Maak jeugdzorg overbodig, tip 8: Veel meer lik op stuk'
Deel 8 in de serie Maak Jeugdzorg Overbodig, tips voor gemeenten, van Erik Gerritsen
Natuurlijk is het zo dat alleen straffen bij jongeren niet helpt. Wie dit niet gelooft verwijs ik naar alle wetenschappelijk onderzoek daarover waarin dit overtuigend wordt aangetoond. Bel anders even met het wetenschappelijke onderzoeksinstituut WODC van het ministerie van Veiligheid en Justitie, toch een onverdachte bron zou ik zeggen.
Tegelijkertijd is het ook zo dat vooral in de meest complexe jeugdzorg, waar sprake is van gebrek aan motivatie om mee te werken aan zorg, van “niet willen en niet kunnen” een focus op zorg ook niet werkt. Dat verwordt dan al snel tot “pappen en nathouden” en “excellent zorg mijden”. Het komt voor sommigen wellicht als een verrassing dat vanuit de jeugdzorg gepleit wordt voor meer lik op stuk, maar de basis voor effectieve pedagogiek is simpel. Het gaat om liefde en structuur, om zorg en dwang, om “tough love”. Daar hoort het stellen van grenzen en het opleggen van straf wanneer die grenzen worden overschreden gewoon bij. Macht zonder liefde is ineffectieve dictatuur. Liefde zonder macht is ineffectieve verwaarlozing.
In het bijzonder voor jongeren en nog meer in het bijzonder voor jongeren met een licht verstandelijke beperking, moet daarbij wel beseft worden dat het opleggen van straf alleen werkt als er maar een zeer korte tijd zit tussen het overschrijden van grenzen en het opleggen van straf. Lik op stuk dus. Dan heb ik het over weken (of liever nog dagen) en niet over maanden. En daar wringt hem nu net de schoen. Het hele justitiële systeem, van vaststellen en bewijzen van strafbare feiten tot en met de uitvoering van de straf, slaagt er namelijk al decennia niet in om doorlooptijden te realiseren in termen van maximaal enkele weken. De doorlooptijd in de justitiële jeugdketen betreft veelal een kwestie van vele maanden en soms nog langer.
Ik ben persoonlijk meerdere malen getuige geweest van rechtszaken ten aanzien van schoolverzuim tot aan straatroof, die gingen over een delict dat vele maanden daarvoor was gepleegd. De jongeren in kwestie (die veelal meerdere rechtszaken hadden lopen) hadden vaak geen idee voor welke zaak ze voor de rechter stonden. Kwam een jongere niet opdagen dan werd de rechtzaak met het grootste gemak weer over vier maanden op de rol gezet. In dit soort situaties kun je een positief gedragseffect van straffen wel op je buik schrijven. Sterker nog, veel jongeren worden steeds vaardiger in het bespelen van het jeugdstrafrechtsysteem. Rekken, vertragen, in beroep gaan, vlak voor de rechtszaak met een brief van een leraar komen waaruit blijkt dat het “net” zo goed op school gaat en het toch zonde zou zijn als nu eerst een straf moet worden uitgediend. Rechters komen in dit soort gevallen vaak in de verleiding om de jongere dan nog maar weer eens zijn zoveelste laatste kans te geven en de jongeren weten dit. Ironisch om te ervaren hoe het jeugdstrafrechtsysteem zo een belangrijke bijdrage levert aan pappen en nathouden waar je lik op stuk zou verwachten.
Dit gebrek aan daadwerkelijk lik op stuk is juist voor de werkers in de jeugdzorg die niets liever doen dan werken op basis van “tough love” een grote frustratie. Dreigen met straf is immers weinig geloofwaardig als de jongeren in kwestie weet dat het vele maanden en zelfs jaren kan duren voordat er daadwerkelijk straf wordt opgelegd en dat er gedurende die lange doorlooptijd nog vele mogelijkheden zijn om alsnog onder die straf uit te komen. De jeugdzorg wordt vaak gezien als de softe sector, maar in mijn ervaring komt de justitieketen eerder voor deze titel in aanmerking. Daar wordt dus veel belastinggeld verspild geredeneerd vanuit het primaire doel van het jeugdstrafrecht, te weten positieve gedragsverandering.
