Vorige week was ik op de Nationale Dag van de Zelforganisatie (#z11org), een bruisend evenement met veel mogelijkheden tot netwerken met innovatieve types. En genetwerkt heb ik, nou en of!
Maar aan het eind van de dag was mijn riante voorraad visitekaartjes nog net zo groot als daarvoor. Wel ben ik een heel aantal Twitter- en LinkedIncontacten rijker. En kan ik daarmee het leuke contact van deze dag continu warm houden. Ik ging 2.0 op pad en kwam 3.0 terug. Ofzo.
1.0, 2.0, 3.0, leuke internetkreten, maar gelukkig hoef je daar in gemeenteland helemaal niets mee.
Natuurlijk, er verandert ook voor gemeenten van alles. Zijn we eerst gewend geraakt aan de verzorgingsstaat. Tot die toch wel erg duur bleek te zijn. En toen moest plotseling iedereen meedoen. En meedenken. En meepraten. En kwam er een meedoewet: Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Voor het Rijk toch wel pittig om in gesprek te zijn met de burger. Decentraliseren dus. En als gemeente in dialoog met burgers en cliënten dus. Beleid maken op basis van interactie. Van 1.0 naar 2.0.
Maar hoever gaan we daarin eigenlijk? Leest alleen de Wmo-raad mee met de conceptnota? In IJsland is onlangs samen met burgers een nieuwe grondwet geschreven, onder anderen via Facebook en Twitter. En hoe transparant willen we eigenlijk zijn? Als burger zou ik toch graag willen weten, welke plekken in mijn woonwijk minder veilig zijn, wil ik zonder moeite een losliggende stoeptegel kunnen melden. Ik wil eigenlijk ook wel weten welke scholen goed zijn zodat mijn kinderen goed onderwijs krijgen. Of waar aan de weg gewerkt wordt. En het liefst met één druk op de knop. U heeft alle beschikbare data. Delen? Dan meld ik voortaan losse stoeptegels, geef ik een review op de basisschool en lees ik mee met uw nieuwe Wmo-beleidsnota.
Klinkt leuk he, 3.0? Maar u hoeft natuurlijk niet mee te doen. Ben je gek! Dan meld ik vervuilde plekken in mijn wijk gewoon via een app op mijn telefoon. En dan haak ik aan als via Facebook wordt opgeroepen tot een grote schoonmaak (in Estland: een kwart van de bevolking op de been tijdens nationale schoonmaakdag). En knap ik via crowdfunding (als je wilt, mag je bijdragen) het speeltuintje in het park op. En regel ik via een online agenda een bezoekschema voor mijn dementerende oma. En dan klop ik bij mijn gemeente aan voor.. eh..
Ik vind het heerlijk om te zien hoeveel dynamiek en betrokkenheid er vrij komt bij innovatieve burgers. En hoe mooi het is als een overheid dit ondersteunt. Niet door subsidie, maar door openheid. Vrijgeven van data. Bundelen van al dat goeds. In Engeland snappen ze het: data.gov.uk. Ik zie sinds vorige week 3.0 niet als science fiction. Het is een manier van mooier wonen, veiliger leven, betere keuzes. Met een prachtkans voor gemeenten als spin in het web. I have a dream… Nu u!
Matthijs Terpstra
MOVISIE
Zolang de overheid maar niet vergeet dat mijn ouders niet mee zijn met het digitale tijdperk, en hier helemaal nog niet klaar voor zijn. Zij willen liever naar het loket blijven komen.