CO₂ reductie een plek geven in gebiedsontwikkeling: het kan!

Wereldwijd is er aandacht voor uitstoot van broeikasgassen zoals CO₂. Elke zomer worden er helaas records gebroken. Logisch dat er dat er dus veel aandacht is voor het terugdringen van onze uitstoot. Toch is dat niet de dagelijkse realiteit in gebiedsontwikkeling. 

We meten veel in gebiedsontwikkeling. Aantallen woningen, parkeerplaatsen, stikstofuitstoot, kosten en opbrengsten, verkeersstromen, groenpercentages, enzovoort. Als vak zouden we een stap moeten zetten en ook aandacht gaan besteden aan CO₂-uitstoot die gevolg is van onze beslissingen. Beslissingen in gebieden hebben immers grote gevolgen voor de lange termijn.

Denkmodel

In het denkmodel hiervoor onderscheiden we momenteel meerdere invalshoeken:

• Uitstoot als gevolg van materiaalgebruik 
• Uitstoot als gevolg van energie in gebruiksfase 
• Uitstoot als gevolg van mobiliteitskeuzes
• Compensatie met groen: hoeveel CO₂ kunnen we weer vastleggen.

Rekenmodel

Door dit in rekenmodellen te vatten en zo meerdere planvarianten te vergelijken, wordt duidelijk en meetbaar welke keuzes zorgen voor de minste uitstoot. Dat helpt daarmee beter onderbouwd keuzes te maken in plannen.
Sturing op CO₂ in gebiedsontwikkeling geeft daarmee een concrete invulling aan de vaak abstracte bestuurlijke klimaatdoelen die veel colleges hebben gesteld.

Ondertussen zijn er in Amersfoort en Rotterdam de eerste serieuze projecten die werken met CO₂-sturing in gebiedsontwikkeling. En terecht. Het klimaat roept, u kunt toch niet achterblijven?