Maak jeugdzorg overbodig; tip 10, 'Gezinsmanagement'

De huidige gezinsmanagers werkzaam bij de Bureaus Jeugdzorg maken met toenemend succes een einde aan het gebrek aan samenwerking tussen de verschillende professionals op de werkvloer en de niet effectieve kindgerichte aanpak van de jeugdzorg “oude stijl”. Ze staan met één been in het hele gezin, werken dus gezinsgericht (alleen dat is effectief) en met één been in het uitvoerdersoverleg als voorzitter/regisseur. Ze zijn vrijwillige jeugdhulpverlener, jeugdbeschermer en jeugdreclasseerder in één, zodat ze alle kinderen in het gezin kunnen bedienen en ook in het gezin kunnen blijven als er van kader (gedwongen/vrijwillig) wordt veranderd.

Zeer belangrijk voor het realiseren van continuïteit in de hulpverleningsrelatie. Ze zijn niet de baas, maar omdat ze beschikken over de bevoegdheid om te escaleren bij verschil van mening of onvoldoende samenwerken, beschikken ze “de facto” over doorzettingsmacht. Hierdoor kunnen ze een éénduidige manier van werken realiseren en wordt de vicieuze cirkel van langs elkaar heen werkende instanties die het zorgmijdende gedrag van jeugdzorgcliënten aanjagen doorbroken. Cliënten die ook steeds vaardiger worden in het tegen elkaar uitspelen van de verschillende instanties (jeugdzorg als “academie voor excellent zorgmijderschap), maar tegelijkertijd ook steeds meer het vertrouwen in de jeugdzorg verliezen. Het doorbreken van deze vicieuze cirkel heeft als belangrijkste resultaat, dat er een einde komt aan de bekende situaties waarin sprake is van jarenlange in en uitvliegende, niet op elkaar afgestemde en daardoor weinig effectieve jeugdzorginterventies.

Niet onbelangrijke bijvangst is dat invoering van gezinsmanagement op termijn leidt tot het realiseren van een lagere “caseload”, terwijl men meer kinderen bedient. Het is nu éénmaal minder belastend om 30 kinderen van 5 gezinnen in je “caseload” te hebben dan 15 kinderen van 15 gezinnen. Om dit te realiseren moet nog wel even de huidige kindgerichte manier van financieren worden aangepast, maar dat terzijde.

Gezinsmanagement bij de Bureaus Jeugdzorg is in eerste instantie ontwikkeld voor de meest complexe (overlastgevende) multiprobleemgezinnen. Maar inmiddels is duidelijk dat gezinsmanagement gewoon de beste manier is om de kerntaken van Bureau Jeugdzorg uit te voeren voor alle onder haar verantwoordelijkheid vallende gezinnen. Vandaar dat er een beweging gaande is naar integrale invoering van gezinsmanagement. Daar gaan de gemeenten als toekomstige opdrachtgevers de vruchten van plukken, omdat gezinsmanagement in het (vrijwillig) gedwongen kader onnodig beroep op dure jeugdzorg voorkomt. Vanwege de eerste positieve ervaringen pleit alles er voor dat de gemeenten gezinsmanagement ook invoeren voor die gezinnen die weliswaar al veel problemen hebben, maar waar nog geen sprake is van “niet willen/niet kunnen”. Eerder stevig gecoördineerd acteren door gezinsmanagers van bijvoorbeeld de GGD of de sociale dienst, kan in een aantal gevallen voorkomen dat gezinnen afglijden naar een situatie dat de veilige ontwikkeling van de kinderen in het geding komt.

Belangrijk voor de bredere invoering van gezinsmanagement is dat de functie gepositioneerd wordt als “verlengde overheid”. Het is geen functie die je moet uitbesteden aan jeugdzorgaanbieders, om dat dan de kat te veel op het spek wordt gebonden. De gezinsmanager moet er mede namens de gemeente voor zorgen dat er effectief met het jeugdzorggeld wordt omgesprongen en moet voorkomen dat er aanbodgericht jeugdzorg wordt aangeboden. De gezinsmanager heeft als enige focus wat het beste en effectiefste is voor het gezin, terwijl alle andere spelers daarnaast ook andere (omzet)belangen hebben. Het is dus van belang om die functie als gemeente in eigen hand te houden.

Omdat de gezinsmanager permanent zicht houdt op de effectiviteit van de geboden jeugdzorg in het gezin, blijf je, bij afschaffing van de indicatiestelling, als gemeente beschikken over een alternatief en veel goedkoper instrument op de kosten te beheersen. De functie van gezinsmanager is zo ook behulpzaam bij de omslag van georganiseerd wantrouwen naar georganiseerd vertrouwen. De jeugdzorginstellingen worden weer vertrouwd ten aanzien van het zelf bepalen welke zorg het meest passend is, maar weten wel dat ze dit vertrouwen moeten waar maken in de ogen van de gezinsmanager, die anders richting zijn opdrachtgever, de gemeente zal aangeven dat het betreffende jeugdzorgaanbod tekortschiet.

De vormgeving van gezinsmanagement ontwikkelt zich nog steeds verder. Interessant is bijvoorbeeld de ontwikkeling waarin gezinsmanagers steeds meer buurtgericht gaan werken. Door de ontwikkeling naar professioneel generalist wordt het mogelijk om flexibel en op maat aan te sluiten bij de vele buurtspecifieke samenwerkingsbiotopen. Een tweede interessante ontwikkeling is, dat gezinsmanagers het uitvoerdersoverleg laten plaatsvinden in aanwezigheid van het hele gezin. Niet meer praten over, maar praten met het gezin. En waarom niet ook met het sociale netwerk erbij dat is ontstaan naar aanleiding van een Eigen Kracht Conferentie? Dat zijn inderdaad heel veel spelers om de tafel, maar de eerste ervaringen zijn positief. Besturen met de pink (zie mijn vorige column) op werkvloerniveau.

Het mag geen verbazing wekken dat een goede gezinsmanager over niet minder dan excellente professionele vaardigheden moet beschikken. De ontwikkeling van gezinsmanagement gaat de goede kant op, maar het is een proces van vallen en opstaan en we zijn er zeker nog niet. Eerste ervaringen geven aan dat het mogelijk is om medewerkers op te leiden tot het vereiste niveau. Maar het is wel een proces van lange adem gezien de hoge eisen die aan een gezinsmanager worden gesteld. Durven escaleren, uitvoeringspartners aanspreken op hun leverplicht, gezaghebbend overeind blijven in de meest complexe situaties met al die verschillende belangen van gezinsleden en uitvoeringsinstellingen, het is geen klein bier, waar nog dagelijks mee wordt geworsteld.

En ja dat vergt dus fors investeren in de professionalisering van de gezinsmanagers, maar dat is “peanuts” in vergelijking met de besparingen op onnodig dure jeugdzorg die met gezinsmanagement kunnen worden gerealiseerd en die in het nieuwe stelsel ten gunste komen van de gemeenten. Die maatschappelijke businesscase kan iedere gemeente maken, want “if you pay peanuts, you get monkeys”.

