Over een kwakkelende linkse zomer

Zijn terugtreden was politiek onvermijdelijk, nadat hij eerst bekend had gemaakt dat hij als milieuactivist meer dan twintig jaar geleden had ingebroken in het ministerie van Economische Zaken om plannen voor de eventuele bouw van kerncentrales in de openbaarheid te brengen en vervolgens had moeten toegeven dat hij als redacteur van het krakersblad Bluf! indirect verantwoordelijk was voor een poging tot brandstichting in de woning van voormalig EZ-topambtenaar Verberg. In het actieblad waren ook de namen en adresgegevens van ambtenaren gepubliceerd, die daarna het slachtoffer werden van bedreigingen en intimidaties.

Duyvendak verklaarde recentelijk dat hij nu pas kennis had genomen van de poging tot brandstichting en dat hij daarvoor oprechte excuses heeft aangeboden. Die onwetendheid is op zijn minst naïef te noemen en voor de excuses geldt dat het beter laat dan nooit is. Exit Duyvendak. Maar voor zijn partij, GroenLinks, is de affaire nog lang niet afgelopen. Daar is de verdeeldheid groot over de vraag hoe tegen het actieverleden en tegen buitenparlementaire acties moet worden aangekeken.

Fractieleider Halsema zegt nu dat GroenLinks nooit acties zal ondersteunen die de democratie ondermijnen en dat mensen die het hiermee oneens zijn bij een andere partij horen. Of dat ook geldt voor vooraanstaande partijgenoten als partijvoorzitter Nijhof, oud-senator Platvoet, Europarlementariër Lagendijk en de Amsterdamse wethouder van Poelgeest is de vraag, maar een feit is dat zij de huidige stellingname van Halsema veel te rigide vinden.

Twee jaar geleden sloeg Halsema in haar eigen boek ‘Over de linkse lente’ een heel andere toon aan. Daarin sprak zij vol waardering over de acties uit het verleden die zij ‘ludiek, stout en optimistisch’ noemde. Geen woord over het feit dat een aantal daarvan zeker als buitenparlementair te bestempelen waren. Als zij nu onverkort vasthoudt aan haar huidige geharnaste uitspraken, zou dat wel eens tot grote verhuisactiviteiten kunnen leiden in Den Haag en op menig gemeentehuis in den lande.

Barry van Heijningen