Vakantie en ziekte
In veel rechtspositieregelingen is bepaald dat ambtenaren die langdurig ziek zijn geen aanspraak hebben op een volledige vakantieopbouw. Vaak wordt alleen over de laatste 6 maanden van de ziekteperiode vakantie opgebouwd. De Centrale Raad van Beroep heeft hier nu een dikke streep door gezet.
Al in 2009 heeft het Europese Hof van Justitie een uitspraak gedaan waaruit bleek dat volgens een Europese richtlijn elke werknemer recht heeft op een jaarlijkse vakantie met behoud van loon van ten minste 4 weken. De werknemer moet daadwerkelijk de mogelijkheid hebben om van dit recht op vakantie gebruik te maken. Dit geldt ook bij langdurige ziekte.
De uitspraak van het Europese Hof uit 2009 heeft nogal wat teweeg gebracht. De wetgeving voor werknemers wordt inmiddels aangepast. De Centrale Raad van Beroep heeft onlangs in drie ambtenarenzaken uitspraak gedaan van een rijksambtenaar, een politieambtenaar en een gemeenteambtenaar. Zij waren van oordeel dat de opbouw van hun vakantie ten onrechte was beperkt vanwege hun langdurige ziekte.
De overheidswerkgevers beriepen zich op de bestaande regelgeving, die nog niet was gewijzigd naar aanleiding van de uitspraak van het Hof. De Centrale Raad van Beroep maakt hier echter korte metten mee. De ambtenaren kunnen zich rechtstreeks beroepen op de Europese richtlijn en de onjuiste Nederlandse regelgeving wordt terzijde geschoven. Ook de stelling van de overheidswerkgevers dat de ambtenaren tijdens hun ziekte in de gelegenheid waren gesteld om vakantie op te nemen baat hen niet, omdat dit uit de feitelijke gegevens onvoldoende was gebleken.
Overheidswerkgevers zullen goed moeten registreren wanneer zieke werknemers feitelijk vakantie opnemen. En ambtenaren die langer dan 6 maanden ziek zijn, moeten in de gaten houden dat zij over dat jaar toch 4 weken vakantie opbouwen. Zij moeten tijdig bezwaar maken als dat niet het geval is. Dit kan blijken uit de jaarlijkse verlofregistratiekaart of, als die niet is gegeven, uit de salarisspecificatie aan het eind van het dienstverband. De ambtenaar die niet tijdig bezwaar maakt vist achter het net.
De minister van Veiligheid en Justitie heeft nog gesteld dat de volledige opbouw van vakantiedagen pas zou gelden vanaf de datum van de uitspraak van het Hof van Justitie in 2009, maar ook deze stelling is door de rechter niet gevolgd. Wel geldt ook hier: als een besluit is genomen ten aanzien van het aantal vakantiedagen waartegen niet tijdig bezwaar is ingesteld, houdt het op. Verder geldt dat aanspraken op vakantie na 5 jaar verjaren.
Kortom: ambtenaren, wees attent op besluiten en registraties van vakantiedagen in geval van langdurige ziekte. Het bestaande rechtspositiereglement is niet doorslaggevend. Het Europese recht gaat vóór.
Zie.: Rb Den Haag 4 februari 2011, LJN: BP1649 en CRvB 18 juli 2011, LJN: BR0265. BR0267, BR0268
Deze zinnen geven mij aanleiding het volgende op te merken. Het verdient mogelijk aanbeveling dat de werkgever in zijn verzuimprotocol het verplicht melden door de zieke medewerker opneemt, dat hij op vakantie gaat. Reden hiertoe is ook dat dan kan worden beoordeeld of de vakantie past binnen een re-integratieplan.
Aan de hand van die melding kan de medewerker in de gelegenheid worden gesteld op vakantie te gaan. Hiertoe kan de leidinggevende met het oog op de re-integratie van de medewerker het advies van de bedrijfsarts inwinnen. Past het bijvoorbeeld dat een zieke medewerker met fysieke inspanningsklachten naar de tropen op vakantie gaat???
Indien de vakantie wordt toegestaan is volgens mij de volgende vraag te beantwoorden: gaat de medewerker van de vakantie genieten??
De beantwoording van deze vraag is eveneens aan de leidinggevende, die zich daarbij kan laten adviseren door de bedrijfsarts. Ik kan mij voorstellen dat een medewerker met psychische klachten of een gebroken arm wel van de vakantie kan genieten. Kortom: de Europese rechtspraak geeft weer stof tot denken voor werkgevers