‘Ik voel me thuis op het snijvlak van verschillende arena’s’

Drie jonge ambtenaren vertellen over hun werk en hoe ze zich de komende vijf jaar willen ontwikkelen. Deze aflevering: Boris van Puffelen

‘Kruip-door-sluip-door’ kwam politicoloog Boris van Puffelen (31) binnen bij de corona-organisatie van de gemeente Rotterdam. Zijn volgende klussen waren eveneens omgeven met een crisissfeertje: de opvang van Oekraïense oorlogsvluchtelingen in 2022 en nu huisvesting van statushouders en inburgering als belangrijk aandachtsgebied. Inmiddels is hij directiesecretaris in het sociaal domein. 

‘Politicologie is niet echt raketwetenschap met een heel concreet beroep voor ogen. Na mijn afstuderen in 2019 had ik niet meteen op mijn netvlies dat ik bij een gemeente wilde werken. Bij de corona-organisatie merkte ik al gauw dat de dynamiek van een organisatie waar alles à la minute moet mij heel erg ligt. Dat vind ik ook nog terug in mijn huidige functie. Bij de gemeente mag ik me met mooie en maatschappelijk relevante dingen bezighouden.’ 

‘Het maakt veel uit dat Rotterdam mijn werkgever is. Echt mijn stad. Met een enorme verscheidenheid aan inwoners, herkomst, religieuze overtuigingen, en economische verschillen in Noord en Zuid. Of het nou wonen is of samenleven, de uitdagingen zijn groot. Politiek en besturen betekenen tot op zekere hoogte doormodderen, dus ik ben niet in de veronderstelling dat we in 2030 klaar zijn met de stad. Maar ik zou willen dat we de huidige ingewikkeldheden voor onze inwoners kunnen verkleinen. Terwijl ik dat zeg, besef ik meteen dat door alle geopolitieke en bestuurlijke veranderingen de wereld er over vijf jaar heel anders uit kan zien.’ 

‘Mijn huidige functie is een samengesteld mandje. Er is niet één ding dat ik de hele dag doe, het zijn veel klusjes en dingetjes. Die afwisseling en niet precies weten wat ik morgenochtend doe, maken het leuk en houden me flexibel. Teruggebracht naar de opdracht, ondersteun ik mijn directie. Waarbij ik soms als sparringpartner optreed en strategisch meedenk met collega’s of en hoe we iets handig aanpakken. Tegelijk doe ik een soort triage, waarbij ik voor mijn directeur een voorselectie maak van onderwerpen waar deze ja of nee op mag zeggen of echt nog even over moet nadenken.’ 

Vertaalslag

‘Wat mezelf betreft: ik heb geen concreet idee van waar ik uit wil komen of wat ik de rest van mijn leven wil doen. Ik voel me thuis op het snijvlak van de verschillende arena’s, vooral op politiek- bestuurlijke vlak, met de ambtenarij, inwoners, kiezers, en de media. Collega’s vinden het soms moeilijk de vertaalslag van de ene naar de andere arena te maken. Ik ben gezegend met collega’s die veel van hun onderwerp afweten, sommigen sterk denkend vanuit het stadhuis en anderen juist weer vanuit de uitvoering. Wat moet de bestuurder daar vervolgens mee? 

Dat bij elkaar brengen en anderen helpen uit verschillende organisaties en omgevingen om op een nuttige manier met elkaar in gesprek te komen, daar heb ik wel aanleg voor.’ ‘Voor zover ik nu al een toekomstperspectief kan schetsen, zou het zijn dat ik daar stappen in maak, er beter in word en dichter op kom. Vermoedelijk in een advies- of secretarisrol, of hoe de functie ook mag heten.’