Kwetsbare meisjes
Minder aandacht besteden aan meisjes die in hun veilige ontwikkeling worden bedreigd, simpelweg omdat de samenleving daar minder last van heeft, staat dan ook gelijk aan het tolereren van kindermishandeling.
Een ongemakkelijke waarheid in de jeugdzorg is ook dat de samenleving en de politiek pas echt urgentiegevoel gaan voelen om iets aan de problemen te doen als andere burgers er last van hebben in de vorm van agressief gedrag op school, criminaliteit en overlast. Daarmee ontstaat een focus op het bestrijden van, wat in vakjargon heet, externaliserende gedragsproblematiek.
Nou wil het feit dat jongens in de knel veelal meer neigen naar het ontwikkelen van externaliserende problematiek, terwijl kwetsbare meisjes meer neigen naar het ontwikkelen van internaliserende problematiek (depressie, angst- en eetstoornissen, loverboy, borderline). Problematiek waarvan de samenleving in den brede minder last heeft.
Maar is dat nu wel zo? Op de korte termijn zeker. Maar hoe zit het met de wat langere termijn? Wat betekent internaliserende problematiek bij meisjes voor de opvoedkwaliteiten als ze straks moeder worden? Worden deze meisjes niet de moeders van de volgende generatie probleemjongens? Wat is de invloed van internaliserende problematiek van zusjes op de kwaliteit van het opvoedklimaat in het multiprobleemgezin als geheel? Nog los van het feit dat internaliserende problematiek net zo schadelijk is voor de veilige ontwikkeling van kinderen zelf als externaliserende problematiek. Minder aandacht besteden aan meisjes die in hun veilige ontwikkeling worden bedreigd, simpelweg omdat de samenleving daar minder last van heeft, staat dan ook gelijk aan het tolereren van kindermishandeling.
Het wordt dus mijns inziens tijd om ook de betere bescherming van meisjes die in hun veilige ontwikkeling worden bedreigd hoger op de jeugdzorgagenda te plaatsen. Het grootste probleem hierbij is dat we relatief weinig weten over deze problematiek, mede omdat de wetenschappelijke agenda de politieke agenda voor een groot deel volgt. Ik roep dan ook de orthopedagogische wetenschap op om ons te voorzien van de kennis die nodig is om deze onderbelichte groep kwetsbare meisjes die opgroeien in multiprobleemgezinnen ook beter te beschermen, primair in hun eigen belang maar ook in het belang van de kinderen die zij later weer zullen krijgen.
Ik kijk uit naar uw reacties.
Erik Gerritsen
@ Jurjaan Otto en @ Erik Gerritsen,
Jullie halen van alles door elkaar!
Dat kwetsbare meisjes vaker tienerzwangerschappen hebben heeft helemaal niets met internaliserende problematiek te maken!
Dat jeugdzorgproblematiek (mishandeling, verwaarlozing) van generatie op generatie wordt overgedragen heeft alles te maken met hechting!
Het is zo dom dat jullie dat niet weten en ook totaal onbegrijpelijk. Nederland heeft namelijk beroemde wetenschappers (IJzendoorn, Schuengel!) juist op het vakgebied van de hechting. En hechting en alles wat daarbij mis kan gaan is de corebusiness van jeugdzorg. Jullie domheid en arrogantie is niet te verexcuseren want het is potdorie je eigen vakgebied! Jullie zouden vakliteratuur moeten lezen en naar wetenschappers luisteren in plaats van deze lariekoek en arrogantie.
Dat heeft maar altijd de mond vol van professionaliteit en dat men de ‘professionals’ in de jeugdzorg moet vertrouwen. En ondertussen dit soort onzin verkondigen en erger nog: dus ook geen deskundige hulp verlenen want er is een ernstig kennistekort.
Hopelijk trekken gemeenteambtenaren die zich bezig houden met de transitie van de jeugdzorg hieruit de les dat ze jeugdzorgbestuurders heel nadrukkelijk controleren of hun beweringen wel kloppen en wel wetenschappelijk zijn. Twijfel? Bellen met het NJI!