Eén op vijf gemeenten heeft ongebruikte opvang asielzoekers

Bouw die stilstaat en vergunningen die op zich laten wachten: EenVandaag meldt na een rondgang dat bijna 20 procent van de gemeenten een opvanglocatie voor vluchtelingen heeft die het COA nog niet in gebruik heeft genomen. Het gaat in totaal om 24 locaties die zijn aangeworven om asielzoekers op te vangen, maar nog niet in gebruik zijn genomen door het opvangorgaan.

Maanden

De redenen waarom de locaties niet open zijn, lopen uiteen. Participatietrajecten, bouw van nieuwe panden en vergunningen nemen tijd in beslag. Maar er zijn ook geluiden dat het COA laat is met het aanleveren van de juiste gegevens. Soms duurt het vijf of acht maanden voordat het COA een vergunningsaanvraag doet om een aangewezen locatie als asielopvang te gebruiken.

Matig

Gemeenten klagen over de samenwerking met het opvangorgaan. Eén op de tien vindt de relatie met het COA ‘matig’. Lokale overheden spreken over afspraken die niet worden nagekomen, of dat de organisatie slecht bereikbaar is. ‘Veel stukken laten lang op zich laten wachten voordat deze intern goedgekeurd zijn bij COA. Dit heeft z’n weerslag op de doorlooptijd van het te bouwen azc in onze gemeente gehad’, zegt Barneveld tegen het actualiteitenprogramma. Ondertussen zijn er wel goede afspraken en is er een duidelijke planning, maar de Gelderse gemeente moet er naar eigen zeggen wel ‘bovenop’ zitten.

Vakantieparken   

Ook Midden-Drenthe heeft een negatieve ervaring: ‘Het COA stelde onhaalbare eisen en keurde, zonder mee te denken over oplossingen, locaties af.’ De gemeente laat in de rondgang weten dat er achter haar rug om vakantieparken voor opvang werden benaderd.

Spreidingswet

Het COA stelt dat gemeenten hard aan het werk zijn gegaan met de spreidingswet. Hierdoor is het druk bij het opvangorgaan. ‘Er lopen op dit moment meer dan 150 projecten’, zegt COA-woordvoerder Edward Ernst.

Flora en fauna

Hij legt uit dat het ontwikkelen van een asielzoekerscentrum (azc) veel tijd kost, omdat ze het zorgvuldig moeten en willen doen. ‘Het COA heeft te maken met wettelijke vergunningstrajecten en aanbestedingen waar we geen invloed op hebben. Op heel veel plekken moeten we allerlei onderzoeken doen naar bijvoorbeeld flora en fauna. Dit is niet anders dan bij andere bouwprojecten zoals woningbouw of infrastructuur.’ Daarbij is volgens Ernst het proces om vergunningen aan te vragen complexer geworden door de Omgevingswet. Zo liep in Eindhoven een aanvraag vertraging op omdat het participatietraject nog moest plaatsvinden.