Maatwerk of keurslijf?
Nog een jaar en de Participatiewet is een feit. En over een half jaar treedt de nieuwe bijstandswet in werking met de nodige veranderingen op hetzelfde terrein. Het idee achter beide wetten is dat iedereen mee moet gaan doen. En om dat te bewerkstelligen is een scala aan maatregelen bedacht.
Nog een jaar en de Participatiewet is een feit. En over een half jaar treedt de nieuwe bijstandswet in werking met de nodige veranderingen op hetzelfde terrein. Het idee achter beide wetten is dat iedereen mee moet gaan doen. En om dat te bewerkstelligen is een scala aan maatregelen bedacht.
Zo wordt vrijwilligerswerk verplicht en moeten aanvragers van een uitkering vier weken daarop wachten. Moeten werkgevers 100 duizend banen creëren en overheden 25 duizend. Die banen worden in eerste instantie ingevuld door mensen uit de Wajong of met een Sw-indicatie. Maar dat moet zonder dat er sprake is van verdringing. Dus zonder dat mensen hun reguliere baan verliezen ten gunste van iemand die met een ‘vlekje’. Gemeenten moeten erop toezien dat dit allemaal gebeurt en daarbij natuurlijk de jongeren en de 55+’ers niet vergeten. Want de jeugdwerkloosheid is torenhoog en 55+’ers, komen ook bijna niet meer aan de bak. En, je zou het bijna vergeten, dit alles met veel minder geld.
Gemeenten denken het voor een groot deel wel te kunnen. Daarbij speelt het woord maatwerk een grote rol. Per persoon bekijken wat iemand kan, welke talenten hij heeft en welke (on)mogelijkheden er zijn. Maar om maatwerk te kunnen leveren, is beleidsruimte nodig. Immers, als je mensen verschillend wilt behandelen, moet dat wel mógen. En daar wringt ‘m nou juist de schoen. Gemeenten krijgen van het kabinet niet genoeg ruimte om zelf te kunnen beslissen wat ze nodig achten. De verplichte tegenprestatie bijvoorbeeld staat in de weg van gemeenten die andere methoden hebben ontwikkeld om – met succes – mensen naar een baan leiden. Iemand moet gefocust zijn op het vinden van een baan, niet op het leveren van een tegenprestatie, is de gedachte in bijvoorbeeld Almere.
Daar is tegen de landelijke trend in het aantal Wwb’ers het afgelopen jaar nauwelijks gestegen. Maar met de nieuwe wet kan dat binnenkort wel eens anders zijn. Ook het feit dat de 125 duizend nieuwe banen in eerste instantie naar Wajongers en Sw’ers gaan, stuit op verzet. Vooral natuurlijk van de sociale diensten die de bui al zien hangen voor ‘hun’ Wwb’ers. Maar ook jongeren kunnen hier de dupe van worden, denkt bijvoorbeeld de Haagse wethouder Kool. Hij voorziet minder jongeren te kunnen plaatsen bij bedrijven die net verplicht (de quotumwet hangt er als een donderwolk boven) een flink aantal Sw’ers door de strot geduwd hebben gekregen. Kortom: stel de 125 duizend nieuwe banen open voor alle werkzoekenden.
De komende maanden zal het gevecht worden gevoerd. Kunnen gemeenten straks zelf bepalen hoe ze werklozen aan het werk helpen of moet dat vanuit het Haagse keurslijf?
Reacties: 6
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
De sociale werkplaats moest los van de sociale diensten en commerciëler gaan werken. Alle activiteiten moesten baat opleverend worden.
In die tijd werd de werkplaats als eindtraject beschouwd. Het personeel kreeg een CAO en een pensioenregeling. De VNG was hierin de werkgever.
De WSW werd te duur, eind jaren 80 werd budgetfinanciering ingevoerd. De gemeenten werden eindverantwoordelijk.
Eind jaren 90 werd de toelating verscherpt, begeleidwerken werd een speerpunt en als je daaraan niet voldeed kreeg je een boete. Ook dit werkte niet, de boete werd een bonus.
Met de invoering van de WWB hebben veel SW bedrijven voor de gemeenten de re-integratie van bijstandsgerechtigden uitgevoerd. Er was geld in overvloed. Wat het aandeel in de exploitatie van het SW deel was werd steeds moeilijker te achterhalen. Deloitte is zelfs gestopt met het publiceren van benchmark cijfers van de SW bedrijven.
Met de bezuinigingen wordt de WSW ondergebracht in de participatiewet en wel met de illusie dat het grootste deel van de gehandicapten bij een reguliere werknemer kan onder gebracht worden.
Het is zinvol hierover de statistieken vanaf 2000 van het Bureau voor Research en beleid bestuderen
De enigen die hier baat bij hebben zijn de consultants als handelaren van lucht.
Significant is de rol van de PVDA. Eind jaren 90 heeft Wim Kok in Vrij Nederland gezegd dat de SW uit de pas liep met Europa. Aboutaleb heeft de commissie de Vries de opdracht gegeven om met een budgettair neutraal voorstel tekomen voor de WSW en de onderkant van de arbeidsmarkt. Als applaus machines functioneerden de vakbonden en het brancheorgaan Cedris.
Met het opheffen van de WSW heeft mevrouw Kleinsma het werk afgemaakt waar geen VVD'er zich aan wilde branden.
Bert Gille, 37 jaar werkzaam geweest in de SW
De WSW is toch een goede beschermde werkgevers organisatie. Een goede plaats in de samenleving
en nut ! Goed geschreven !!