Ex-werknemer krijgt lesje in arbeidsrecht

Een ex-ambtenaar stelt het college van de gemeente Nissewaard aansprakelijk voor schade die zij heeft geleden toen zij er nog werkte. Zij werd gepest en leed zwaar onder de hoge werkdruk. Maken haar vorderingen enige kans?

Een opmerkelijk briefje wordt afgegeven bij de receptie van de gemeente Nissewaard. Inhoud: een schadeclaim van bijna 7.000 euro. Afzender: Margot Asdonk*, die enkele jaren bij de gemeente heeft gewerkt, maar een half jaar eerder haar arbeidsovereenkomst heeft opgezegd.

Twee weken na het briefje stelt Asdonk het college formeel aansprakelijk voor de materiële en immateriële schade die zij tijdens en na haar dienstbetrekking heeft geleden. Asdonk beweert dat haar werkdruk zeer hoog was en dat zij geen steun kreeg van haar leidinggevende. Ook werd ze gepest door haar teamleider. Ze balanceerde op het randje van een zware burn-out. Het college trad niet op tegen die twee leidinggevenden en schond zo de zorgplicht.

Het college wijst de beschuldigingen van de hand. De kantonrechter van de rechtbank Rotterdam moet eraan te pas komen. De claim van Asdonk is al meteen om één reden kansloos: zij heeft de verkeerde gedagvaard. Het college is geen rechtspersoon, Asdonk had de gemeente aansprakelijk moeten stellen. Asdonk geeft die fout toe, maar beroept zich op een bepaling in het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering waarin staat dat fouten kunnen worden hersteld. Weer helaas: met deze bepaling kan een fout in een uitspraak worden verbeterd, maar niet wanneer de verkeerde partij is gedagvaard. Daarmee is de zaak al ten einde.

Toch wijdt de kantonrechter ‘ten overvloede’ enkele overwegingen aan de kwestie. Asdonk moet, als partij die beweert schade te hebben geleden, stellen en bewijzen dat dit is ontstaan in de uitoefening van haar werk. Materiële schade bestond uit reis-, telefoon- en printkosten en kosten voor juridische bijstand. Immateriële schade ontstond toen Asdonk na haar vertrek is ingestort, veel onzekerder is geworden en een hoge bloeddruk heeft. Maar zij heeft geen concrete gegevens, bijvoorbeeld van een arts, overgelegd waaruit kan worden afgeleid dat sprake is van psychisch letsel.

De kantonrechter wijst haar vorderingen om een schadevergoeding dan ook af. Tijdens de mondeling behandeling van deze zaak wil Asdonk ook de transitievergoeding ontvangen. Dit is te laat en ook nog eens volgens de verkeerde procedure, oordeelt de kantonrechter. Zo’n verzoek moet binnen drie maanden na het einde van de arbeidsovereenkomst bij de kantonrechter worden ingediend. Asdonk komt hiermee elf maanden nadat ze de gemeente heeft verlaten.

Los daarvan moet dit met een verzoekschrift worden ingediend en niet tijdens de behandeling van een dagvaardingsprocedure. Bovendien kan een transitievergoeding alleen worden toegewezen na ontbinding van de arbeidsovereenkomst op verzoek van de werknemer. Daarvan is hier geen sprake, omdat Asdonk haar arbeidsovereenkomst heeft opgezegd.

Ook heeft de gemeente volgens de kantonrechter niet ernstig verwijtbaar gehandeld. Asdonk en het college denken anders over hoe de leidinggevenden de werkdruk hebben aangepakt, maar duidelijk is dat de gemeente zich heeft ingespannen om Asdonks werkdruk te verlichten. Asdonk is aangeboden dat zij projecten ‘mocht laten vallen’ en zij kreeg een nieuwe collega die haar zou kunnen helpen. Dat Asdonk het met deze aanpak niet eens was, betekent niet dat de gemeente ernstig verwijtbaar heeft gehandeld.

Om al die redenen wijst de kantonrechter ook de vordering tot toewijzing van een transitievergoeding af. Asdonk blijft met lege handen achter. Omdat zij deze procedure heeft verloren, moet ze de proceskosten betalen, ruim 700 euro.

* De naam is gefingeerd.
ECLI:NL:RBROT:2022:7998