Trendbreuk

Hoewel het tegenwoordig bon ton is om lampjes te schijnen op alles wat niet ok is of gierend misgaat, ga ik een oude trend nieuw leven inblazen. Ik doe eens gek, en ga iets vertellen over een positief, inspirerend voorbeeld van ziekteverzuimbegeleiding. Een ouderwetse best practice! We zijn daar een beetje vanaf gestapt, omdat het leereffect van zo’n practice soms wat tegenvalt. Maar in deze tijd van hel en verdoemenis – waaruit ik ons niet per se gelouterd zie verrijzen – snak ik inmiddels naar positiviteit en verfrissende inspiratie.

Je kunt het gerust een vriendelijk-assertieve verzuimaanpak noemen die softwarebedrijf Afas toepast. Men wacht bepaald niet besluiteloos af hoe een nieuw verzuimdossier zich gaat ontwikkelen. Hoezo zes weken wachten voordat er een plekje bij de arbodienst is?! Zowel bij mentaal als fysiek verzuim is het zaak om gelijk contact te zoeken met de ziekmelder met de vraag: ‘wat kunnen wij voor je doen?’ Niet om te pushen maar oprecht om te helpen. Dit werkt overigens vooral goed als de organisatie een arsenaaltje preventieve en curatieve middelen heeft klaarstaan. Coaches in soorten en maten, personal trainers, voeding- en slaapexperts. Hulptroepen die al regelmatig worden ingezet om medewerkers tijdens het werk bij te staan, die ook mooi kunnen helpen om verzuimdossiers vlot te trekken.

Nu hoor ik u denken: ‘Is dit niet een beetje veel van het goede? Zeker als medewerkers overbelast en oververmoeid zijn… Moeten we ze dan niet gewoon heel erg met rust laten?’ Maar mensen rust gunnen en ze ‘heel erg met rust laten’ komen niet uit hetzelfde vat. Met rust gelaten worden – totdat je dan eindelijk bij de bedrijfsarts langs mag – kan oorverdovend stil zijn. We zijn wat mij betreft doorgeslagen in het idee dat ‘contact’ belastend is voor de zieke medewerker. Dat is het vooral en alleen als de ‘toon’ van dat contact er een is van onbegrip en ongeduld. Terwijl oprechte vragen over waar de medewerker behoefte aan heeft, opgevolgd door acties die daarop aansluiten, altijd meer goeds dan kwaads zullen doen.

Als een werkgever mij als coach inschakelt om een overspannen medewerker te begeleiden, is er juist in het beginstadium goed werk te verrichten. Vooral op het gebied van innerlijke rust is zo’n medewerker vaak flink ver afgedreven van wat goed en gezond is. Eenmaal ziek thuis, met weinig of geen werkcontact, jaagt iemand juist zichzélf nog weleens flink op. Alle tijd om er álles aan te doen om met gezwinde spoed een nieuwe, gezonde balans te vinden, zo is de gedachte. Iemands mateloosheid en overdrive zetten zich gewoon voort in een ander jasje, met alle negatieve gevolgen van dien. En dit is dus te voorkomen door snel en doortastend contact en goed ingezette hulptroepen.

Laten we dit soort best practices blijven koesteren, inclusief de organisaties die ze helpen ontstaan. Organisaties die goed aanvoelen dat we ergens in vast zijn komen te zitten en die besluiten dat het tijd is om het anders te doen. Zij breken de trend en maken een nieuwe. Dat heet vooruitgang!