‘De provincie moet het provinciehuis uit’

FUTUR, de jongerenorganisatie voor ambtenaren, organiseert ieder jaar de verkiezing Jonge Ambtenaar van het Jaar. Thema voor 2019: ondernemerschap - actief zijn, niet twijfelen en beslissingen niet uitstellen. Na een uitvoerige selectie zijn drie jonge ambtenaren overgebleven die donderdag 17 januari strijden om de eer. Brandon Pouw (26) is een van de drie. Hij is beleidsmedewerker bij de provincie Zuid-Holland.

Kan een ‘ondernemer’ uit de voeten bij de provincie?

‘Dat kan zeker als je met ondernemen bedoelt aan de slag gaan en nieuwe dingen proberen. Ik moet zeggen dat mij dat bij de provincie ook wel heeft verrast hoor, maar hier krijg je als ondernemende geest juist de ruimte en waardering als je het initiatief neemt. Als hier iets voorbij komt of je ziet iets in de samenleving gebeuren, en je hebt daar een idee over, dan krijg je de ruimte om daar werk van te maken.’

FUTUR vroeg leidinggevenden om jonge ambtenaren te nomineren die ‘geen twijfel’ kennen. Was het niet Aristoteles die zei dat twijfel het begin van wijsheid was?

‘Ik heb mijzelf niet genomineerd! Geen twijfel, dat kan natuurlijk niet. Ik twijfel regelmatig of we nu linksom of rechtsom moeten. Je vraagt anderen hoe zij erover denken, en op die manier kom je tot een mooi resultaat. Wat ik wél herken, is dat je zonder twijfel een weg inslaat als je besloten hebt om die kant op te gaan.’

Je wordt door de jury geroemd omdat je gedreven probeert de kloof tussen burger en overheid te dichten. Dat lijkt mij bij de provincie geen sinecure.

‘We voelen afstand tot de provincie, terwijl de provincie juist heel direct invloed heeft op onze leefomgeving. Denk aan energie, aanleg van wegen, recreatie, de aanpak van de klimaatverandering. Het is belangrijk dat de provincie zich niet verschuilt achter die taken, maar dat ze het contact met de samenleving zoekt. Organiseer niet alleen een open huis, maar ga ook het  provinciehuis uit. Bij de ontwikkeling van onze omgevingsvisie hebben we op mijn initiatief in alle hoeken van de provincie bijeenkomsten georganiseerd om met overheden, bedrijven en burgerinitiatieven te praten. Ik ben ook het land ingegaan om de ervaringen rond herindeling te peilen - van dorpscomités tot gemeentebesturen. Wat doen dorpen om hun eigenheid te bewaren? Die ervaringen hebben we gedeeld met onze gemeenten. Dus niet vanachter een bureau alles beter weten, maar luisteren en vanuit de praktijk voorbeelden geven waarmee gemeenten hun voordeel kunnen doen.’

Met dat luisterende oor word je Jonge Ambtenaar van het Jaar?

‘Ik kom uit een familie die een grote afstand voelt tot het bestuur en de politiek. Dat is de belangrijkste reden waarom ik voor de overheid ben gaan werken: dat moeten we anders doen. Ik vind het essentieel om de mensen te bereiken die zich niet vertegenwoordigd voelen. Juist omdat ik uit zo’n milieu kom en zelf ook weleens met wantrouwen naar de overheid kijk, begrijp ik dat je moet luisteren en mensen serieus moet nemen. Als ik op familiebijeenkomsten vertel wat ik nu doe, en ze vragen zich af wat dat nou weer voor een geneuzel is, dan weet ik dat we niet op de goede weg zijn. Mijn familie is wel enorm trots op mij hoor. Ze zijn er op de 17e januari allemaal bij. Ze gaan nog net niet langs de deuren om handtekeningen voor de Publieksprijs in de wacht te slepen.’