Erik Gerritsen

Dr. Erik Gerritsen EMIM is per 1 februari 2009 Bestuursvoorzitter van Bureau Jeugdzorg Agglomeratie Amsterdam - tegenwoordig Jeugdbescherming regio Amsterdam. In 2008 was hij als kennisambassadeur namens de gemeente Amsterdam verantwoordelijk voor verbetering van de samenwerking tussen de gemeente en de twee Amsterdamse Universiteiten. Inmiddels is hij gepromoveerd op het proefschrift “De slimme gemeente nader beschouwd: hoe de lokale overheid kan bijdragen aan het oplossen van ongetemde problemen”Van 2000 tot 2007 was hij gemeentesecretaris van de Gemeente Amsterdam. Daarvoor was hij 10 jaar werkzaam bij de Rijksoverheid, onder meer als directeur Financieel-Economische Zaken en Plaatsvervangend Secretaris-Generaal bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken en plaatsvervangend directeur Financieel-Economische Zaken bij het Ministerie van Financiën. Erik Gerritsen is afgestudeerd politicoloog en Master of Information Management. Eind november 2011 promoveerde hij op het proefschrift “De slimme gemeente nader beschouwd: hoe de lokale overheid kan bijdragen aan het oplossen van ongetemde problemen”. Sinds 1 november is Erik Gerritsen lid van de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO).Hier leest u eerdere blogs van Erik Gerritsen die zijn verschenen op binnenlandsbestuur.nl

Bekijk alles van Erik Gerritsen

Reacties: 29

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Maak een account Login

Michiel Jonker / ambtenaar bij een decentrale overheid

@Janicos
Ik lees op dit moment een inleidend boekje over "grenzen stellen" in de opvoeding van kinderen. Ondertitel: "Steun, grenzen, liefde!" Auteur: Arne Skodvin, een opvoedkundige die nu voor de (Noorse) politieacedmie onderzoek doet naar onder andere preventieve werkverschaffing voor jongeren. Geen softie, maar wel een realist die ziet dat grenzen stellen alleen werkt in daadwerkelijk contact met het kind, niet als maatregelen die vanaf een vreemde planeet worden opgelegd.

In Nederland lijkt de overheid (politici, bestuurders, managers) gefixeerd te zijn geraakt op "grenzen stellen" en ietwat uit het oog te zijn verloren dat dit alleen werkt in combinatie met steun en liefde. De vracht aan regels en protocollen die de overheid uitvaardigt, moet haast wel een smorend effect hebben op de mogelijkheid om (probleem-) jongeren ook steun en liefde te bieden.

Die regelvracht is er niet voor de jongeren, maar functioneert vooral als (zelf)beschermingsconstructie voor het jeugdzorgmanagement, de bestuurders en de politici.

Maar wat doe je eraan? Ze hebben de macht, ook over het selectieproces van het overgrote deel van nieuwe, "democratisch verkiesbare" kandidaat-volksvertegenwoordigers. Mede daardoor corrigeert ons bestuurlijke systeem zichzelf op cruciale punten niet meer.

De plunderingen door jongeren in Londen laten zien wat ons voorland is, als we geen manieren vinden om ons bestuurlijke systeem alsnog bij te sturen, voordat de legitimiteit ervan daalt tot een pre-Jasmijn-Noord-Afrikaans of Russisch peil.

Bij onze huidige regering en de daaromheen cirkelende parlementariërs (inclusief de oppositie) is nauwelijks iets te merken van een "sense of urgency", hoewel die zeker gerechtvaardigd zou zijn.

Er moet waarschijnlijk eerst een grote, langdurige ramptoestand ontstaan voordat ze (openlijk) wakker worden en meer gaan doen dan wat ad-hoc-symbool-maatregelen. En dan moet je maar hopen dat in zo'n ramptoestand verantwoordelijke mensen de overhand krijgen en het geen alibi wordt voor botte onderdrukking. Bijvoorbeeld in Amerikaanse stijl, met grote, winstgevende gevangenissen waar substantiële percentages kansloze jongeren grote delen van hun leven doorbrengen met dwangarbeid.

In het meest recente nummer van "Die Zeit" wordt veel aandacht besteeds aan de verbanden tussen jongerenprotesten en -agressie in verschillende delen van de wereld (Egypte, Chili, Spanje, Engeland) en de rol van nieuwe media daarbij (bv. Facebook, twitter). De vraag is nu vooral hoe onze bestuurlijke elite zich uit haar slaap wil laten wekken: tijdig en nog redelijk vriendelijk, of laat en bijzonder ruw.

Als Gerritsen gemeentesecretaris van Amsterdam is geweest, zoals @Ditta meldt, dan wekt dat het vermoeden dat hij de Amsterdamse jeugdzorg op een zeer politieke manier managet - inclusief een grote aandacht voor imago. Dat is althans de benadering die vele bestuurders en topambtenaren lijken te volgen.

Wat Asschers werkelijke inhouelijke doelen zijn m.b.t. de Amsterdamse jeugdzorg, zal pas zichtbaar worden als hij zich als bestuurder grip op de JZ-organisatie en de materie heeft verworven. Elke move die hij nu maakt, zal vooral gericht zijn op het vestigen van zijn positie. Als Gerritsen een formidabele speler is, dan zal het tijd kosten om het primaat van de politiek weer te vestigen.

erik gerritsen / wollige blogger

Beste "vaste brieven schrijvers", ik probeer steeds serieus op jullie kritiek in te gaan maar ik constateer dat jullie niet open staan voor feiten en vooral doorgaan met het verkondigen van vooroordelen, verdachtmakingen en heel veel feitelijke onjuistheden.
Het wordt ook steeds gortiger en vol met complottheorieen. Ambtenaren van de gemeente zouden constant zaken naar mij lekken (feitelijk onjuist, ben benieuwd naar het bewijs), Asscher zou het met mij oneens zijn (Asscher is het met mij eens), vraag het hem maar), ik zou lid van de PvdA zijn (niet waar zelfs nog nooit PvdA gestemd) en zo gaat het maar door met onbewezen stellingen. Wie met modder gooit verliest grond en door de wijze waarop jullie je krktiek uiten maak je jezelf ook ongeloofwaardig.
Daarnaast heb je, vooral als je steeds met forse aantijgingen komt, op zijn minst de plicht om je goed op de hoogte te stellen van hoe het echt zit. Zo heeft bijvoorbeeld het stoppen van de acht tot acht aanpak niets met het werk van bureau jeugdzorg te maken.
Wat betreft de verhalen van die kritische onderzoeksjournalist die ik zou negeren,, ook dat is feitelijk onjuist. Al haar aantijgingen zijn onafhankelijk onderzocht en onjuist bevonden, de bezorgde buren waarover zij spreekt zijn niet te vinden, ook niet na buurtonderzoek door de politie en de school herkende zich niet in de kritiek die haar door de onderzoeksjournaliste in de mond wordt gelegd.
En zou kan ik nog wel een tijdje doorgaan, maar de moed zinkt me zo langzamerhand in de schoenen.
Ik zal binnenkort nog feitelik reageren op een aantal onjuiste beweringen van Jitta naar aanleiding van onze jaarrekening, maar dan is het ook wel klaar wat mij betreft.

