Wegwezen

Vooral de oprispingen van minister Middelkoop, ooit een voortreffelijk parlementariër maar nu een zwak minister, mochten beslist opzienbarend genoemd worden. Nog niet zo lang geleden hield hij bij hoog en bij laag vol dat de missie hoe dan ook tot een einde zou komen. Zelfs als Barack Obama hem drie maal daags of midden in de nacht uit zijn bed zou bellen, dan nog was het antwoord: nee. Sorry sir, we hebben onze plicht meer dan vervuld.

Tot nu toe zijn er in Afghanistan 21 Nederlandse militairen gestorven, de meesten door bermbommen. De vraag is al lang niet meer of hun dood zin gehad heeft. Dat heeft het niet. De hele missie van ISAF-troepen in dat land lijkt op een fiasco uit te lopen.

Dat zeg ik niet. Dat zeggen met name de Amerikaanse bevelhebbers ter plaatse. De Amerikaanse opperbevelhebber Stanley A. Mc-Chrystal heeft in een uitgelekt rapport met zoveel woorden gezegd dat falen op de loer ligt.

‘Als we er op korte termijn niet in slagen het initiatief in handen te nemen en de opstandige krachten te keren, dan riskeren we een resultaat waarbij we de opstand niet meer zullen kunnen neerslaan’, zo stond in zijn rapport te lezen. Andere generaals sloten zich bij hem aan. Generaal Petraeus, op bezoek in Nederland vanwege de herdenking van de Slag om Nijmegen, bleek het in de Volkskrant met hem eens. Ook hij meent, grof samengevat, dat we in Afghanistan al bijna voor een verloren zaak vechten.

Hoe kan het ook anders? Sinds Vietnam zou het toch duidelijk moeten zijn dat het onmogelijk is om met vreemde troepen aan een land een orde op te dringen die het zelf niet ambieert. Wat voor democratie brengen ze in een land dat met de eigen verkiezingsuitslagen fraudeert? En waar de orde van overdag des nachts niet meer geldt omdat de Taliban het dan voor het zeggen hebben? Ook in gebieden waar, zodra de zon opkomt, de schijn van vrede heerst.

Zelfs een aanzienlijke afgeslankte missie die vooral bedoeld is om het Afghaanse politiekorps te trainen lijkt een uitzichtloze zaak. Dat korps staat bekend om zijn corruptie, om zijn angst en om de harde hand waarmee het zijn onderdanen tegemoet treedt. Het moment is gekomen om de harde waarheid onder ogen te zien. Militair gesproken is Afghanistan niets anders dan een moeras waarin zoveel strijdkrachten gedumpt kunnen worden als de wereld maar wil: uiteindelijk blijken ze, evenmin als eerder het Russische leger, opgewassen tegen de godsdienstwaanzinnige krachten van het moslimfundamentalisme.

Elke dode die daar nu nog aan opgeofferd wordt, is er een te veel. Beelden van Italiaanse of Britse massabegrafenissen van gevallen strijders, beelden van voor doodskisten saluerende Hollandse militairen: alsjeblieft, laten die ons vanaf nu bespaard blijven. In de strijd tegen Osama bin Laden is de kans op militair succes tot nu toe nihil gebleken. Moreel en praktisch valt daar maar één les uit te trekken: wegwezen.