Rondje 'stakeholders'

Een tsunami aan Roemenen en Bulgaren zou ons overspoelen. De noodklok klonk luid in de media en in de Tweede Kamer. Nauwelijks een half jaar later lees ik dat er niet eens sprake is van een golf. En veel golfjes zijn al weer terug naar het moederland.

Zo klinkt het nu ook steeds luider over de transitie jeugdzorg naar gemeenten. Er komen kinderen (lees ook: banen en instellingen) in de knel, help! En de Transitiecommissies en -autoriteiten buitelen over ons heen. Ze worden bevolkt door politiek-bestuurlijke types. De ene commissie trekt het land door om gemeenten bij te staan bij de complexe operatie van de transitie. De andere monitort of het allemaal wel goed gaat. Een 3e gaat, op vragen over ‘de chaos in de jeugdzorg’ door Tweede Kamerlid Siderius (SP) samen met de VNG ‘spiegelgesprekken’ voeren met gemeenten in den lande. Over hoe het gaat met de inkoopprocessen, de aanbestedingen en wat dies meer zij.

Zo’n spiegelgesprek zal vast niet ‘aan de keukentafel’ worden gevoerd met de mensen waar het over gaat, denk ik zo. Het gaat die mensen allemaal een beetje over het hoofd heen. Ook voor de hulpverleners op de werkvloer en veel zorgbestuurders en zzp'ers geldt dat het langs hen heen gaat. Ze hebben geen tijd voor de talloze congressen, de vele ‘nieuwsbrieven’, noodkreten in de media, de vele Kamervragen en de Spiegelgesprekken. Ze doen gewoon hun werk: probleemgezinnen steunen. Als ze er al iets van merken, maakt het veel onzekerheid en angst los. Net zoals de angst voor de Roemenen en Bulgaren, die achteraf (gelukkig) ongegrond was.

Daarom heb ik samen met mijn super goeie juriste-maatje Elly Koning het plan opgevat om een rondgang te doen onder stakeholders bij de jeugdzorg/ggz: cliëntenraden, ouders-verenigingen, wijkverpleegkundigen, huisartsen, GZ-psychologen, sociale wijkteams, wethouders, gemeenteraadsleden etc. ‘Mijn’ Elly maakt deel uit van een kleine groep juristen-advocaten (Lexsigma; ik maak maar meteen beetje reclame, ha!) die zich toelegt op (jeugd) Health Care … zoals dat nu eenmaal in het Engels moet heten (bah!). We doen onze ronde met de vraag waar men nu tegen aan loopt. En een half jaar later gaan we nog eens langs met de vraag hoe het gaat. We publiceren onze bevindingen en hopen natuurlijk dat alle angsten onterecht waren. Net zoals de gevreesde Roemeense tsunami achteraf een golfje bleek te zijn.

Ik hoop dat ik genoeg stakeholders mag benaderen. Bij deze een oproep!

Mechtild Rietveld

Meer columns van Mechtild Rietveld leest u hier.