Hoe prijs je jezelf uit de markt?
Marktwerking is een woord dat in de gezondheidszorg tegenwoordig te pas en te onpas wordt gebruikt. Het Kennemer Gasthuis in Haarlem stond er vorige week ineens volop mee in het nieuws. Zij zijn een samenwerking aangegaan met een zorgbemiddelingsbedrijf.
Op zich is dat niets bijzonders. Zorgbemiddeling is voorlopig een noodzakelijke kwaad zolang er wachtlijsten zijn in ziekenhuizen. Je probeert via zorgbemiddeling patiënten zo snel mogelijk te helpen aan een ziekenhuis waar je voor een bepaalde ingreep sneller geholpen kan worden. Een belangrijk onderdeel van de samenwerkingsovereenkomst tussen het Kennemer Gasthuis en het zorgbemiddelingsbedrijf is echter dat het bedrijf voor patiënten, die 900 euro extra willen en kunnen betalen, kan regelen dat zij sneller - buiten de bestaande wachtlijst om - in het Kennemer Gasthuis een operatie kunnen ondergaan.
De directie van het Kennemer Gasthuis zag en ziet in deze handelswijze geen kwaad. Het is immers een gevolg van de marktwerking die zich ook in de zorg aan het voltrekken is. Zorg is nog steeds een schaars goed. En in een marktsituatie is dan diegene die een hogere prijs kan betalen het eerst aan de beurt. De directie van het Kennemer Gasthuis stelde tevens dat het geven van voorrang aan deze patiënten niet ten koste gaat van de reguliere patiënten, want het gaat om zorg die geleverd wordt in de avonduren en weekeinden. Het gaat om overwerk waardoor de normale wachttijden door deze extra activiteiten niet langer worden. Moet kunnen toch?
Nee.
Persoonlijk denk ik dat deze werkwijze niet kan en minimaal het gevaar in zich heeft om wachtlijsten te creëren. Wachten op een behandeling of operatie is iets wat je geen patiënt zou mogen aandoen. Ik ben van mening dat de snelheid waarmee je in een ziekenhuis van je klachten af geholpen wordt, niet bepaald mag worden door patiënten nog meer te laten betalen voor iets waar ze op basis van hun ziektekostenverzekering al recht op hebben. Deze verzekering geeft ze recht op goede en snelle zorg. In de zorgsector moet alles op alles gezet worden om de wachttijden terug te dringen. Innovatie en optimalisering van je logistieke processen zouden meer aandacht moeten krijgen.
Daarvoor is het zeker nodig dat we buiten de gangbare paden gaan treden. Avondspreekuren en het zo goed mogelijk benutten van de capaciteit aan middelen en mensen in ziekenhuizen hoort hierbij. Uitbreiden van de behandeluren is ook een mogelijkheid. Zolang er wachttijden zijn horen operatiekamers eigenlijk niet leeg te staan. Hierover moeten ziekenhuisdirecties nadenken, maar dan wel voor al hun patiënten. Als zorgverlener moet je alles in het werk stellen om de wachttijden in je instelling zo kort mogelijk te laten zijn. Voor iedereen voor dezelfde prijs. Recht op goede en snelle zorg is een basisrecht van een ieder. Elke zorginstelling die aan dat recht voorbij gaat, prijst zichzelf wat mij betreft uit de markt.
Aysel Erbudak
Ik bewonder deze vrouw.