Gebrek aan lik op stuk leidt ook tot perverse effecten in de jeugdzorg. Als je bijvoorbeeld als jeugdreclasseerder weet dat een terugmelding naar de rechter (bij overtreding van de jongeren van zijn reclasseringsvoorwaarden) leidt tot een rechtszaak over negen maanden, een periode waarin de jongeren in kwestie veelal niet meer zal meewerken met de jeugdreclasseerder en een grote kans loopt om verder af te glijden, dan kom je snel in de verleiding om de terugmelding uit te stellen en het nog maar een keer met de jongere te proberen.
De focus die het huidige kabinet lijkt te leggen op hogere straffen voor zwaar criminele jongeren is wellicht uit oogpunt van vergelding te verdedigen, maar als ik het voor het zeggen had, zou ik eerst al mijn energie richten op het daadwerkelijk realiseren van lik op stuk. Hogere pakkans door de politie, de mogelijkheid tot versnelde afdoening via het Openbaar Ministerie binnen enkele weken en voor de resterende zaken binnen twee maanden voor de rechter door de logistiek in de werkprocessen van de justitieketen ingrijpend te stroomlijnen.
Ik ben er van overtuigd dat een vergrote handelingssnelheid in de justitieketen zich snel zal rond praten onder de jongeren in kwestie, onder andere via de onder jongeren populaire sociale media. Veel meer jongeren dan nu zullen eieren kiezen voor hun geld en gaan meewerken met jeugdzorg. Met als resultaat minder belasting van het justitie apparaat, minder recidive en het voorkomen van onnodige verergering van jeugdzorgproblematiek.
In dit verband verdient de Burgemeester van Amsterdam Eberhard van der Laan alle steun met zijn top 600 aanpak die gelukkig ook niet beperkt blijft tot de top 600 zwaarste jonge criminelen, maar zich ook uitstrekt tot hun jongere broertjes en zusjes die vaak ook al in opleiding zijn voor een criminele carrière. De kern van de top 600 aanpak is immers gericht op het vergroten van de handelingssnelheid in de justitieketen, op meer lik op stuk. Sneller toepassen van dwang zal ook de in te zetten (jeugd)zorg effectiever maken en het beroep op dure jeugdzorg doen verminderen.
Van der Laan laat zien dat een gemeente het voortouw kan nemen in het realiseren van lik op stuk beleid door daarover harde afspraken te maken met de lokale justitiepartners en het ministerie van Veiligheid en Justitie. Dat ook de verschillende jeugdzorgorganisaties van harte meedoen mag niemand verbazen. Een “tough love” aanpak werkt immers alleen goed en geloofwaardig als de stok ook letterlijk achter de deur staat in plaats van dat die in geen velden of wegen te bekennen is.
Reacties: 18
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Het is niet waar wat je beweert. Ten eerst regent het regent klachten over BJAA. Bij het AKJ kwamen in 2010 maar liefst 224 meldingen binnen over BJAA. En eerder is al in een reactie op een van je columns verwezen naar klachten die door de Nationale Ombudsman gegrond zijn verklaard. Let wel, dat is dus nadat jij weigerde de klacht op te lossen, want alleen dan neemt de Nationale Ombudsman klachten in behandeling. Mensen moeten heel wanhopig zijn willen ze dat pad bewandelen, want het is een uitgebreide procedure en dan nog kun jij het oordeel van de NO naast je neer leggen. Maar in 2010 ben je in elk geval vier keer gekapitteld door de Nationale Ombudsman. Daar is zelfs al eerder aan gerefereerd in een reactie op jouw columns met uitgebreide bronvermelding en samenvatting van die gegronde klachten. Maar toch blijf je dat ontkennen, dat is onbegrijpelijk. Daarnaast wordt er in de reacties op jouw column regelmatig geklaagd over BJAA en vaak reageer je daar dan verdedigend op, is het niet waar volgens jou. En dan moeten die mensen met klachten volgens jou maar naar de burgemeester of naar de wethouder. Dus het klopt ook niet dat je alle klachten persoonlijk in behandeling wil nemen. En als je dat dan soms wel doet, dan blijkt in de praktijk dat je meestal simpel door verwijst naar de betreffende manager in plaats van zelf de zaak uit te zoeken. Dus je spreekt meerdere onwaarheden.