Broadcaster / gemeenteambtenaar

Ik ben blij dat ik niet in deze branche werk. Wat een wespennest!

Ditta

Nou Erik, die buren zijn niet zo moeilijk te vinden hoor. Heb je dat wel aan die journalist gevraagd? Zij heeft genoeg contacten en bewijzen in deze zaak en wil vermoedelijk ook best aan die zulke ‘onafhankelijke onderzoekers’ openheid van zaken geven. Gek dat je een wijkagent die af en toe door de straat loopt gelijk stelt aan een onderzoeksjournalist die jarenlang in zaken duikt. Het lijkt het erop dat dat ‘onafhankelijke onderzoek’ waar je het over hebt er vooral op gericht was om haar verhaal te ontkennen. Kwalijk omdat het hier wel om een zeer kwetsbaar kind ging in extreem bedreigende omstandigheden, dan verwacht je in het belang van het kind uitmuntend onderzoek waarbij de onderzoekers zeker contact met die betreffende journalist opnemen. Of gaan ze dat nog doen?

Wat bovendien typerend aan jouw reactie is, is dat je hier – maanden nadat dit verhaal speelde - schrijft dat het erom ging of de school kritiek had op BJAA. Maar daar ging het helemaal niet om, de journalist schreef dat - terwijl BJAA beweerde de zaak onder controle te hebben en dat het goed ging met het kind - er mails zijn van de school waaruit blijkt dat zij zich net als de buren juist hele grote zorgen maakten over dit kind omdat het helemaal niet goed ging met het kind. Jeugdzorg draait namelijk om zorg voor kinderen en dat lijk je maar niet te beseffen, jij lijkt te denken dat alles om het imago van BJAA draait en dat iedereen daar net zo hard mee bezig is als jij zelf. Maar het grote probleem is nou juist dat jij zélf zo druk bent met jouw imago en de bijbehorende politieke spelletjes en daardoor de kinderen vergeet.

Verder begint het me de keel uit te hangen dat je jezelf zo vaak beklaagt, zo zielig en verongelijkt doet. Zinnen als ‘de moed zakt me in de schoenen’ Ach jochie toch...., maar niet heus. Want laat de maatschappij nou een jeugdzorgbaas verwachten die zich gedraagt als een kerel! Een verantwoordelijke vent die voor de honderden kinderen gaat liggen die aan hem zijn toevertrouwd in plaats van de wachtlijsten voor die kinderen onnodig te laten oplopen. Een man die er voor zorgt dat zijn woorden in overeenstemming zijn met de praktijk in zijn organisatie en die het lef heeft om geïnteresseerde burgers mee te laten kijken of het belastinggeld goed door hem wordt besteed. Het kan ook een vrouw met ballen zijn, je snapt vast wat ik bedoel.

Jij hebt een maatschappelijke functie en daarom wordt er veel van je verwacht. Als dingen volgens jou niet kloppen, leg dan gewoon uit hoe het wel zit. Daar zijn discussies voor, je kunt je gewoon normaal feitelijk verweren in plaats van die zieligdoenerij. Heel goed dat je nu dan – eindelijk - wel een toelichting op jouw jaarrekening gaat geven. Kun je dan meteen ook uitleggen hoe het zit met de bankgaranties op het vastgoed? En het zou – denk ik - goed zijn om de maatschappij wat beter voor te lichten over jouw salaris. Dat hou je geheim in jouw jaarrekening maar waarom? Is het zoveel? Waarom ben je dat waard? We wachten het af, groeten, Ditta.

Beste Ditta mijn reactie op jouw opmerkingen naar aanleiding van de jaarrekeningen volgen binnenkort.
Ondertussen zou het je sieren in het kader van de door jou beplette transparantie wanneer je gewoon aan de lezers bekend zou maken wie je bent. Wie weet kunnen we dan nog eens een kopje koffie drinken.

Het gaat om de argumenten Erik. De kans is anders veel te groot dat je de boodschapper van het nieuws weer zwart gaat maken.

@Erik Gerritsen
U heeft het over "complottheorieën" die u te gortig worden. Wat ik in de reacties op diverse columns van u heb gelezen, is een heel spectrum van kritiek, met aan het ene uiterste uitspraken die in de buurt komen van "complottheorieën", en aan het andere uiterste allerlei feitelijke details waarvan het waarheidsgehalte prima te controleren valt door - bijvoorbeeld - een echt onafhankelijke onderzoeker.

Wat de werkelijke situatie is, weet ik als buitenstaander niet. Theoretisch is het mogelijk dat u die ene witte raaf bent die, als een soort "Gorbatschov van de Jeugdzorg", een vorm van glasnost en perestrojka op gang probeert te brengen.

Als ik naar de reacties op uw columns kijk, dan zegt mijn intuïtie echter dat er op zijn minst (veel) meer aan de hand is.

Uw rationele gedachtenconstructies lijken consistent en logisch, maar qua onderbouwing blijven ze steken in oppervlakkige algemeenheden en verwijzingen naar andere personen of niet echt onafhankelijke onderzoekers die het met u eens zijn.

De vraag is daarom, in hoeverre uw gedachtenconstructies een papieren werkelijkheid vertegenwoodigen, of toch ook een echte, door de werkvloer en cliënten ervaren werkelijkheid.

U bent zich er ongetwijfeld van bewust dat er maar weinig jeugdzorgmedewerkers zullen zijn die iemand van uw kaliber hardop en zonder anonimisering durven tegenspreken. Voor cliënten is dat helemaal heikel, omdat uw organisatie een grote invloed kan hebben op hun lot.

Als ervaren topambtenaar en bestuurder weet u ongetwijfeld ook dat politieke bestuurders vaak geen andere optie hebben dan het (voorlopig) met hun topambtenaren eens te zijn, als ze politiek willen overleven. Daarvoor hoeft u de TV-serie "Yes, Minister" niet te hebben gezien.

Hoe dat in het geval van u en dhr. Asscher zit, zal voor buitenstaanders pas na afloop of kort voorafgaand aan het einde van uw beider samenwerking duidelijk worden, als het ooit al duidelijk wordt.

Deze inschatting moet niet worden verward met een "complottheorie". Het is deels gebaseerd op mijn eigen ervaringen met hoe het Nederlandse bestuurlijke en ambtelijke systeem in de praktijk functioneert, en deels op krantenberichten en literatuur.

U vindt de vele kritiek onterecht. Mag ik vragen wat volgens u dan de oorzaak is van die kritiek? Zijn het puur een stel querulanten die zich op u afreageren? Waarom denkt u dat zij, ondanks uw talrijke columns, nog steeds niet snappen dat u goed werk verricht voor de jeugdzorg? Hoe komt het dat u er, ondanks uw aanzienlijke verbale en bestuurlijke talenten, nog steeds niet in bent geslaagd hun vertrouwen te winnen?

