‘My Generation’

De laatste tijd krijg ik regelmatig voorstellen in mijn mailbox om me door opleiding, congresdeelname of coaching te bekwamen in het leidinggeven aan verschillende generaties. Inmiddels blijken we op de arbeidsmarkt bij de ‘generatie Z’ te zijn aangeland, wat lijkt te suggereren dat het einde der tijden nabij is. Na Z komt immers niets meer.

Daar kan ik me best iets bij voorstellen. Zelf hoor ik namelijk bij de ‘generatie X’ (geboren tussen 1955 – 1970), ook wel de ‘verloren generatie’ genoemd. In een periode van economische crisis, Koude Oorlog en massale jeugdwerkloosheid was ons credo ‘no future’. Achteraf kun je stellen dat we daar zelf niet echt in geloofden, anders hadden wij ons natuurlijk de ‘generatie Z’ genoemd. Kwaliteiten van ‘mijn’ generatie zijn volgens internet dat we hard werken, dat we loyaal, samenwerkingsgericht en een tikje behoudend zijn, en dat we streven naar duurzame inzetbaarheid. Op het behoudende na is dat een aardige samenvatting van de assessments die ik in mijn leven heb ondergaan.

Mensen die tussen 1970 en 1985 zijn geboren, behoren tot de ‘generatie pragmaten’. Omdat de meeste lezers waarschijnlijk tot deze generatie behoren, schrijf ik alleen maar de aardige dingen op die ik over jullie lees: jullie zijn daadkrachtig, zelfredzaam, onafhankelijk en willen diepgang en ontwikkeling. Het is vast een overdrijving dat jullie bijnaam ‘patatgeneratie’ suggereert dat jullie ook een tikje gemakzuchtig en opportunistisch kunnen zijn.

De volgende loot aan de generationele stamboom is de generatie Y (geboren tussen 1985 – 2000), ook wel ‘millennials’ genoemd. Jullie werkwaarden zijn fun, impact en ontwikkeling en jullie streven naar een goede balans tussen werk en privé. Dat klinkt allemaal uiterst verstandig! Jullie valkuil is dat de verwachtingen soms te hoog zijn, omdat jullie je op de socials te veel vergelijken met anderen. Het is de generatie van mijn dochters. Het feit dat het twee evenwichtige, leuke en vrolijke vrouwen en professionals zijn geworden, is niet alleen de verdienste van mijn echtgenote. Ook ik heb leiding gegeven aan hun ontwikkeling.

Dan de laatste generatie: de Z’ers. Ook wel de ‘digital natives’ genoemd. Geboren tussen 2000 en 2015. Deze nieuwe generatie collega’s is omgevingsbewust en serieus. Jullie werkwaarden zijn die van ondernemerschap en impact. In het leven willen jullie tegelijkertijd stabiliteit en verandering. Dat laatste lijkt me wat ingewikkeld. Kwade tongen noemen jullie de generatie ‘sneeuwvlokjes’, omdat ze jullie zien als overgevoelig, gemakkelijk beledigd en minder veerkrachtig in het omgaan met tegenslagen.

Als ik kijk naar mijn opleidingsbehoefte, dan denk ik dat ik met twee vingers in de neus kan verkeren met de generaties X en Y. Met de ‘pragmaten’ is per definitie een pragmatische verhouding mogelijk, daar heb ik geen extra opleiding voor nodig. Met mijn werk- en levenservaring verwacht ik dat ik de ‘sneeuwvlokjes’ kan laten stromen als water en kan helpen om niet tot ijs te bevriezen.

Problematischer is dat ik me over een paar jaar moet verhouden tot de gepensioneerde generatie van de ‘babyboomers’ (geboren tussen 1940 – 1955). Het is de generatie van flower power, seks, drugs en rock & roll. Wellicht dat ik hiervoor nog een training nodig heb.