Advertentie
sociaal / Nieuws

Mantelzorgers nog steeds van kastje naar de muur

Mantelzorgers zijn dagen aan het rondbellen, naar de gemeente, zorgaanbieders, verzekeraars, SVB of CAK voor de juiste informatie. Instanties geven geen duidelijkheid, geen betrouwbaar antwoord en verwijzen onderling niet goed door. Dat blijkt uit een peiling van Mezzo, de landelijke vereniging voor mantelzorgers en vrijwilligerszorg. Mezzo, 

23 april 2015

Belastend
Bijna vier maanden na het overhevelen van zorgtaken naar gemeenten worden honderdduizenden mantelzorgers nog altijd van het kastje naar de muur gestuurd door gemeentelijke instanties, concludeert Mezzo. Gemeenten sturen mantelzorgers naar Mezzo met de vraag of zij in aanmerking komen voor mantelzorgwaardering. Dit betekent dat gemeenten onvoldoende weten dat zij de mantelzorgwaardering moeten regelen en daarvoor budgeten ter beschikking hebben. Juist deze regelzaken, ervaren mantelzorgers als belastend.


Ingewikkelde regelgeving

Volgens het kwartaalonderzoek maakt ruim 80 procent van de mantelzorgers zich geregeld zorgen over de ingewikkelde nieuwe regelgeving. Bovendien komen steeds meer mantelzorgers in financiële problemen, mede doordat zij met extra kosten te maken krijgen en vaak gedwongen worden om minder te gaan werken. Ongeveer 60% van de mantelzorgers zegt dat zijn of haar gegevens wel bekend zijn bij de gemeente, maar daarbij komt het gevoel dat de gemeente onbekend is met het achterliggende verhaal. Dit percentage is ongeveer even hoog als eind 2014. Mantelzorgers geven aan dat zij het belangrijk vinden dat de gemeente hun inzet en unieke situatie serieus neemt. Ze hebben goede informatie nodig en willen dat er rekening gehouden wordt met hun (mantel)zorgsituatie.


Orde op zaken 

Mezzo vindt het 5 over 12 voor gemeenten en instanties om orde op zaken te stellen en mensen op een adequate manier informatie te verschaffen. Nederland telt 3,5 miljoen mensen die hulp geven aan een hulpbehoevende of zieke partner, kind, ander familielid, vriend of buur. Ongeveer 450.000 mantelzorgers zijn volgens Mezzo zwaar of overbelast als gevolg van hun zorgtaken.

Reacties: 5

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Frenk
Maar Staatssecretaris van Rijn vindt dat de transitie beheerst is verlopen.

Ach ja, de zak heeft geen idee...
J de Vries / mederwerker
Ja als je je eigen moeder laat verwaarlozen in een verpleeghuis dat bakken met geld kost.dan moet de mantelzorgers niet klagen!!!!!!!
Paul Vreeke / Agressie Preventie Adviseur Publieke Sector
Ik heb het te doen met de goedwillende jongens en meisjes achter de receptiebalies van de gemeentehuizen en aan de telefoons in de Klant Contact Centra (KCC's). Zij zijn niet te benijden. Zij zijn het die de eerste klappen op kunnen vangen.
Nicolien Reith / mantelzorgmakelaar
Een beetje laat, ik lees dit artikel nu pas. Maar voor mantelzorgers die nog op deze pagina komen: het overnemen van regeltaken is hét domein van de zelfstandig werkende mantelzorgmakelaars. Er zijn er nu een stuk of twintig in het land, maar hun aantal neemt rap toe. Steeds meer zorgverzekeraars vergoeden de dienstverlening van een mantelzorgmakelaar. Als je meer wilt weten: kijk op www.mantelzorgmakelaaramsterdam.nl

Er zïjn oplossingen.

Nicolien Reith
Fay / Zelfstandige/mantelzorger
Dit is waar, maar was al voor de transitie zo. Er zou in het zieken- of verpleeghuis iemand moeten zijn die mantelzorgers herkent (is makkelijk te herkennen: degene die het meest aanwezig is, contactpersoon is, alle zorg op zich neemt) en dat aanmeldt bij een instantie/de gemeente, die daar een vaste contactpersoon op afstuurt die de mantelzorger de weg wijst. Vlak nadat mijn vader een zware beroerte had gehad, waardoor hij halfzijdig verlamd raakte en hersenletsel opliep, was ik vooral bezig met bellen, bellen, bellen en vooral het wiel opnieuw uitvinden. Op de langere termijn was dat een van de grootste stressfactoren, bovenop de emotionele verwerking werd het teveel en raakte ik overbelast. Het aantal van 3,5 miljoen mantelzorgers is overigens onjuist: veel zorgers weten van zichzelf niet dat ze mantelzorger zijn.

Graag wil ik ook even ingaan op de reactie van Jan: ik kan me voorstellen dat het voor een buitenstaander of iemand die er zelf geen ervaring mee heeft zo kan overkomen. Voordat mijn vader zijn beroerte kreeg hebben we beiden altijd gezegd dat hij niet naar een bejaarden- of verpleeghuis zou gaan. In de praktijk gaan dingen niet altijd zoals je wil: mijn vader kan zichzelf niet meer wassen, aankleden of naar de WC, daar zijn professionals en een tillift bij nodig. Hij weegt ruim 100 kilo, en door zijn verlamming is dat ‘dood’ gewicht. Ik zou hem nooit kunnen tillen, daarnaast is er tussen mij en mijn vader nog steeds zoiets als privacy, hij zou nooit willen dat ik zijn edele delen voor hem waste. Zijn zorgbehoefte is zo specialistisch dat hij inderdaad in een instelling zit, iets waar we beiden in het begin erg aan hebben moeten wennen. Ik doe verder alles voor hem, en bezoek hem zo vaak ik kan - en kan opbrengen: een dierbare in die situatie zien is hartverscheurend, het eerste jaar ging ik standaard huilend naar huis. Daardoor heb ik geleerd niet meer zo snel en zo hard te oordelen, je weet niet wat voor verhaal erachter zit.

Advertentie