Mystery Burger: Drijfjacht in Medemblik

‘De behandeltijd is tot tien over acht,’ zegt raadsvoorzitter Streng als het vierde bespreekstuk op de agenda aan de beurt is. ‘Mevrouw Manshanden van GroenLinks heeft een motie ingediend. Ik geef u graag kórt de gelegenheid,’ zegt Streng zonder haar aan te kijken. ‘Wij willen dat het college in 2016 met een voorstel komt de regels voor bijverdienen bij een uitkering te versoepelen,’ legt Manshanden uit.

‘Ja,’ kapt Streng haar af. ‘Wie van de fracties wil het woord voeren?’ vraagt hij op gehaaste toon. ‘Wij zouden daarop graag een reactie van de wethouder willen,’ reageert Anita Wakelkamp (CDA).  De burgemeester slaakt een diepe zucht, als een tweede spreker zich meldt. ‘Meneer Plekker gaat u gang,’ klinkt het futloos. ‘Wij vinden dat je van mensen met een uitkering best een tegenprestatie mag verwachten,’ zegt Luiten Plekker (Gemeente Belangen) kort en bondig. ‘Ik zie de tegenprestatie niet terug in de motie.’ Ook de andere sprekers zijn to-the-point. ‘Dit punt is in Hoorn opgepakt, daar willen wij graag bij aansluiten,’ zegt D66’er Arja Kapitein.

Na een kort rondje is het de beurt aan de wethouder. ‘U is gevraagd of het haalbaar is. Als u zich daartoe beperkt,’ zegt de burgemeester tegen de reeds wachtende Harry Nederpelt. De wethouder is geen fan van het GroenLinks-voorstel. ‘Laten we eerst de basis op orde brengen voordat we gaan experimenteren,’ zegt hij. Hij vindt ook de formulering in de motie niet juist. ‘Er zou moeten staan dat wij dit aan de uitvoeringsinstantie gaan vragen, niet dat het college ertoe wordt opgeroepen.’ ‘Een korte reflectie van de indiener,’ zegt Streng over z’n bril. ‘Ik zou dat tekstvoorstel graag nog eens horen,’ zegt Manshanden. ‘Dan pas ik dat aan.’ Anneke van der Geest (PW 2010) valt haar in de rede. ‘De motie wordt ontraden,’ zegt ze. Maar Manshanden wil de motie toch graag handhaven. ‘Zou ik één minuutje mogen schorsen?’ vraagt ze.

De al geërgerd kijkende burgemeester schiet bijkans uit zijn slof. ’Nee. Nee. We gaan nu niet lopen hobbyen in een motie. De wethouder heeft ‘m ontraden,’ zegt hij op een toon alsof hij een rumoerige schoolklas toespreekt. ‘Oké. Dan doe ik nu het tekstvoorstel,’ zegt Manshanden en formuleert netjes uit het hoofd een hernieuwde motie waar het uitvoeringsbedrijf gevraagd wordt een voorstel te doen.

‘Heeft u behoefte aan een tweede termijn,’ Streng laat het niet eens als vraag klinken. Zijn conclusie ‘nee’ is er sneller dan het geluid. ‘Ik wil een stemverklaring,’ zegt Silvia Visser (CU). ‘Ik was voor en ben nu tegen.’ Als meer raadsleden zich melden voor een stemverklaring, wordt Streng ongedurig. ‘Ik vind nu de beraadslaging echt af,’. Hij knippert herhaaldelijk met zijn balpen.

De tot haast gemaande raad neemt Manshanden’s motie toch aan. En wordt door de voorzitter naar het volgende agendapunt gedirigeerd. Er staan er immers nóg dertien op de volle agenda. Met zo’n waslijst is het begrijpelijk dat de raadsvoorzitter het tempo hoog wil houden. Meestal lukt dat met normale voorzittersvaardigheden ook; deze drijfjacht is nergens voor nodig. Het hoogste orgaan op deze denigrerende toon achter de broek zitten, is zelfs voor een burgemeester ongepast.

John Bijl
Meer Mystery Burgers leest u hier.