Ten tweede is ook op je jaarrekeningen veel aan te merken. Want hoe verklaar je het dat je wachtlijsten laat oplopen terwijl je extreem hoge huren betaald voor de BJAA-panden? Jouw prachtige hoofdkantoor aan de luxueuze locatie naast de A-10 kost zo’n 80.000 euro per maand!!! Gemiddeld voor heel BJAA bedragen de huisvestingskosten per fte 550 euro per maand! Ook komen jouw bedelacties van eerder dit jaar in een ander daglicht te staan want het blijkt dat je maar liefst ruim anderhalf miljoen euro aan tijdelijke gelden, structureel hebt ingezet! Geen wonder dat je geld nodig hebt. Ook zijn de columns daarover, bijvoorbeeld over dat je liefdadigheid wilde en dat je zo dol bent op Eigen Kracht Conferenties direct op geld terug te voeren. Je krijgt maar liefst drieënhalve ton aan giften per jaar, en dan ook nog bedelen om meer en in je column niet vermelden wat je er al voor krijgt. Ook krijg je maar liefst drie ton subsidie voor die EKC’s, dat noem je een meevaller in je jaarrekening. Geen wonder dat je meer EKC’s wilt als daar zoveel geld mee te verdienen is, ook al waren er nog zoveel reacties op jouw column waaruit bleek dat die EKC’s in de praktijk nogal veel haken en ogen hebben. Helaas bevestigen de cijfers in combinatie met jouw columns alle negatieve reacties die je hebt gekregen, die waren grotendeels terecht.
Dan vraag je je af waarom je niet wordt ontslagen. Dat weet ik ook niet, ik weet alleen dat jouw voorganger Wiel Jansen is ontslagen en dat BJAA – en dus de belastingbetaler – tonnen aan ontslagvergoeding heeft moeten betalen. Ik kan me voorstellen dat een nieuw ontslag daarom niet zomaar zal plaats vinden. Maar of dat inhoudt dat jij een goeie manager bent, is de vraag. In elk geval ben je een manager die niet in zijn eerste leugentje is gestikt
Ditta.
Je vergelijking slaat als een tang op een krokodil. Ik vond je reactie "gipsnek" veel geestiger.
De huur van het hoofdkantoor is 56.400 euro per maand en 161 euro per medewerker. De totale overhead (inlcusief huisvesting) is 12%.
BJAA ontvangt van haar steunstichtig Pro Juventute jaarlijks circa 200.000 die ze aan innovatieprojecten uitgeeft zoals gezinsmanagement.
EKC conferenties worden door de Stadsregio px q gefinancierd. Daar wordt dus niet aan verdient. Soms besluit de Stadsregio lopende het jaar tot financiering van extra EKC's en dat beschouwen wij als meevaller (voor de kwetsbare gezinnen).
BJAA bedient per jaar zo'n 10.000 cliënten. In 2010 zijn er 55 klachten ingediend waarvan 15 door de klachtencommissie(deels) gegrond verklaard. En het klopt dat de Nationale Ombudsman 4 keer een kritisch rapport heeft uitgebracht waarvan de aanbevelingen door BJAA zijn overgenomen.
De 241 adviezen die het AKJ over BJAA heeft uitgebracht, betreft hulpvragen van cliënten om door het AKJ te worden bijgestaan in de contacten met BJAA. De aard van die adviezen is zeer divers. Als het AKJ van mening is dat klachten terecht zijn zal ze de cliënt altijd adviseren om en assisteren met het indienen van een officiële klacht. BJAA stimuleert cliënten actief om desgewenst gebruik te maken van het AKJ omdat ze het een goede zaak vindt dat cliënten zich door het AKJ laten bijstaan.
Mijn salaris (en dat van mijn collega bestuurders) zit onder de Balkenende norm en onder de WOPT norm zoals onlangs door de staatssecretaris van VWS in een brief aan de Tweede Kamer is bevestigd.
