Danielle Arts (27) jonge ambtenaar van 2024

‘Het is wat, hè? Dat heb ik gisteravond bij de uitreiking in Amsterdam nog wel even benadrukt. De hele dag was ook georganiseerd door mbo’ers: de binnenkomst, het eten, het licht. Zo zie je dat mbo’ers de boel aan de praat houden. En dan wint een mbo’er. En een boa. Dat heb ik in mijn speech ook gezegd. Hoe leuk is het dat een boa wint? Bij VI Inside zeiden ze: “Als je niks kan dan word je boa.” Ik heb ervan gemaakt: als je boa wordt, kun je de jonge ambtenaar worden.’

‘Er was gisteravond een raadsvergadering. De gemeentesecretaris was meegegaan naar Amsterdam. We waren met een leuke club uit Tilburg vertegenwoordigd. De gemeentesecretaris appte tijdens de raadsvergadering dat ik had gewonnen. De burgemeester kreeg tijdens de vergadering een briefje in zijn handen. Dat is zó leuk om terug te zien. Hij vertelde de raad meteen dat ik had gewonnen. We kwamen om half 12 terug uit Amsterdam en zagen nog licht branden in het stadhuis. We zijn naar binnen gelopen en hebben nog een drankje gedaan met de wethouders en de burgemeester. Het was een groot feest.’

‘Ze zochten iemand die streetwise is en contact met mensen heeft. Iemand die van buiten naar binnen werkt. Dat doen we in de ambtenarij natuurlijk niet zo vaak, het is vooral van binnen naar buiten. Als boa haal ik op straat de informatie op en ga daar vervolgens mee naar binnen. We kregen allemaal vragen. Een daarvan was: hoe zie jij de titel jonge ambtenaar van het jaar? Ik antwoordde: “Ik ben Danielle Arts, ik trek mijn uniform aan en ik ga de straat op.” Dat is het, niks meer. Ik moet niet te ingewikkeld doen. Dat is voor de bewoners ook niet te doen. Het hoeft ook niet. Ik had in Amsterdam wel een ingewikkeld verhaal kunnen ophangen, maar dat past niet bij mij en ook niet bij mijn werk. Ik heb in mijn speech gezegd dat ik één iemand wilde bedanken: mijzelf. Ik had iedereen kunnen opnoemen, mijn ouders waren er ook, maar zij weten dat ik ze liefheb. Ik ben twee jaar geleden in een project geweest waarbij ik werd gecoacht om positiever naar mijzelf te kijken. Ik had een laag zelfbeeld en een negatief beeld van mijn werk. Ik was wijkboa geworden en dacht dat dat weleens fout kon gaan. Dat is helemaal niet gebeurd. Ik ben hier helemaal op mijn plaats.’

‘Ik ga de wijk in en ga de buurtbewoners die mij hebben geholpen ontzettend bedanken. Mij zie je nog lang niet achter een bureau, ik ben nog lang niet klaar met dit uniform.’

‘Nou en of. We hadden posters gemaakt om mensen op te roepen om op mij te gaan stemmen. We hebben ze opgehangen in de wijkcentra. En, je bent streetwise of je bent het niet, onze jeugdboa is naar de jeugd op scholen, op straat en op de skatebaan gegaan met de QR-code voor het stemmen. In mijn allereerst filmpje dat we hebben moeten maken voor FUTUR doet een bewoonster van negentig mee. Ik kan niet wachten om haar straks te bellen en bij haar langs te gaan.’