Rijkstheater: de provincie
De op handen zijnde verkiezingen gaan niet over de provincie, niet over het opheffen van de provincies, maar over dit kabinet. Een treurig theater, waar uit straks de nieuwe Eerste Kamer voortkomt. De onderwerpen die in de debatten worden aangesneden, raken het werkterrein van de provincie nauwelijks. Veelzeggend.
Waarom lukt het niet om het werk van provincies te laten landen in de denkwereld van de kiezers? Kennelijk is het allemaal zo onbenullig dat we zelfs niet malen om het feit dat er (in ieder geval in Rotterdam) verkiezingen worden gehouden in de vakantie.
De opkomst zal in ieder geval weer een staaltje democratische betrokkenheid tonen. Aan het voorlichtingsfilmpje ligt dat niet. U moet gaan stemmen voor de Provinciale Statenverkiezing omdat…. omdat het zo belangrijk is. Eureka. Wie heeft de energie om te vragen wat deze briljante campagne heeft gekost?
In 2007 was het opkomstpercentage 46,3%. Sinds de afschaffing van de verplichte opkomt in 1966, loopt de animo om te gaan stemmen elke verkiezing met procenten terug. Voor politici zou dat toch een teken aan de wand moeten zijn. Deze verkiezingen zijn een regentenfeestje en geen volksaangelegenheid.
Voor wie iets meer inzicht heeft in politieke strategieën, is het zonneklaar dat Rutte het besluit over de koopzondagen even uitstelt, dat Maxime Verhagen zich juist nu profileert met het mislukken van de multiculturele samenleving. Dat daar niet in een adem bij genoemd wordt dat Fortuyn de vinger toen al op de zere plek heeft gelegd, is ook politieke strategie. Ik stond er bij en ik keek er naar, is geen imago waarmee je veel kiezers trekt. Wel dat je ‘de- mensen-in-het-land’ hebt gehoord en serieus neemt.
Wat zijn de werkloze, overlastgevende en zuipende Polen een zegen voor de politici die ten tijde van Fortuyn ook al aan de macht waren. Het land uit! Geen l’histoire se répète. Het volk voelt zich beter gehoord met deze ferme taal maar het gezag en vertrouwen staat of valt met de daadkracht om de gedane suggesties ook feitelijk uit te voeren. De tweede akte van dit theaterstuk, zullen we maar zeggen.
In de slipstream van dit spektakel, in een piepklein berichtje op de Economiepagina van het NRC van 16 februari, lezen we dat de Nederlandse Bank het Nederlandse deel van de euro’s niet meer in Nederland, maar in Duitsland en Engeland laat drukken. Ons geld dat nog steeds niet voelt als ons geld, is vanaf heden ook echt niet meer ons geld. Kwestie van aanbestedingen. Was er ook niet een kwestie met een provincie die onze belastingeuro’s in niets liet opgaan?
De opkomst zal in ieder geval weer een staaltje democratische betrokkenheid tonen. Aan het voorlichtingsfilmpje ligt dat niet. U moet gaan stemmen voor de Provinciale Statenverkiezing omdat…. omdat het zo belangrijk is. Eureka. Wie heeft de energie om te vragen wat deze briljante campagne heeft gekost?
In 2007 was het opkomstpercentage 46,3%. Sinds de afschaffing van de verplichte opkomt in 1966, loopt de animo om te gaan stemmen elke verkiezing met procenten terug. Voor politici zou dat toch een teken aan de wand moeten zijn. Deze verkiezingen zijn een regentenfeestje en geen volksaangelegenheid.
Voor wie iets meer inzicht heeft in politieke strategieën, is het zonneklaar dat Rutte het besluit over de koopzondagen even uitstelt, dat Maxime Verhagen zich juist nu profileert met het mislukken van de multiculturele samenleving. Dat daar niet in een adem bij genoemd wordt dat Fortuyn de vinger toen al op de zere plek heeft gelegd, is ook politieke strategie. Ik stond er bij en ik keek er naar, is geen imago waarmee je veel kiezers trekt. Wel dat je ‘de- mensen-in-het-land’ hebt gehoord en serieus neemt.
Wat zijn de werkloze, overlastgevende en zuipende Polen een zegen voor de politici die ten tijde van Fortuyn ook al aan de macht waren. Het land uit! Geen l’histoire se répète. Het volk voelt zich beter gehoord met deze ferme taal maar het gezag en vertrouwen staat of valt met de daadkracht om de gedane suggesties ook feitelijk uit te voeren. De tweede akte van dit theaterstuk, zullen we maar zeggen.
In de slipstream van dit spektakel, in een piepklein berichtje op de Economiepagina van het NRC van 16 februari, lezen we dat de Nederlandse Bank het Nederlandse deel van de euro’s niet meer in Nederland, maar in Duitsland en Engeland laat drukken. Ons geld dat nog steeds niet voelt als ons geld, is vanaf heden ook echt niet meer ons geld. Kwestie van aanbestedingen. Was er ook niet een kwestie met een provincie die onze belastingeuro’s in niets liet opgaan?
De politieke steun voor het voortbestaan van de ouderwetse provincies brokkelt inmiddels snel af, zo berichten de media. ‘De taken van provincies kunnen sterk worden ingeperkt’, schreef de PVV in haar verkiezingsprogramma. ‘De provincies gaan vooral over ruimtelijke ordening, regionale infrastructuur en beheer van het landelijk gebied’, vindt de VVD. Ook de commissie Kalden adviseert dat provincies zich moeten beperken tot ruimtelijk-economische vraagstukken. Maatschappelijke aandachtsgebieden als Sport en Jeugdzorg zullen naar verwachting terecht komen bij de gemeenten. Daar is bovendien geen grondwetswijziging voor nodig. En bijvoorbeeld de muskusrattenbestrijding wordt al in 2011 overgedragen van de provincies aan de waterschappen.
Allemaal onderwerpen die ingrijpend zijn, maar in de statenverkiezingen niet aan de orde komen.
.