Het is onjuist dat BJAA incidenteel geld structureel heeft besteed.
Bankgaranties voor vastgoed zijn een door de bank opgelegde verplichting.
Dank voor de lang verwachte antwoorden, maar ze roepen veel vragen op. Want hoe kan het dat in de jaarrekening een huur van bijna een miljoen euro per jaar voor het hoofdkantoor wordt vermeld? Dat is toch zo’n 80.000 euro per maand? En in totaal gaat het om zo’n vier miljoen aan huur voor alle panden, voor maar ruim zeshonderd fte’s. Dat is ongeveer 550 euro per maand per fte, dat is erg veel. Laat je daarom de wachtlijsten oplopen? Zou je wat meer over die huren willen vertellen, hoe dat zit? En natuurlijk zijn bankgaranties verplicht door de bank, dat is logisch. Maar waarom wil de bank dat? Welke opofferingen moet je doen voor die bankgaranties? De wachtlijsten laten oplopen?
Hoe zit het verder met die schuld van bijna 1,2 miljoen aan de Stadsregio Amsterdam? Die schuld werd ook al vermeld in de jaarrekening van 2009, dus het lijkt erop dat er discussie is geweest over terugbetaling? Waarom? Als dat geld niet ten onrechte structureel is besteed, waarom heeft BJAA dat dan niet eerder terug betaald?
Over de klachten: fijn dat je nu erkent dat je ten onrechte hebt gedaan alsof je maar een keer was gekapitteld door de Nationale Ombudsman terwijl dat in 2010 alleen al vier keer was. Hoe weten we nu in het vervolg of je de waarheid spreekt of niet? En het blijkt wel degelijk dat er verschrikkelijk veel mis gaat in de bejegening van cliënten bij BJAA als er honderden verzoeken per jaar bij het AKJ binnen komen om bijstand voor cliënten in de communicatie bij BJAA. Ga je daar nu opener over zijn? Janicos heeft bij tip 11 de vele vechtscheidingen aangeroerd. Fijn dat je daarop in wilt gaan en ik heb daar ook wel een idee over. Zou je openheid kunnen gaan over wat er dan zoals mis gaat inde communicatie tussen gescheiden en BJAA? Want daar gaan heel veel klachten over zoals je weet, ouders klagen dat ze ten onrechte hun kind niet mogen zien, dat BJAA zomaar partij trekt. Hoe zou BJAA dat volgens jou kunnen verbeteren?
Over EKC’s, innovaties en andere onderwerpen van jouw tips aan gemeenten. Je geeft dus toe dat daar inderdaad steeds projectfinancieringen tegenover staan, dan weer uit de pot van de stadsregio en dan weer uit de pot van Pro Juventute. Zo zijn er nog veel meer financiers, zo blijkt uit de jaarrekening van BJAA. Dus dan heb je er toch direct belang bij om telkens weer met nieuwe projecten goeie publiciteit hier in Binnenlands Bestuur te genereren in je columns? Ben je het met me eens dat het wel degelijk van belang is om de financiële plaatjes te geven bij de plannen die je ontvouwt in je columns? Want het gaat toch allemaal over geld? Het betreft toch plannen waar de gemeenten in moeten investeren? Dan hoort daar toch een kostenplaatje bij?
Nou, we hebben het er nog over. Want elke column van jou gaat over geld dus daar kun je dan ook reacties over verwachten, de hele transitie – stelselwijziging – is immers ook een bezuinigingsoperatie. Dus gemeenten willen natuurlijk het naadje van de kous weten op financieel gebied, ze willen kostenplaatjes zien.
Voor nu een goede nacht,
Ditta
De problemen met wachttijden komen vooral door de wachtlijsten in de jeugdzorg. Daarom is het gek dat Gerritsen daar geen woord over zegt maar zijn pijlen richt op justitie, hij wil snelrecht. Maar wat heeft dat voor een zin als jeugdzorgbestuurders jaar in jaar uit de wachtlijsten laten oplopen uit chantage omdat ze meer geld voor hun organisaties willen. Gerritsen zelf is daar misschien nog wel het beste voorbeeld van, zijn columns gingen begin dit jaar maandenlang nergens anders over.
