Gemeente Bonaire 'explosief' door Nederlandse wetten
Bonaire kampt met grote implementatieproblemen van nieuwe Nederlandse wetten. De situatie op het tropische eiland, dat sinds afgelopen oktober een bijzondere gemeente is van Nederland, is zelfs explosief volgens Tweede Kamerlid Cynthia Ortega-Martijn (ChristenUnie) tijdens haar werkbezoek aan Bonaire.
U bent momenteel op Bonaire en constateert dat het eiland grote legislatieve problemen heeft. Waar gaat het precies om?
Per 10 oktober 2010, de datum waarop de Nederlandse Antillen ophielden te bestaan en Bonaire een bijzondere gemeente werd, is het statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden herzien. Dat statuut regelt de overgang van oude Antilliaanse naar nieuwe Nederlandse wetten. Hoewel de Tweede Kamer met de Nederlandse regering heeft afgesproken dat er sprake zou zijn van een transitieperiode van vijf jaar, zie ik daar nu op Bonaire weinig van terug. Honderden Nederlandse wetten zijn tegelijkertijd en ineens ingevoerd.
Hoe gaat dat in de praktijk?
Op Bonaire hadden ze een eigen zorgsysteem. Het eiland had en heeft namelijk geen specialisten. Op het moment dat mensen specialisten nodig hadden of een operatie moesten ondergaan was er altijd begeleid transport geregeld naar Curaçao of Colombia. Door de komst van Nederlandse zorgwet is die begeleiding aan banden gelegd.
Maar zonder begeleiding kan het toch ook?
Stel dat u een acute hartoperatie moet ondergaan en u uw eigen transport naar Curaçao moet regelen, wat gaat u dan doen? Mensen op Bonaire worden erg onrustig en onzeker van die gedachte.
Tegen welke problemen loopt Bonaire nog meer aan?
Mensen met een bijstandsuitkering waarvan bij toetsing blijkt dat er sprake is van een partnerinkomen, worden met terugwerkende kracht gekort tot 10 oktober 2010. Ze moeten het bedrag binnen enkele maanden terug betalen. Dit terwijl zij pas in november zijn opgeroepen voor een evaluatiegesprek en om te praten over de gevolgen van de nieuwe wet.
Maar wet is wet, toch?
Natuurlijk moet de wet gehandhaafd worden, maar dan moeten mensen wel in een vroeg stadium op de hoogte zijn gesteld. We moeten de bevolking de mogelijkheid geven om te wennen aan een aantal dingen.
Hoe gaat het met de economie?
Slecht. Op 1 januari is de Antilliaanse gulden vervangen door de Amerikaanse dollar. Daardoor zijn de prijzen omhoog geschoten. Veel mensen hebben een inkomen van 200 dollar per maand en kunnen niet meer rondkomen. Ondertussen weigert de Nederlandse regering om een koopkrachtonderzoek te doen. Ik vraag hen: waarom?
Hoe komt het dat de afspraken over de overgangsperiode niet nagekomen worden?
Dat weet ik nog niet. Ik elk geval constateer ik dat er veel bestuurlijke onduidelijkheid is. Vaak is het onduidelijk wat de rijksdienst Caribisch Nederland doet en wat de diensten van de eilandsraad doen. Ik vind dat minister Donner van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties zijn bestuurlijke verantwoordelijkheid moet nemen. Hij moet beslissen wat er gaat gebeuren.
Wat kan Nederland verwachten als er niets gebeurt?
De situatie op Bonaire is explosief. Aan de mensen was verteld dat het beter zou worden, maar het wordt juist slechter. Als er geen verbetering komt, dan stappen ze naar het Europese Hof voor de Rechten van de Mens.
Per 10 oktober 2010, de datum waarop de Nederlandse Antillen ophielden te bestaan en Bonaire een bijzondere gemeente werd, is het statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden herzien. Dat statuut regelt de overgang van oude Antilliaanse naar nieuwe Nederlandse wetten. Hoewel de Tweede Kamer met de Nederlandse regering heeft afgesproken dat er sprake zou zijn van een transitieperiode van vijf jaar, zie ik daar nu op Bonaire weinig van terug. Honderden Nederlandse wetten zijn tegelijkertijd en ineens ingevoerd.
Hoe gaat dat in de praktijk?
Op Bonaire hadden ze een eigen zorgsysteem. Het eiland had en heeft namelijk geen specialisten. Op het moment dat mensen specialisten nodig hadden of een operatie moesten ondergaan was er altijd begeleid transport geregeld naar Curaçao of Colombia. Door de komst van Nederlandse zorgwet is die begeleiding aan banden gelegd.
Maar zonder begeleiding kan het toch ook?
Stel dat u een acute hartoperatie moet ondergaan en u uw eigen transport naar Curaçao moet regelen, wat gaat u dan doen? Mensen op Bonaire worden erg onrustig en onzeker van die gedachte.
Tegen welke problemen loopt Bonaire nog meer aan?
Mensen met een bijstandsuitkering waarvan bij toetsing blijkt dat er sprake is van een partnerinkomen, worden met terugwerkende kracht gekort tot 10 oktober 2010. Ze moeten het bedrag binnen enkele maanden terug betalen. Dit terwijl zij pas in november zijn opgeroepen voor een evaluatiegesprek en om te praten over de gevolgen van de nieuwe wet.
Maar wet is wet, toch?
Natuurlijk moet de wet gehandhaafd worden, maar dan moeten mensen wel in een vroeg stadium op de hoogte zijn gesteld. We moeten de bevolking de mogelijkheid geven om te wennen aan een aantal dingen.
Hoe gaat het met de economie?
Slecht. Op 1 januari is de Antilliaanse gulden vervangen door de Amerikaanse dollar. Daardoor zijn de prijzen omhoog geschoten. Veel mensen hebben een inkomen van 200 dollar per maand en kunnen niet meer rondkomen. Ondertussen weigert de Nederlandse regering om een koopkrachtonderzoek te doen. Ik vraag hen: waarom?
Hoe komt het dat de afspraken over de overgangsperiode niet nagekomen worden?
Dat weet ik nog niet. Ik elk geval constateer ik dat er veel bestuurlijke onduidelijkheid is. Vaak is het onduidelijk wat de rijksdienst Caribisch Nederland doet en wat de diensten van de eilandsraad doen. Ik vind dat minister Donner van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties zijn bestuurlijke verantwoordelijkheid moet nemen. Hij moet beslissen wat er gaat gebeuren.
Wat kan Nederland verwachten als er niets gebeurt?
De situatie op Bonaire is explosief. Aan de mensen was verteld dat het beter zou worden, maar het wordt juist slechter. Als er geen verbetering komt, dan stappen ze naar het Europese Hof voor de Rechten van de Mens.
Werk daaraan. Denk niet aan het verleden maar in de toekomst!