De beloofde reactie op de kritische opmerkingen over de jaarrekening van BJAA is te lezen bij tip 8.

Beste Ditta, slap excuus hoor de angst om door mij zwart gemaakt te worden, als jij overtuigd ben van jouw gelijk waar maak je je dan zorgen om? Of heb je geen vertrouwen in het zelstandig oordeelsvermogen van de lezers van deze discussies?
Beste Michiel, je doet Lodewijk Asscher en Fred Teeven en de Inspectie Jeugdzorg en de vele andere instanties die meekijken echt onrecht en geeft mij echt te veel eer als je denkt dat ik die allemaal in mijn zak heb. Asscher heeft mijn voorganger naar huis laten sturen en kan bij mij ook doen op elk moment dat het hem goed dunkt.
De vele onafhankelijke rapporten waar ik naar verwijs zijn in opdracht van de de politiek bestuurlijke opdrachtgevers gemaakt en dus echt onafhankelijk, in ieder geval niet door mij te beinvloeden. Dat is gewoon een feit.
Als je een keer wilt stagelopen bij ons laat het me weten dan kun je op de werkvloer checken hoe het met de echte realiteit zit.
Het bekende argument dat mensen anoniem willen blijven uit angst voor sancties daar kan ik niet zoveel mee. Behalve dan dat ik iedereen uitdaag om met concrete voorbeelden te komen van mensen die om het uiten van kritiek zijn ontslagen of anderszins in hun loopbaan benadeeld. Bij ons wordt je alleen ontslagen als je aantoonbaar disfunctioneert en daar zit altijd nog een toets van de rechter op. Dat is de afgelopen jaren een enkele keer voorgekomen.
Of jullie kritiek hout snijdt of komt van stelletje vaste querulanten dat laat ik graag aan het oordeel van de lezers over. Persoonlijk zou ik het fijn vinden als er meer inhoudelijk op de inhoud van de columns wordt gereageerd in plaats van steeds de zelfde riedel met verdachtmakingen.

@Erik Gerritsen

Beste Erik, wat irritant: ik zeg dat ik niet weet hoe het zit tussen jou en meneer Asscher, en dan doe jij alsof ik denk dat jij meneer Asscher in je zak hebt. Ga jij vaker zo om met gesprekspartners?

Dat meneer Asscher jou formeel naar huis kan sturen, klopt vast. Maar daar had ik het niet over, en dat weet jij natuurlijk best.

Rapporten in opdracht van jouw politiek-bestuurlijke opdrachtgevers hoeven niet onafhankelijk te zijn. Er kunnen allerlei verwevenheden zijn tussen jou en je politiek-bestuurlijke opdrachtgevers. Waarom doe je zo naïef, terwijl je dat als ervaren bestuurder niet bent?

Als het om "Ditta" en andere anonieme critici gaat, het volgende. Mensen hebben vooral angst voor indirecte, niet aantoonbare sancties, die zogenaamd niets met hun kritische houding te maken hebben. Rechterlijke toetsing biedt dan weinig tot geen bescherming. Lees bijvoorbeeld eens het boekje "Het ontslagcircus".

Ik heb wel meer bestuurders horen zeggen: "Mijn deur staat altijd open." En ik heb ook gehoord over de ervaringen van mensen die daar dan naar binnen gingen. "Laat honderd bloemen bloeien!" zei Mao Zedong een jaar of vijftig geleden. Een klassiek voorbeeld van luisterend leiderschap met fatale gevolgen voor diegenen die hun mond opendeden. Voorafgegaan en gevolgd door vele andere voorbeelden. Westerse bedrijven en ambtelijke of semi-ambtelijke organisaties zijn geen democratieën, maar hiërarchieën waarin veel van personen afhangt.

Alleen al daarom begrijp ik de angst van mensen. Dat jij "niet zoveel kunt" met die angst, is een indicator dat ze er inderdaad verstandig aan doen jouw geopende deur niet zomaar binnen te gaan.

Wat betreft de anonimiteit van "Ditta", alleen al uit haar reacties op deze column valt het één en ander op te maken over haar identiteit, en over haar reden om die niet expliciet te onthullen. Dat heb jij natuurlijk ook gezien. Maar als jij zelf verstoppertje speelt, kun je niet verwachten dat anderen steeds volledig open kaart spelen. Als jij "niet zoveel kunt" met de angst of kwetsbaarheid van anderen, moet je dan wel leiding willen geven aan zoiets kwetsbaars als jeugdzorg?

Waarom zouden gemeenten in vredesnaam nog meer geld naar Bureaus Jeugdzorg sluizen als blijkt dat daar managers als Erik Gerritsen zitten? Uit zijn jaarrekeningen van BJAA blijkt dat hij maar liefst 80.000 euro (!) per maand betaalt voor het luxueuze hoofdkantoor naast de A-10. Per fte betaalt BJAA maar liefst € 550,- aan huisvestingskosten per maand. Ook blijkt dat Gerritsen ruim een miljoen aan tijdelijke gelden structureel heeft besteed. Geen wonder dat Gerritsen week na week op zoek is naar geld.

Ook blijkt dat Gerritsen steeds naar nieuwe projectfinancieringen zoekt in zijn columns. Zo schreef hij een column over dat er liefdadigheid zou moeten komen voor Bureaus Jeugdzorg maar uit de jaarrekening blijkt dat hij al 3,5 ton per jaar krijgt aan liefdadigheid. Dat heeft hij niet vermeld in zijn column maar geen wonder dat hij hoopt op meer liefdadigheid als dat al zo lucratief blijkt. Ook gaf Gerritsen in een eerdere column blijk dol te zijn op Eigen Kracht Conferenties, ook al bleek uit de reacties dat daar in de praktijk veel haken en ogen aan zitten. En wat blijkt uit de jaarrekening? Gerritsen krijgt 3 ton per jaar voor EKC’s en noemt dat een meevaller voor de grote BJAA-pot.

Nu zoekt hij dan weer naar extra financiering voor professionalisering van gezinsmanagers. Maar bij zijn eigen BJAA blijkt dat extra geld voor die club water naar de zee dragen is zolang Gerritsen er financieel een potje van maakt.

Ronald Bouwer

Wereldvreemd vind ik gebrek van de reacties van directe jeugdzorgprofessionals. Moet ik concluderen dat zij helemaal niet mee eens met de dhr. Gerritsen zijn? Van andere kant laat deze bestuurder telkens eigen geldhebzucht zien. Elke keer eigen belang voorop, boven belang van het kind en zijn gezin.

Janicos / Maatschappelijk werker overheid.

Pfffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff, je loopt zo langzaam leeg op zoveel bureauklets. Ik denk dat heer Gerritsen dit ook expres doet om hulpverleners te ontmoedigen. De door Gerritsen bedoelde functie van gezinscoach besotnd al in rotterdam. Hij si alleen wegbezuining. De rest is overgeschreven uit een boekje, gelardeerd met populistische kletspraat. Meneer Gerristen ik daag u nu echt uit om zelf eens 30 probleem kinderen in 5 gezinnen te komen begeleiden. Psychiatrie, suicide, schooluitval, kleine en grote criminaliteit, persoonlijke problemen, drugshandel en ga zo maar door. Ik denk dat de wereld er veel beter uit zal zien na uw interventies en dat de econimische crisis in 1 keer over is. We halen d emedia erbij en uw parij zal gare spinnen bij uw prachtvolle interventies. Ja, u krijgt een standbeeld. Het gaat deze meneer niet om kinderen. Die kunnen in de prut zakken. Het gaat om bezuinigingen! Dat is jammer, want Gerristen komt straks vanzelf een of andere vergeten doelgroep bij de giromaat tegen.

Ik weet niet wat ik erger vind, het gezwatel van Gerritsen of het gezemel van Janicos.

Ik vind het allerergste dat Gerritsen de wachtlijsten laat oplopen vanwege zijn eigen financiële wanbeleid. Gerritsen heeft gedreig staatssecretaris Teeven in de brievenbus te plassen als hij niet meer geld krijgt, nu blijkt dat hij dat geld helemaal niet nodig had om wachtlijsten te voorkomen maar vanwege dat miljoen tijdelijke gelden dat hij had opgemaakt. Ook heeft Gerritsen kinderen in levensgevaar opgevoerd in zijn columns om maar geld te krijgen voor de wachtlijsten, terwijl hij zelf in een hoofdkantoor van €80.000 euro per maand bivakkeert.

Alles wat Gerritsen schreef in zijn columns was bedoeld om zijn eigen financiële wanbeleid op te lossen, het had niets met kwetsbare kinderen te maken. Als Gerritsen ook maar iets om die kinderen had gegeven dan was hij desnoods wel in een garage kantoor gaan houden, als de hulp aan de kinderen maar niet in gevaar kwam. Maar de hulp aan kinderen was nou juist het eerste wat in gevaar kwam bij Gerritsen .Het is zijn eerste chantagemiddel om extra geld te krijgen van de politiek om zijn financiële mismanagement toe te dekken.

Al die tijd waren er reacties op Gerritsens column die hier al op wezen. Maar volgens Gerritsen was het niet waar, hij beklaagde zich, deed zielig, vocht, viel anderen aan, kortom Gerritsen heeft alles uit de kast gehaald om de negatieve reacties te ontkennen en er niet op in te hoeven gaan. En nu eindelijk – veel te laat – zijn jaarrekeningen over de afgelopen jaren zijn gepubliceerd, blijkt waarom. Gerritsen had zelf een enorm financieel probleem gecreëerd en probeerde dat toe te dekken en tegelijkertijd zijn gezicht te redden. Bij alles wat Gerritsen nu nog beweert is het devies: ‘Follow the money’ en geloof hem verder nooit meer.

Iedereen kan de jaarrekeningen nalezen via www.bjaa.nl

Ziegler. De jeugdhulpverlening is het gebazel en de proefballeontejes een beetje zat. vandaar de beperkte reacties. Het geloof in mensen als de heer Gerritsen is er uit. Heer Gerritsen bevestigt met zijn modernistische3 retoriek alleen maar het beeld dat van de jeugdzorgbestuurders heerst. Ik heb voor u rondgevraagd: men is het reageren op de politiek, de bestuurders een beetje zat. Het gaat niet om kinderen, het gaat om PLUCHE: paars, rood, geel groen en bruin. Met een schaaltje 14/15 hoef je niet in de schilderswijk te wonen. Met een partner die bv jurist is, kun je als bestuurder heel riante in laren of de heuvelrug wonen. Daar komen hangjongeren niet binnen, of ze worden direct verwijderd. Als er dan ouwe koeien zoals de net afgeschafte gezinscoaches in het verhaal worden geintroduceerd als noviteit en wondermiddel..........dan is het duidelijk. Maar laat een bestuurder als Gerritsen nou eens verantwoordelijk zijn voor zijn daden. Laten we nou eens productieafspraken maken en een prestatiecontract. Als dat niet wordt gehaald, moeten 75 % van de gedorven inkomsten worden terug betaald. Zit men nog boven het minimumloon. En een nieuwe baan als bestuurder moet dan gelijk onmogelijk worden gemaakt. Lekker vakken vullen of de straat vegen. DAT zou helpen.

Ik vind ook dat bestuurders verantwoordelijk gesteld moeten worden voor hun wandaden. Het is crimineel om kinderen in levensgevaar op wachtlijsten te laten staan als dat helemaal niet nodig blijkt. En al die bezuinigen waar veel jeugdzorgmedewerkers zo boos over zijn, komen door mismanagement van hun eigen bestuurders. Dat is een heel ander beeld dan dat de managers zelf schetsen, die proberen een vijandsbeeld te creëren door de politiek de schuld te geven.

Langzaam maar zeker worden jeugdzorgmedewerkers wakker en gaan zich beseffen dat het slechte imago niet de schuld is van de politiek of de media, maar van hun eigen bestuurders. Die kunnen de weelde niet aan om veel belastinggeld in handen te krijgen en te besteden aan kwetsbare kinderen waarvoor het is bedoeld. Bestuurders gebruiken dat voor hun eigen status – dure kantoren – en salaris (Gerritsen houdt het zijne geheim, ook in de jaarrekening, dus het zal ongetwijfeld hoog zijn)

Een bestuurder als Erik Gerritsen zou persoonlijk failliet verklaard moeten worden of strafrechtelijk vervolgd. Voor stelen van de belastingbetalers, voor het vertrouwen van de maatschappij beschamen, voor kinderen in levensgevaar te houden of te brengen door onnodig die wachtlijsten op te laten lopen. Het is zijn directe schuld dat kinderen en hulpverleners in de problemen komen, dus natuurlijk krijg hij geen bijval voor zijn columns.

De woede die zich in de reacties op Gerritsens columns uit, wordt ook gedeeld door vele jeugdzorgmedewerkers met het hart op de goeie plek. Maar die kunnen niet reageren want dan loopt hun baan gevaar, managers als Erik Gerritsen dulden geen klokkenluiders en zullen vermoedelijk ook niet rusten voordat ze die kapot hebben gemaakt.

Ditta. Jeugdzorgmedewerkers zijn al jaren wakker, maar worden stelselmatig op een zijspoor gezet als ze bv de waarheid vertellen. Hypothetisch en niet gebaseerd op enige gebeurtenis uit het verleden: een geval waarbij er inzake adoptie een ongewenste praktijk wordt gesignaleerd. De adopties worden stopgelegd en aspirant adoptieouders ingelicht. De hele adoptielobby wordt kwaad, want HUN "recht" wordt geschonden. Adopties kost al gauw 50.000 euro of meer en typereert de financiele mogelijkheden en maatschappelijke positie van de afnemers. Geen henk en geen Ingrid. Ook geen woord over het kind natuurlijk, want adoptie is leuk en menslievend. Mijn mening en ervaringen zijn diametraal. De nazorg kost de samenleving handenvol geld. Voorstel: stop adoptie en laat de afnemers zelf hun nazorg betalen. Slotakte: Medewerker gedegradeerd, directie gepromoveerd en iedereen gelukkig. Heer Gerritsen wacht een zelfde lot en gelukkig kunnen we "jeugdzorg" de schuld geven. Jeugdzorgmedewerkers hebben hypotheken en leningen en daar roep je iedereen mee tot de orde. Voor de directies werkt dat kennelijk net andersom. Daarom moeten bestuurders op een vergelijkbare manier worden benaderd als medewerkers. Nu gaan ze gemiddeld met 1,5 ton naar huis. Bestuurders zijn net jongetjes met hun handjes in de snoeppot. Graaien en hopen dat je niet wordt betrapt. Als je wordt betrapt graai je gauw nog een handvol en ren je weg.