Dan over de zogenaamde liefde in de jeugdzorg, dat klinkt ook heel vreemd uit de mond van iemand die wekenlang vergat een vermist meisje aan te geven bij de politie. Waardoor de politie niet naar haar kon zoeken, het gaat om June Marlisa. Gerritsen gaf toen een uiterst kille verklaring hier in Binnenlands Bestuur over dit meisje, dat had niets met liefde te maken. Er is geen enkele jeugdzorgjongeren die ‘liefde’ ervaart in de jeugdzorg.
Dus termen als ‘tough love’ zijn onzin en heel beschamend als je weet hoe zwaar veel misbruikte en mishandelde kinderen het hebben met die liefdeloosheid, hoe ze daar onder lijden en hoe hun ouders en grootouders vaak ook zo onder lijden. De jeugdzorg is business en als het over perverse prikkels in de jeugdzorg gaat, dan gaat het om financiële prikkels die de jeugdzorg pervers maken en niet om het gebrek aan snelrecht, zoals Gerritsen nu wil doen geloven.
Dat blijkt uit het rapport ‘Jeugdzorg dichterbij’ van de parlementaire werkgroep Toekomstverkenning Jeugdzorg. Het is te zien dat Gerritsen iets beter zijn best doet om deze column te onderbouwen dan dat we voorheen van hem zagen. Maar het is ook te merken dat hij onvoldoende kennis heeft, niet weet waar hij over praat en dingen door elkaar haalt. Maar het storendste blijft dat hij weigert over zwakheden in de jeugdzorg zelf te praten en maar met de vinger blijft wijzen naar anderen.
Ik volg je al heel lang en je schrijft in je columns nooit over het disfunctioneren van Bureau's Jeugdzorg, met BJAA voorop. Ik vind het een gemiste kans dat je daar niet eerlijk over bent, dat je niet over fouten van BJAA durft te schrijven. Daarnaast vind ik het een probleem dat je voortdurend schrijft over hoe de jeugdzorg goedkoper kan worden, maar daar geen berekeningen bij geeft. Ook kunnen lezers zulke berekeningen niet zelf maken mbv het jaarverslag van BJAA want BJAA geeft daarin geen financiële openheid van zaken.
Wat je schrijft is allemaal zo vrijblijvend, zo makkelijk, het gaat altijd maar om ideetjes, proefballonnetjes, fantasietjes. Ik zou er bewondering voor hebben als je vanaf nu financieel transparant zou zijn, precies aan de hand van praktijkvoorbeelden van jouw eigen BJAA zou aangeven welke financiële consequenties jouw ideeën hebben. Graag zo helder dat lezers dat kunnen narekenen, kunnen controleren. Gemeenten lezen jouw column in Binnenlands Bestuur om erachter te komen waar zij straks financieel aan toe zijn en wat zij zich met de jeugdzorg op de hals halen.
Als je het moeilijk vindt om zo met de billen bloot te gaan over BJAA – BJAA is natuurlijk ook een bijzonder geval met de recente curateles van de gemeente en van de inspectie en met vele kapittelingen van de Nationale Ombudsman – dan zou het je sieren als je een stapje terug doet. Dan kan beter iemands anders uit de wereld van de jeugdzorg de columns in Binnenlands Bestuur schrijven. Want de lezers hebben recht op een eerlijk beeld, op overzicht van de sociale kaart, op inzicht in de financiële kant van het verhaal.
Zoals je weet is dat nou juist één van de grootste problemen in de jeugdzorg. Ik heb het over de perverse financiële prikkels die door de parlementaire Werkgroep Toekomstverkenning Jeugdzorg in kaart zijn gebracht. Daar zou de discussie over de jeugdzorg mijns inziens over moeten gaan, niet over alsmaar weer nieuwe proefballonnetjes want dat is nou juist de ziekte van de jeugdzorg, dat blijkt ook uit het parlementaire rapport ‘Jeugdzorg dichterbij’. Het hangt van projecten en behandelingen die niet ‘evidence based’ zijn aan elkaar.
