbij geen gebruik wordt gemaakt van een voorziening als bedoeld in artikel 7, eerste lid, onderdeel a, te verkrijgen en deze te aanvaarden, waaronder begrepen registratie als werkzoekende bij het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen, indien hem daartoe het recht toekomt op grond van artikel 30b, eerste lid, van de Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen;
b. gebruik te maken van een door het college aangeboden voorziening, waaronder begrepen sociale activering, gericht op arbeidsinschakeling, alsmede mee te werken aan een onderzoek naar zijn mogelijkheden
Misschien verdient de communicatiewijze ter zake niet de schoonheidsprijs, maar de wet is duidelijk.
DU moment WWB wordt aangevraagd ontstaat er de PLICHT om zsm 'algemeen geaccepteerde arbeid' te aanvaarden.
M.vr.gr.
snap je het nou echt niet of wil je het niet snappen?
vraag anders even aan je direct leidingevende waar 't over gaat
mvg Bennie
Op het voorstel om met behoud van uitkering een werkervaringstraject te doen bij de RO-afdeling van dezelfde gemeente (voro wat hoort wat), kreeg ik een nee, want daar zat namelijk geen vaste baan in...
Snapt u het nog??
Uiteindelijk toch 2 maanden werkervaringsproject gedaan bij de afdeling RO en daarna meteen een baan bij een andere gemeente.
Moraal van het verhaal: gemeenten kijken bijzonder weinig naar wat goed is voor de werkloze (en voor de gemeente op lange termijn), maar vooral naar hoe de uitkering op korte termijn zskm gestopt kan worden.
Waarschijnlijk wordt de attitude van Van der Heijde mede veroorzaakt door de instructies die hij heeft gekregen. Alleen al de naam van zijn functie wijst daarop: "klantmanager" - alsof de werkloze op een commerciële manier gemanaged moet worden.
Wetsteksten zouden niet puur als machtsmiddelen gebruikt moeten worden, maar altijd ook als een leidraad: wat is het doel ervan? Dus niet alleen maar een boodschap zenden: "Jij moet!" maar ook onderzoeken met wat voor iemand je eigenlijk te maken hebt en wat diens mogelijkheden zijn.