Extra muur vergunningvrij

In 1997 is alles nog koek en ei tussen de families Van Veen en Van den Broek. Tussen elkaars tuinen in Amersfoort-Noord plaatsen zij in goed onderling overleg een houten toogschutting van 1 meter 80 hoog. Na enkele jaren vindt de familie Van Veen dat er nodig wat aan deze schutting moet gebeuren. Volgens de familie Van den Broek kan de schutting echter nog jaren mee.

Zonder overleg met Van den Broek metselt Van Veen in november 2004 een stenen muur van 1 meter 95 hoog en negen meter lang. De muur verrijst in de tuin van Van Veen, op tien centimeter afstand van de gezamenlijke schutting. Van den Broek vreest dat zich in de nauwe ruimte tussen schutting en muur allerlei bladafval en andere troep zal gaan verzamelen. En dat de tussenruimte zo een bacteriehaard wordt die leidt tot gezondheidsklachten. Van den Broek vraagt de gemeente op te treden tegen dit bouwsel dat zonder vergunning is neergezet.

B en W van Amersfoort wijzen het verzoek af, omdat de muur een vergunningvrij bouwwerk is. In het Besluit bouwvergunningvrije en licht-bouwvergunningplichtig bouwwerken staat namelijk dat een erf- of perceelsafscheiding van hoger dan een meter vergunningvrij is als deze niet boven de twee meter uitkomt en gebouwd is op een erf of perceel waarop al een gebouw staat.

Van den Broek ziet de muur niet als erfafscheiding en stapt naar de rechter. Daar verweert het college van B en W zich door te wijzen op eerdere rechtspraak. In 1986 zei de Raad van State namelijk dat je het recht hebt om een erfafscheiding neer te zetten als de buren er ook eentje hebben geplaatst.

Volgens de rechtbank gaat deze vergelijking met 1986 niet op. Van Veen heeft zijn recht op een erfscheiding namelijk al verzilverd door samen met Van den Broek een houten schutting neer te zetten. De muur is dus geen erfafscheiding en valt gewoon onder de vergunningplicht. De gemeente moet dus handhaven.

Maar als B en W en Van Veen in hoger beroep gaan bij de Raad van State, zegt de hoogste bestuursrechter dat de stenen muur wel degelijk een erfafscheiding is. Van Veen heeft hem namelijk ‘opgericht met de onmiskenbare bedoeling zijn perceel volledig af te sluiten van het perceel’ van Van den Broek. Voor de muur is dus geen vergunning nodig en de gemeente hoeft inderdaad niet te handhaven.

De gemeente Amersfoort en de adviseurs van beide buren vinden de juridische gevolgen van de uitspraak gering. Want een geval als dit doet zich niet vaak voor. Van den Broek zou het probleem van de vieze ruimte tussen de houten schutting en de stenen muur kunnen oplossen door deze af te dekken, of door de houten schutting weg te halen. Maar in beide gevallen heeft hij de toestemming van de buurman nodig.

De namen zijn om privacyredenen veranderd