Kritikus / Geen Hagenees

Gerritsen is PvdA-er. Vroeger waren die nog sociaal. Maar in navolging van hun grote voorbeeld, Wim Kok, zijn het nu allemaal graaiers geworden.

@janicos

Het is een zwart beeld dat u schetst in uw laatste reactie (19.08.11 08:55). En hoewel u zegt dat het door u genoemde voorbeeld hypothetisch is, maakt u tegelijk duidelijk dat in uw ervaring veel jeugdzorgmedewerkers in de problemen komen (verlies baan en inkomen) als ze de beelden die hun managers erop nahouden en verspreiden, tegenspreken.

Dergelijke reacties op kritiek komen, zoals inmiddels wel bekend, niet alleen in de jeugdzorg voor, maar in heel veel overheidsorganisaties en bedrijven.

Hoe valt voor buitenstaanders, inclusief politici die nu voornamelijk contact hebben met jeugdzorgmanagers, te achterhalen en aantoonbaar te maken wat er nu eigenlijk aan de hand is in de jeugdzorg?

Om te beginnen lijkt me daarvoor nodig dat niet alleen jeugdzorgmanagers, maar ook hun critici een mogelijkheid krijgen om zonder al te grote persoonlijke risico´s hun mening te geven, hopelijk onderbouwd met feitelijke informatie. Zulke critici lijken, als het enigszins klopt wat u zegt, op klokkenluiders - misschien alleen al door de manier waarop er op hen wordt gereageerd door hun managers.

Er is in Nederland een zogeheten Stichting Expertgroep Klokkenluiders (www.expertgroepklokkenluiders.nl), waarin onder andere bekende klokkenluiders zitting hebben. Als ik het goed begrepen heb, worden ze zo'n beetje overspoeld met verzoeken om advies en hulp. Mede daarom kijken ze kritisch of er sprake is van echte klokkenluiders, of bijv. van mensen met een niet uit klokgelui voortgekomen arbeidsconflict.

Het kan voor jeugdzorgmedewerkers die ernstige ongerechtigheden signaleren en niet weten hoe ze die op een verantwoorde manier aan de orde kunnen stellen, de moeite waard zijn contact op te nemen met deze stichting. Die heeft veel kennis, niet alleen theoretisch of juridisch, maar ook in de praktijk. En ze zijn niet gebonden aan instituten die er belang bij hebben om zaken stil te houden.

Ik moet er wel bij zeggen dat het rechtsstelsel in Nederland momenteel zo in elkaar zit, dat het in veel gevallen in de praktijk domweg een heel groot risico met zich meebrengt om als werknemer kritiek te uiten op misstanden, zelfs als die kritiek goed wordt onderbouwd.

Maar het kan zeker geen kwaad om eens contact op te nemen met deze experts / ervaringsdeskundigen.

In aanvulling op mijn vorige reactie, nu inhoudelijk. De door Gerritsen geschetste "gezinsmanager" moet welhaast een superman of -vrouw zijn. Als die inderdaad in zijn eentje zou komen te beschikken over "doorzettingsmacht" (zoals Gerritsen het noemt, hij heeft het nogal vaak over macht), dan vraag ik me af hoe dit zich zou verhouden tot de positie van de ouders van het gezin.

Die doorzettingsmacht lijkt in de visie van Gerritsen vooral gebaseerd te zijn op de macht om te kwesties wel of juist niet te agenderen, en de daarbij behorende macht om de beeldvorming omtrent het gezin of individuele gezinsleden te beïnvloeden bij de overige betrokken professionals. Daarmee wordt een correcte beeldvorming over een gezin erg afhankelijk van de chemie tussen de persoon van de gezinsmanager en het gezin.

Uit de geschiedenis is keer op keer gebleken, in allerlei verschillende situaties, dat grote machtsverschillen, waarbij macht is geconcentreerd in de handen van één enkele persoon, zonder voldoende checks & balances, het risico op misstanden veel groter maakt.

Michiel. De Jeugdzorg en andere instelingen die voornamelijk met overheidsgeld gefinancieerd worden, hebben al heel lang te maken met machtsspelletjes en Daphne Dekker achtige beeldvorming. De waarheid is niet vrolijk en dan heb ik het niet eens over dode babys etc. Het Credo van de overheid is: is de overheid betaald, dus bepaald. Iedere kabinetswisseling, brengt totaal nieuwe politieke (en niet zelden ondoordachte) kaders. Ik herinner mij het eerste bezoek van Andre Rouvoet. Een brief vooraf met het volgende: De meisjes mochten alleen hoog gesloten boordjes laten zien en geen bloot. De jongens moesten een pak aan. En verder mocht je geen vragen stellen. Rouvoet roept op TV: het was een vruchtbare bijeenkomst en iedereen heeft zijn zegje gedaan. De door Rouvoet bedachte CJG's doen goed, maar dubbel werk: want hetzelfde als de AMK's en raden voor kinderbescherming. De kosten reizen daardoor de pan uit. Iedereen weet dat, maar niemand wil het veld ruimen. De belangen van nieuwe en oude organisaties lopen door elkaar heen, gescand door een jeugdconsul die van niets weet. Mijn voorstel: maak van het AMK en de Raad 1 instelling die geleid wordt door de overheid. 1 diceteur en 1 bestuur. Bureau jeugdzorg gaat op in de centra voor jeugd en gezin. 1 directeur en 1 bestuur. De politiek moet zich buiten deze organisaties houden, daar heb je een bestuur voor. Het geld dat we overhouden aan bestuurders gaan we inzetten voor kinderen. Want dat is de doelgroep en niet de inrichting van bestuurskamers, bestuursoverleggen, bestuursvergaderingen etc etc. Eenvoudig en effectief.

De politiek is niet de schuld, dat is een hardnekkig idee omdat managers in de jeugdzorg dat beeld al jaren schetsen. Politici zijn democratisch gekozen volksvertegenwoordigers die ook maar hun best doen om de jeugdzorg in goede banen te leiden, maar ze hebben te maken met bestuurders die hechten aan macht, geld en status. Die bestuurders geven teveel geld uit, regelen zaken niet goed, scheppen onvoldoende voorwaarden voor de medewerkers in de jeugdzorg, kortom er is vaak sprake van ernstig mismanagement.