Daarom is heel zakelijk en heel feitelijk en controleerbaar schrijven over de wereld van de jeugdzorg ook zo essentieel. Want nu worden gemeenten bang, ze vertrouwen Bureaus Jeugdzorg niet meer. Want enerzijds lezen ze jouw prachtige verhalen en anderzijds horen ze het ene na het andere financiële schandaal met Bureaus Jeugdzorg in Nederland, komen er alarmerende rapporten uit over Bureaus Jeugdzorg (Veiligheidsraad, Inspectie) waaruit blijkt dat er veel disfunctioneren is. Daarom zijn eerlijkheid en transparantie naar gemeenten toe nu zo belangrijk.
Vriendelijke groeten,
Ditta
tegen spoken is het moeilijk vechten. Ik kan er alleen feiten tegenover stellen.
1. Ja mijn bureau Jeugdzorg was er enige jaren geleden slecht aan toe, deels door eigen schuld, deels door objectief aantoonbare tekortschietende financiering (zie hierna). Dit leidde tot een aanwijzing en verscherpt toezicht. De aanwijzing is eind 2010 door Lodewijk Asscher ingetrokken. Het verscherpt toezicht is door de Inspectie begin dit jaar ingetrokken (kijk op de website van de Inspectie voor meer informatie), Persoonlijk ben ik nog lang niet tevreden met het functioneren van BJAA maar er is dus fors vooruitgang geboekt.
2. Dat is een klein wonder gezien het feit dat we al jaren niet adequaat gefinancierd worden. Dat kun je "framen" als typisch bestuurdersgedrag, ik kan alleen verwijzen naar BMC-rapporten in opdracht van Asscher en een Delloitte rapport in opdracht van Teeven. Daaruit blijkt gewoon dat we onze taken niet kunnen uitvoeren met de beschikbaar gestelde gelden en dat dit niet komt door mismanagement. We hebben bijvoorbeeld een overhead van slechts 13%. Dat dit tot wachtlijsten leidt is geen strategie van de bestuurder maar het onacceptabele gevolg van politieke keuzes. Ik zie het als mijn taak als bestuurder van een uitvoeringsorganisatie om de politiek helder te confronteren met de gevolgen van hun keuzes. Als de politiek echt van mening is dat ik onzin verkoop dan kunnen ze aansturen op mijn ontslag. Waarom doen ze dat niet? Omdat ik gelijk heb en dat weten ze. Asscher geeft dat openlijk toe. Ik vermoed dat Teeven dat binnenkort ook zal doen. Er komt een derde (sic!) rapport aan in opdracht van Teeven uitgevoerd door E&Y waaruit zal blijken dat BJAA een kale magere zwaar ondergefinancierde kip is en geen eigen mogelijkheden meer heeft om doelmatiger te werken.. Ik zet er een fles goede wijn op dat ook de Algemene Rekenkamer dit najaar deze conclusie zal bevestigen. Hoeveel onafhankelijke rapporten zijn er nodig om jouw te overtuigen? De genoemde rapporten met uitgebreide berekeningen kun je bij de desbetreffende opdrachtgevers opvragen.
3. De jaarverslagen/jaarrekeningen van BJAA staan - toegegeven sinds kort - op onze website.
4. In mijn periode als bestuursvoorzitter heb ik één kritisch rapport van de Nationale Ombudsman ontvangen. Daarvoor richting betrokkene in een persoonlijk gesprek mijn excuses aangeboden.
