Lichtgeraakt

Ton van Kessel neemt het op voor zijn ouders. Die wonen aan de rand van het Oost-Brabantse Vorstenbosch in de Kapelstraat, op vijfenveertig meter van Ad Donkers Machinaal Timmerbedrijf. De vader van Van Kessel werd 72 jaar geleden in dat huis geboren. Zoon Ton woont op 300 meter van het bedrijf. In 1987 begint Donkers in de oude varkensstal van Donkers senior een - volgens Van Kessel illegaal - ambachtelijk timmerbedrijf. Het bedrijf wordt in de loop van de jaren steeds groter. Zeer tegen de zin van Van Kessel, die elke uitbreiding juridisch aanvecht - zonder succes.

In 2004 krijgt Donkers een bouwvergunning voor een nieuwe uitbreiding. Op het dak brengt hij lichtstraten aan: langgerekte, piramidevormige lichtkoepels waardoor daglicht de hal in kan. Na een tip van Van Kessel stelt de gemeente Bernheze vast dat die lichtstraten te hoog zijn en afwijken van het bouwplan. Donkers moet ze weghalen. ‘Dat heeft mij 50.000 euro gekost’, zegt Donkers.

In 2007 verlenen B en W een vrijstelling voor de plaatsing van lagere lichtstraten, die ruim een meter hoger worden dan de vijfenhalve meter die het bestemmingsplan toestaat. Van Kessel senior tekent vergeefs bezwaar en beroep aan en vestigt zijn laatste hoop op de Raad van State. Daar voert hij onder meer aan dat Donkers gezien de lichtoverlast en de bedrijfsuitbreiding een milieuvergunning nodig heeft en dat het gebouw twintig procent hoger wordt dan het geoorloofde maximum.

Bovendien is te weinig rekening gehouden met de voorgeschiedenis, waarin Van Kessel protesteerde tegen eerdere uitbreidingen. Dat doet volgens de Raad van State niet terzake, omdat het hier om andere lichtstraten gaat. De Raad betwijfelt of de buren last hebben van het licht. Er komt namelijk zelden licht uit het gebouw. En als dat gebeurt, kunnen de buren dat amper zien, omdat er een haag van 3.40 meter hoog staat tussen hun huis en het bedrijfsgebouw. Aangezien de bedrijfsactiviteiten niet worden uitgebreid door de lichtstraten, valt de plaatsing binnen de milieuvergunning.

Verder wordt slechts een klein gedeelte van het gebouw twintig procent hoger. De rest blijft onder het maximum van vijfenhalve meter. Omdat het maximum voor woningen en gebouwen in de directe omgeving tien meter is en iets verderop zeven, is de vrijstelling niet ten onrechte verleend. Ton van Kessel vindt het jammer dat zijn vader steeds bakzeil moet halen: ‘Het gaat mij om de salamitactiek waarmee door de jaren heen een industrieel bedrijf is verrezen in onze pittoreske dorpskern. De gemeente speelt een kwalijke rol door dat te gedogen.’

Shalimar Rauf van de gemeente Bernheze ontkent dat. De gemeente heeft steeds netjes de procedures gevolgd en is opgetreden tegen de lichtstraten die te hoog waren. Op de huidige locatie zal Donkers overigens niet meer kunnen uitbreiden. Ad Donkers: ‘Ik bloed hier een beetje dood. Te zijner tijd moet het bedrijf verkassen.’