Brekebeen Balkenende

Ik weet wél wie er het meeste baat heeft bij deze zoveelste deconfiture van de klassieke politieke middenpartijen, meesters in het graven van het eigen graf. Geert Wilders gaat de nieuwe verkiezingen met vlag en wimpel winnen. In de jongste peiling van Maurice de Hond, uitgevoerd na de val van Balkenende IV, staat zijn PVV met 24 zetels maar twee zetels achter het CDA en vier zetels boven D66.

Geen enkele partij die mogelijk onderdeel uit gaat maken van dat onverhoopte Balkenende V haalt voldoende zetels om met minder dan vier partijen dat nieuwe kabinet te gaan vormen, zodat instabiliteit ook van dat kabinet het wezenskenmerk zal gaan uitmaken. Bovendien zal het CDA, zoals bekend de partij van de normen en de waarden, dan moeten toestaan dat Wilders zijn antimoslim-ideeën vanaf het regeringspluche gaat vertolken, iets waar de christenen tot voor kort niet zo erg voor geporteerd leken.

Er is veel geklaagd over het internationale aanzien van Nederland dat door deze kabinetsbreuk en door het aanstaande vertrek uit Uruzgan ernstige schade oploopt. Dat kan. Het gaat daarbij uiteindelijk maar om één vraag. Wie heeft de secretaris-generaal van de NAVO Rasmussen ingefluisterd dat hij een brief aan het Nederlandse kabinet moet sturen met voorstellen rond Uruzgan? Was dat, zoals Wouter Bos suggereert, een eenmansactie van Maxime Verhagen? Of ging dat, zoals Maxime Verhagen beweert, in goed overleg met Bos en met minister Koenders? Allebei kan niet waar zijn. Een van de twee jokt dus.

Mij lijkt het van essentieel belang om precies en uitdrukkelijk vast te stellen wie van de twee een loopje genomen heeft met de waarheid. Ik denk zelfs dat deze vraag een kort en zakelijk uitgevoerd parlementair onderzoek waard is. Er is nog meer geklaagd over het feit dat ‘onze jongens’ in Uruzgan zo hardvochtig in de steek zijn gelaten.

Verslaggevers rapporteerden uit de roodwitblauwe compounds dat de stemming daar niet erg PvdA-gezind was. Op zichzelf wellicht begrijpelijk, maar gelukkig gaan militairen niet eigenhandig over hun uitzending. Voortzetting daarvan lijkt, ook de nieuwe eerstnogevenvechtenendanvertrekken- strategie van president Obama indachtig, niet zinvol meer. Zoals eerder in Vietnam en nu nog steeds in Irak het geval is, zo blijkt het ook in Afghanistan onmogelijk om een oorlog te winnen in een land dat voor de bezetter vreemd is en waarvan de bevolking niet op die bezetter zit te wachten.

De val van Balkenende IV, is mijn overtuiging, heeft toch nog iets van een gelukkig neveneffect: de spoedige ontruiming van alles dat in Uruzgan aan het Nederlandse verblijf daar herinnert.