5. Is dat de enige fout die BJAA gemaakt heeft de afgelopen jaren? Nee, we maken regelmatig fouten, dat is ook inherent aan ons werk, dat is zeer foutgevoelig met direct zeer grote gevolgen voor betrokkenen. Een deel daarvan zie je terug in de klachten die worden toegewezen door onze onafhankelijke klachtencommissie. Dat zijn privacygevoelige dossiers, maar neem maar van mij aan dat ik vrijwel alle uitspraken van de klachtencommissie overneem, voorzien van excuses en acties op herhaling te voorkomen. Ook anderszins in de informele sfeer voordat het tot officiële klachten komt, hanteren we deze lijn door de hele organisatie heen. In het negatieve klimaat rondom de BJZ's vinden medewerkers het soms moeilijk om fouten toe te geven, maar we werken er hard aan om dit tot staande praktijk te maken. Ik geloof hartgrondig in het principe dat hoe meer je fouten openlijk toegeeft hoe minder je er gaat maken. Dat wil niet zeggen dat elke klacht terecht is. Er wordt in mijn ervaring ook nogal vaak niet onderbouwd en vaak anoniem maar wat geroepen richting de BJZ's. Soms neem ik daar stelling tegen, soms laat ik het maar lopen omdat de klager niet uitstraalt geïnteresseerd te zijn in een andere kant van het verhaal. Maar iedere cliënt van BJAA die zich niet goed behandeld vindt kan zich in het uiterste geval altijd tot mij persoonlijk wenden en dan zoek ik de zaak serieus uit. Dat dat niet in het openbaar gebeurd heeft te maken met de privacy van betrokkenen. Wellicht dat ik er in een volgend jaarverslag in anonieme zin wel wat meer over kan rapporteren. Klachten gaan overigens grotendeels over bejegening en administratieve slordigheden waar we inderdaad nog in moeten verbeteren, naast natuurlijk de inhoudelijke verschillen van mening die inherent zijn aan ons werk en waarbij we onder permanent institutioneel toezicht staan van Raad voor de Kinderbecherming, Kinderrechter en Inspectie.
6. Het rapport van de veiligheidsraad is niet kritisch op de BJZ's maar op de spelers daar om heen die onvodoende alert zijn op (het doorgeven van) signalen van kindermishandeling waardoor BJZ's hun werk niet optimaal kunnen doen, lees het er nog maar eens goed op na.
@Janicos, Het vermiste meisje is uitgebreid in het nieuws geweest, haar moeder heeft in de media aan de bel getrokken. Vandaar dat haar naam bekend is.
De circa 80.000 euro per maand huisvestingslasten voor het hoofdkantoor in Slotervaart bestaat uit 56.400 euro kale huur, 6600 euro huur die we betalen voor de Bascule en die we ook weer terugontvangen en circa 15.000 euro huur parkeerplaatsen en parkeergelden.
De totale kale huurlasten van alle panden is in totaal 2,4 mln en geen 4 mln.
De hoogte van de huisvestingskosten zijn onlangs in opdracht van staatssecretaris Teeven in kader van totale doorlichting van de bedrijfsvoering onderzocht door Ernst&Young met als conclusie dat het om een verantwoord kostenniveau gaat. Kan gecheckt worden bij het Ministerie van Veiligheid en Jeugd.
In dat externe onderzoek is ook vastgesteld (voor de derde keer) dat uitgaande van de afgesproken caseload en gegeven de ontvangen financiering wachtlijsten onvermijdelijk zijn omdat BJAA niet beschikt over mogelijkheden om verder te bezuinigen. BJAA laat de wachtlijsten dus niet oplopen, dat komt door het tekortschietende budget.
Bankgaranties zijn een standaard eis van de bank. Daar zit verder niets achter en het leidt ook niet tot hogere wachtlijsten.
De "schuld" van 1,2 mln betreft een oud verschil van mening van voor 2009 tussen BJAA en financier over wel of niet te veel ontvangen financiering voor jeugdreclassering. Daar was in de rekening 2009 al een voorziening voor opgenomen. Dat verschil van mening is inmiddels "in der minne" geschikt door het verlies 50/50 te delen.
Van de vier Ombudsman klachten die in 2010 tot een uitspraak hebben geleid waren er drie die al dateren van voor 2009. Natuurlijk ben ik voor alle klachten verantwoordelijk. Bij één ben ik ook zelf betrokken geweest.