Om die reden kan de maatschappij – bij monde van de volksvertegenwoordigers – juist niet anders dan zo goed mogelijk controleren en de geldbesteding narekenen. Dat is dus niet de schuld van de politiek maar van de bestuurders. Eerder al hebben bestuurders jarenlang de media de schuld gegeven van slechte beeldvorming, terwijl dat ook aan hen zelf lag. Ook daar heeft Gerritsen zich schuldig aan gemaakt, reacties op zijn columns van een onderzoeksjournalist die begin dit jaar al dit soort misstanden bij BJAA aan de kaak stelde, werden weg gecensureerd.

Er moet een oplossing komen waardoor graaiende liegende repressieve bestuurders als Erik Gerritsen worden gestraft en zoveel mogelijk worden geweerd. Zolang dat doorgaat, kun je namelijk jeugdzorgorganisaties niet aan hen overgeleverd laten en geen autonomie geven. Het probleem van de politiek is nou juist dat zij jeugdzorgbestuurders in het verleden teveel macht hebben gegeven en nu zitten we met de gebakken peren. Managers die de informatiestromen richting de politiek manipuleren en uitspelen.

Managers die kritische journalisten de deur weigeren en zwart maken. Managers die hun eigen personeel onder druk zetten om hun mond te houden over misstanden, die de klachtenregens die er vaak over hun organisaties zijn negeren of bagatelliseren ( alleen al over BJAA komen er honderden per jaar binnen bij het AKJ). Types als Erik Gerritsen denken dat ze overal mee weg komen en vinden het zelfs leuk om de politiek te provoceren want dan creëren ze binnen hun organisatie een vijandsbeeld daarvan en dat leidt de aandacht van hun eigen mismanagement af.

De maatschappij – bij monde van democratisch gekozen politici – zou juist veel steviger in moeten grijpen teneinde de jeugdzorg weer gezond te maken. Dan kan er daarna mogelijk meer autonomie komen jeugdzorgmedewerkers maar eerst moeten die mismanagers weg en moeten de organisaties weer gezond (zo goed als klachtenvrij) worden.

Ook in Friesland tont Jeugdzorg eigen macht, staat boven de wet, de zaken van UHP en OTS achter gesloten deur bevestigen belang van de Jeugdzorgbesturders en niet van kind en zijn gezin. Ook in deze provincie zijn veel goede jeugdzorgmedewerkers vertrokken, veel is onstlagen (klokkenluiders) en daarmee is niets veranderd en niets verbeterd. Friese Jeugdzorg heeft zelfs twee directrices. En inderdaad, PvDA heeft hier macht.
Maar mij gaat om adviezen en tips voor gemeenten. Die komen alleen en alleen van dhr. Gerritsen, bekend van leugens, manipulatie, geldhebzucht en machtmisbruik. Hij staat bekend als zeer slechte bestuurder en zijn bureau heeft zeer slechte imago. Daarmee schieten de ambtenaren van de gemeenten niets op. Om goede jeugdzorg te voeren, met weinig geld, zouden moeten de tips en adviezen van jeugdzorgmedewerkers komen. Voor gemeente is het allerbelangrijste dat preventie en interventies effectief zijn, met zichtbare resultaat. Daar is inzet van naste omgeving en van school voor nodig.
Naar mijn idee, die mensen zijn de beste experts. Laten julie horen over jullie mening, tips en adviezen!

@Janicos • 19.08.11 13:30

Als ik het goed begrijp, bedoelt u dat er in de jeugdzorg weliswaar sprake is van een grote misstand, maar dan van een legale misstand. Namelijk een zwaar opgetuigde management-bureaucratie die zich bezighoudt met het coördineren en tegen elkaar uitspelen van rivaliserende instituties die overlappend werk verrichten en elk de eigen management-jobs verdedigen.

Zo'n legale misstand is op zichzelf inderdaad geen misstand in de zin van de wet.

Maar je kunt er donder op zeggen dat er in zo'n bureaucratische spaghettihoop veel misgaat, alleen al doordat jeugdzorgmedewerkers die hart hebben voor kinderen, genoodzaakt worden om creatief om te gaan met die warboel. Anderzijds zullen er ook rotte appels zijn: jeugdzorgmedewerkers die een verkeerd gebruik maken van de opeenstapeling van (beleids-)regels.

Het probleem is vooral dat managers er tegenwoordig in getraind zijn zich terug te trekken in een papieren wereld, waarin zij zich op papier keurig houden aan hun taak, rol, verantwoordelijkheid en "rolpositie" (dit woord is zelf een product van de behoefte om de eigen verantwoordelijkheid in te perken), terwijl ze bepaalde problemen ondertussen rustig laten voortwoekeren.

De oorzaak van dit soort legale misstand is mijns inziens primair een kwestie van mentaliteit. Die mentaliteit leidt vervolgens tot een bepaalde organisatiecultuur. Die leidt vervolgens tot een bepaalde manier van dingen organiseren. En die leidt er weer toe dat de foute organisatiecultuur in stand wordt gehouden en dat mensen met een meer gezonde mentaliteit in de problemen komen als ze het wagen hun mond open te doen.

Een aantal jaren geleden heb ik zelf een glimp van de jeugdzorg-management-bureaucratie mogen opvangen. Het was inderdaad gruwelijk.

Een klein voorbeeld van de foute mentaliteit is me bijgebleven. In een document van vele honderden paginaä s bevond zich ook een lijst waarin per land werd bepaald of jeugdigen uit dat land aanspraak konden maken op het Nederlandse "recht op jeugdzorg" . Er stond dat jongeren, afkomstig van de Zuidpool, geen recht hadden op Nederlandse jeugdzorg. Arme penguïns! Maar wel keurig netjes op papier geregeld dus.

Er werd toen, als ik me goed herinner, door de overheid een zogeheten "jeugdzorg-brigade" ingesteld onder leiding van VVD-corifee Frank de Grave, met als expliciet doel om de bureaucratie in de jeugdzorg terug te dringen. Hier werden enkele congressen aan gewijd. De brigade kwam met aanbevelingen.

Maar de grondoorzaak van de bureaucratie werd niet aangepakt. Namelijk overheidsmanagers die enerzijds willen aantonen verantwoordelijkheid te nemen, maar die anderzijds niet echt verantwoordelijkheid willen /durven nemen (behalve dan voor "coördineren", "managen" en zelfs "het doen van pogingen tot het terugdringen van bureaucratie").

De rijksoverheid legde de verantwoordelijkheid voor jeugdzorg een aantal jaren geleden bij de provincies, en nu bij de gemeenten. Maar diezelfde rijksoverheid heeft er beide keren geen verantwoordelijkheid voor genomen om het systeem te saneren voordat ze het probleem op het bordje van lagere overheden legde. En daar heeft bijv. "programma-minister" Rouvoet in het vorige kabinet niets aan veranderd. Waarschijnlijk was hij niet opgewassen tegen de bureaucraten.

