Coronablog Breda: Cultuur als vliegwiel

De Duitse theatermaker Frank Castorf zei over zijn werk: ‘het grootste gevaar is dat we in de mode komen.’ En dat terwijl hij in Berlijn het ene succes op het andere stapelde en icoon was van een stad die na de hereniging uit economische en sociale puinhopen herrees. In conformisme zit namelijk geen innovatie. Kunst reflecteert op onze samenleving, zet ons aan het denken. Het helpt ons nieuwe vergezichten in beeld te brengen en ons te confronteren met onze eigen emoties.

Zoals veel grote steden heeft Breda een breed cultureel aanbod. Het is onderdeel van de aantrekkingskracht om in de stad te wonen. Zowel de makers als de consumenten gedijen in een stedelijke omgeving. Stadslucht maakt vrij en welvarend. Hoewel er steeds minder fysieke noodzaak is om in een stad te wonen, is er mondiaal een trek naar de steden. Omdat daar topvoorzieningen zijn en topplekken om te werken, te wonen, te ontspannen en elkaar te ontmoeten. 

De ontmoeting van ideeën, talent, kapitaal en afzetmarkt is het vliegwiel van onze welvaart nu en in de toekomst. En juist dat vliegwiel hapert door gebrek aan ontmoetingen, door economische tegenspoed, door een 1,5 meter samenleving die we met elkaar aan het uitvinden zijn. Om vanuit de huidige crisis nieuwe perspectieven te zien, hebben we onze culturele sector hard nodig. Steun aan de sector mogen we dan ook zien als een investering in onze toekomst.

Respect voor de traditie is moderne theatermakers vreemd. Hun voorstellingen hakken wild op de klassiekers in, versplinteren ze tot fragmenten en vullen de leemten op met actuele verwijzingen. Dit alles vanuit de ervaring dat de werkelijkheid niet in een sluitend model te vatten is. Openingen worden gecreëerd om opnieuw te leren kijken. De meeste stukken van Frank Castorf lopen vroeg of laat op een gezinsruzie uit. Zoals bij mensen die in tijden van corona te lang op elkaars lippen hebben gezeten.