Het aantal hulpverzoeken van cliënten richting AKJ zegt op zich niet zo veel. BJAA juicht het toe dat veel mensen zich laten bijstaan door het AKJ. Dat mogen er wat ons betreft nog veel meer worden. Navraag bij het AKJ leert dat er in 2010 sprake was van circa 150 klachttrajecten (op 10.000 clienten) waarbij' het zo kan zijn dat één cliënt meerdere klachttrajecten heeft lopen. Ruim honderd klachttrajecten zijn via bemidddeling door BJAA afgehandeld. Een dertigtal klachten zijn doorgegaan naar de klachtencommissie of bezwaar en beroep. De overall indruk van het AKJ over de klachtenafhandeling van BJAA is positief (kan bij AKJ worden nagevraagd). De terechte klachten betreffen bejegeging, beschikbaarheid en bereikbaarheid.
Wat betreft die bankgaranties, meestal willen banken dat als ze verwachten dat een organisatie de huur of hypotheek niet meer kan betalen. Als de bank dus vindt dat een club op te grote voet leeft qua huisvestingskosten. Ik vraag me af of jouw antwoord klopt dat bankgaranties standaard zijn maar in elk geval zouden ze niet nodig zijn bij lagere huren. Het gaat wel om een half miljoen belastinggeld die anders in het bestrijden van de wachtlijsten gestoken had kunnen worden. Dat werpt opnieuw de vraag op hoe betrokken BJAA nu eigenlijk werkelijk bij de kinderen is, als er dit soort keuzes worden gemaakt.
Dan over de klachten bij het AKJ. Het AKJ is geen onafhankelijke organisatie die organisaties kan kapittelen maar een orgaan dat alleen kan functioneren in nauwe samenwerking met jeugdzorginstanties, daar hangt hun financiering ook van af. Het AKJ moet dus heel goed met die jeugdzorginstanties door één deur kunnen. Ook de jeugdzorginstanties hebben belang bij die innige band, want op die manier laten zij zien dat ze wel degelijk ‘goed’ met klachten om gaan, daar iets aan doen. Dus natuurlijk laat het AKJE zich lovend uit over BJAA en vice versa maar feit blijft dat er toch honderden klachten per jaar over BJAA binnen komen en dat er dus grote behoefte is aan hulp en bijstand voor cliënten in de contacten met BJAA. Dat betekent dat er dus nóg meer belastinggeld nodig is voor BJAA, en wel voor het AKJ om te bemiddelen tussen cliënten en BJAA.
Je probeert de klachten te bagatelliseren door ze te relateren aan het aantal totale cliënten. Maar bij die 10.000 cliënten zit bestaat het grootste gedeelte uit simpel werk voor BJAA, zoals een indicaties stellen. Daar komen niet snel klachten van. Dat er desondanks toch honderden klachten per jaar over BJAA rouleren, bij het AKJ, bij de Nationale Ombudsman, bij het stadhuis, bij politici en zelfs bij de Koningin is algemeen bekend. Er is wel degelijk een enorm klachtenprobleem bij BJAA en dat blijkt ook uit de reacties op je columns. En het blijkt ook telkens weer dat je dat de houding van jou en BJAA dan ontkennend en verdedigend is, geen open luisterende oplossingsgerichte houding maar een houding van de klagers beschuldigen van het feit dat zij ‘onterecht’ zouden klagen en dat zij niet ‘geloofwaardig zijn’.
Dan tot slot nog over de 1,2 miljoen. Het lijkt erop dat de stadsregio niet vrijwillig heeft ingestemd om dat bedrag in den minne te schikken, in de jaarrekening wordt gesproken over een ‘noodinvestering’. Dat zou erop wijzen dat BJAA dat geld heeft gekregen vanwege nood en als de politiek iets nood vindt in de jeugdzorg, gaat dat meestal over wachtlijsten. Dan zou het er dus op neerkomen dat door chantage met die wachtlijsten de stadsregio die ‘noodinvestering’ heeft gekregen. Zonder resultaat want BJAA heeft toch de wachtlijsten laten oplopen.
Het lijkt er dus aan alle kanten op dat die wachtlijsten laten oplopen het eerste is wat BJAA doet als er financiële problemen zijn. En dat is zeer kwalijk voor een organisatie die als doel heeft kwetsbare kinderen te beschermen en voor hen te zorgen. Maar het past bij de honderden klachten over dat de zorg van BJAA vaak ernstig tekort schiet.