Jeugdzorg lijkt op een ontspoorde trein die maar doordendert door een steeds woester landschap, terwijl de machinist in Den Haag koffie zit te drinken. Dat vindt hij OK omdat hij in elke wagon een "deelmachinist" heeft benoemt die daar de de conducteurs, de stewards en de passagiers mag coördineren en controleren.

Wat naar nou voor heer Gerritsen; Bericht Trouw: Amsterdam stopt met de 8-tot-8-coaches. Wethouder Lodewijk Asscher (jeugdzorg) trekt de stekker uit de intensieve, preventieve begeleiding van risicojongeren. De aandacht komt meer te liggen op ons nieuwe jeugdveiligheidsbeleid: strenger, sneller, effectiever, aldus een gemeentewoordvoerder. Wat heer Asher bedoelt is bezuinigen en siegheil management. De doelgroep die hij noemt is niet gebaat bij strenger, sneller etc. De laissez faire marktwerking doet steeds meer zijn intrede. De veramerikanisering van de Nederlandse samenleving. Zodra er iets gebeurt direct reageren met onzin maatregelen. 1 keer in de 100 jaar gebeurt er een ongeluk met een gestoorde die een wapen heeft via een schietclub. Als regering vraag je je niet af of er een maatschappelijke context is, nee, je schaft de schietclubs af. Oooh bravo, bis en encore. Zo ook camera's in kinderdagverblijven en de ene cosmetische maatregel na de andere. Het onvermijdelijke gevolg zal een verdere tweedeling in de maatschappij zijn: zij die veel hebben en zij die niets hebben. In Groot Brittanie hebben we gezien waar dat toe zal leiden en met 4 jaar cel voor door rood lopen kom je er dan niet meer. Deze groep zal zich steeds meer roeren, met als onvermijdelijk gevolg het afschaffen van de democratie en verdere verrechtsing. Ik deel deze mening met oa de filosoof John Gray, die beschreef dit al in 1998. De rijken (worden rijker) sluiten zich verder op in vinex bunkers en daarbuiten is het "1984". Er is een hele nieuwe politiek nodig die niet recht en niet links is, meer europees. Denkend aan de armen zie ik villa's prikkeldraad en beveiligers langsdrijven. leuk vooruitzicht. Heel boeiend om te zien dat we als land achter babyface Rutten aanhollen, de klif van de amerikanisering van onze maatschappij af. Rutte is duidelijk te licht als premier, zo'n jongetje dat alles leuk vindt. Cohen te zwaar want volgevreten en Geert te blond. Daar kan geen harrry Potter of Frodo tegenop.

@ Janicos, Je hebt vaak zinnige reacties maar een typisch hulpverlenersding raak je maar niet kwijt. Ik ben er al een paar keer op in proberen te gaan maar toch blijf je maar afgeven op ‘de politiek’. Wat denk jij dat een wethouder als Lodewijk Asscher moet met een bestuurder als Gerritsen? Die een miljoen tijdelijk geld – dat hij had gekregen van Asscher – had opgemaakt? En die tachtigduizend euro per maand voor een hoofdkantoor betaalt? Dat kan een wethouder toch niet laten gaan? Natuurlijk trapt hij dan op de rem en geeft minder geld?

Op de een of andere manier zet je je af tegen Gerritsen maar zit hij in je, je bent gehersenspoeld door jeugdzorgmanagers als Erik Gerritsen die niets anders doen dan de hele hulpverlening ophitsen tegen ‘de politiek’. Dat doen ze om hun eigen mismanagement toe te dekken en om toe te dekken dat ze zelf financiële problemen hebben veroorzaakt en daarom moeten bezuinigen. Dat is er natuurlijk ook aan de hand bij Erik Gerritsen, daarom staat Asscher op de rem. Asscher weet ook van dat miljoen en weet ook dat Gerritsen dat Gerritsen idioot veel geld gebruikt voor zijn eigen status – dat peperdure hoofdkantoor onder andere.

Misschien helpt het dat elke keer als jeugdhulpverleners boos worden op de politiek vanwege zogenaamde ‘bezuinigingen’, zij eerst eens de cijfers lezen van hun eigen organisatie. Jaarrekeningen zijn openbaar en als je zelf niet handig bent met cijfers is er vast wel iemand in je omgeving. Dan zal je heel vaak zien dat er grote financiële problemen zijn veroorzaakt door je eigen managers. Als de politiek aandringt op bezuinigingen dan is het over het algemeen daarom, omdat zij weten dat het geld bij veel jeugdzorgmanagers helemaal niet op de goeie plek terecht komt.

Asscher is een man met heel veel hart voor de jeugdzorg. Maar hij zit met een schurk als Gerritsen die hem chanteert in de media en het personeel van BJAA tegen hem ophitst alsof Asscher de schuld is van de financiële problemen in plaats van Gerritsen. En dan is er nog een groot probleem: Gerritsen heeft teveel invloed op de ambtenaren van Asscher. Die sturen mails aan Asscher met klachten over BJAA rechtstreeks door aan Erik Gerritsen en vermoedelijk lekken ze nog veel eer informatie vanuit het stadhuis naar BJAA.

Kortom, ga er maar aan staan als je in Lodewijks Asschers schoenen staat. Ik vind het knap dat hij Erik Gerritsen toch regelmatig aan durft te pakken ook al weet hij dat er dan hulpverleners zoals jij die woedend reageren omdat ze denken dat ‘de politiek’ achter die bezuinigingen zit. Misschien kunnen hulpverleners anders proberen te denken, je kunt je beter telkens als eerste vraag stellen welke financiële problemen de managers hebben veroorzaakt waardoor er bezuinigd moet worden. En lees de jaarrekeningen, zo moeilijk is het niet en dan wordt er heel veel duidelijk over het mismanagement van mannen als Erik Gerritsen.

Voor de duidelijkheid: Gerritsen is de voormalige gemeentesecretaris van Amsterdam. Vandaar zijn invloed op het stadhuis.

Ditta. Valt wel mee hoor. Ik moet van zowel bestuurders, managers als politici niet veel (meer) hebben. Een triage die niet met, maar ook niet zonder elkaar kan. Er is geen verzamelnaam die passend is voor alle drie. In China zouden ze de bende van drie heten, maar daar zijn we niet. Het zijn poppetjes met belangen die elkaar uitspelen. Na een carriere op justitie (en meedoen natuurlijk) ben ik eruit gestapt en doe nu zinniger werk. Als ik de 1 noem bedoel ik ook de anderen. In Rotterdam zijn er heren van hetzelfde statuur en signatuur, alleen heten ze anders.

Deel dit artikel

Erik Gerritsen

Lees meer

VNG stoïcijns: wil met Faber praten over uitwerking Spreidingswet

VNG verbaasd over uitspraken e-bikes

Infographic: welke activiteiten vóór het PIP tellen mee?

Laatste waarschuwing voor Goeree-Overflakkee

CRvB: gemeente mag e-bike niet weigeren

VNG stoïcijns: wil met Faber praten over uitwerking Spreidingswet

VNG verbaasd over uitspraken e-bikes

Infographic: welke activiteiten vóór het PIP tellen mee?

Reacties: 29