Ze zijn toch niet 'gek'?!

Van verbazing en verontwaardiging val ik van mijn stoel:  ‘Dat kunnen ze toch niet menen?!'

Ik bedoel de IQ maatregel. Men wil de IQ norm voor AWBZ steun verlagen van 85 naar 70. Ergo, mensen met een IQ score vanaf 70, vallen per januari 2012 buiten de AWBZ boot; die ondergrens lag eerst op 85.

Dus: veel mensen die nu nog ondersteuning hebben, moeten zich vanaf 2012 zelf maar redden. Alsof ze door die verscherpte norm, straks ineens  wel dingen kunnen, waartoe ze al die jaren niet in staat werden geacht.  Goed, het kan in individuele gevallen best zo zijn, en mensen inspireren om meer zelf aan te pakken; prima, des te beter.  Maar de meeste mensen blijven afhankelijk van een vorm van ondersteuning, ook al doen ze veel zelf.

Dus: de IQ norm verlagen - als besparing op de AWBZ - kun je niet zomaar doen. Dat vindt ook het College voor zorgverzekeringen; volgens hun uitvoeringstoets getuigt dit plan niet van grote wijsheid. Niet die woorden, wel die strekking.

Ik heb overigens veel moeite met de stigmatiserende toepassing van de IQ norm. IQ scores zeggen namelijk lang niet alles over de mogelijkheden van mensen om, juist met enige begeleiding, zinvol mee te doen. Vaak blijken andere factoren veel belangrijker, zoals Sociale Intelligentie (SI) en Emotionele Intelligentie (EI). Dat is logisch, want mensen zijn sociale dieren, we leven in een netwerksamenleving gebaseerd op contacten en communicatie. Daarin past het niet dat je groepen in hokjes indeelt - buitensluit - op cijfermatige criteria. Zeker niet vanuit een arbitraire IQ score. Over IQ testen bestaat namelijk veel discussie. Dezelfde persoon kan op twee testen zeer uiteenlopende scores behalen.

Het is  beter om te focussen op andere factoren zoals vaardigheden, gedrag en omgangsvormen. Daarmee bied je mensen, ongeacht hun IQ score, en met een beetje hulp, serieus meer kans om naar vermogen mee te doen. Of vindt u dat een gekke gedachte?

Hans Spigt