Een siësta werkt

Dat in veel zuidelijke landen ’s middags de winkels dicht gaan, is tijdens vakanties voor velen van ons een bron van grote ergernis. Niet een  uurtje of zo, nee, vaak van half een tot half vier.

De zegeningen van een middagpauze

Het doet een beetje denken aan het dorp uit mijn jeugd, uit de tijd dat de 24-uurs economie nog niet bestond. Die paar winkeltjes die er waren, sloten ‘s middags ook steevast de deur. Van half een tot half twee. Dan hadden het gezin van de bakker en de kruidenier even tijd om te lunchen of warm te eten.

De normaalste zaak van de wereld eigenlijk dat uurtje dicht en van ergernis was bij de klant geen sprake. Althans ik hoorde mijn moeder er nooit over klagen. Mijn vader evenmin, maar dat telt niet. Hij kwam nooit in een winkel. Met de almaar stijgende temperaturen hier — ze doen inmiddels niet meer onder voor die in Zuid-Frankrijk — beginnen we steeds meer in de gaten te krijgen wat dat met de mens doet. Ik mijd in elk geval boven[1]matige lichamelijke inspanningen als de thermometer zich in onze regionen boven de 30 graden Celsius begeeft.

En als we het al niet uit onszelf doen, herinnert het KNMI ons er wel aan door codes oranje en rood af te kondigen. Wie langer dan die paar weken in de zomervakantie in het zuiden van Europa bivakkeert, snapt wel waarom de stekker er op het heetst van de dag voor een paar uur uitgaat. Als de zon op zijn hoogst staat, houd je je het beste rustig. Daarna werk je vervolgens — uitgerust — wel wat langer door.

Voor wie ver van zijn of haar werk woont is dat niet echt een optie. Het fileleed zou in ons land alleen maar nog erger worden. Maar voor degenen die thuiswerken is een iets langere werkonderbreking zeker een optie. Ons lichaam blijkt volgens wetenschappelijk onderzoek al tot rust te komen na een kleine siësta van een half uur. Wie in plaats van een broodje kaas kiest voor een uitgebreide pranzo, een comida of een vier gangenmaaltijd in een Franse bistro heeft, zo is mijn ervaring, iets meer hersteltijd nodig.