Advertentie
sociaal / Column

Hyperventilatie

Het is zo langzamerhand niet meer mogelijk om aan deze diarree aan persoonlijke opvattingen te ontsnappen. Zeker nu ook ministers en politici zich steeds vaker persoonlijk en als mens uitspreken over actuele zaken.

01 februari 2012

Het nieuwe jaar is amper een maand oud en voor de twitteraars onder ons is er al weer veel opwinding gepasseerd. Zo hebben Youp en Freek rond de jaarwisseling de eerste onderbuikgevoelens lekker los gemaakt en dan doet onze koningin onverwacht ook nog een duit in het zakje. En om écht iedereen op scherp te krijgen, heeft onze staatssecretaris van natuur zijn vakantiekiekjes gepubliceerd, intussen vraagt de minister van mediazaken zich al weken af of die jongens van BNN nu wel of geen kannibalen zijn. Allemaal kwesties waar we ons druk over kunnen maken en zelf meningen over hebben.

Het is zo langzamerhand niet meer mogelijk om aan deze diarree aan persoonlijke opvattingen te ontsnappen. Zeker nu ook ministers en politici zich steeds vaker persoonlijk en als mens uitspreken over actuele zaken. Heel betrokken, maar vervolgens trekt men zich weer terug achter de coulissen van het politieke decorum; ofwel: we doen een dutje en gaan over tot de orde van de dag. Een korte bloemlezing van de afgelopen weken.

Naar aanleiding van de misstanden in de katholieke kerk laat onze premier weten dat wat hem persoonlijk betreft alle schuldige priesters en paters alsnog moeten worden gestraft. Een open deur gelet op het vergrijp want dat vinden we allemaal! Nationale verontwaardiging. Natuurlijk wijst hij nog wel op een mogelijk verjaringsprobleem en brabbelt nog iets over geen valse hoop hebben. En wat blijkt? Gespierde taal verdampt snel. Conclusie: wat heb ik aan de persoonlijke mening van de premier, als hij eigenlijk wel beter weet?

De minister van sport heeft geen rare mening over de karate-demonstratie die leidde tot het staken van de bekerwedstrijd Ajax-AZ. “Schandalig, ontoelaatbaar en hier moeten maatregelen worden genomen”, sprak ze dapper voor de camera. Om vervolgens te zeggen dat de KNVB hier natuurlijk over gaat. Sprak hier nou de minister of was hier sprake van de mening van mevrouw Schippers die net zo goed mevrouw Jansen uit Buitenveldert had kunnen zijn. Conclusie: mevrouw Jansen en mevrouw Schippers zijn het eens, daar hebben we de minister niet voor nodig om dat te bevestigen.

In de zaak van de COA directeur heeft het gerechtshof uitspraak gedaan, waar Kamerleden Fritsma (PVV) en Spekman (PvdA) het niet mee eens zijn. Zij hebben desgevraagd direct een duidelijker mening: “Mevrouw Albayrak moet absoluut weg en als dat niet kan dan maar in een kamertje alleen, zonder taak”. Ik weet niet meer wie hier de rechter is, maar het morele oordeel is al geveld en daar verandert geen feitenonderzoek of vonnis meer iets aan. Conclusie: meningen hebben mag, maar wie is verantwoordelijk voor de gevolgen van deze meningen? De heren Kamerleden niet, denk ik zo.

Allemaal grote en kleine voorvallen met een maatschappelijke en emotionele impact, en die gepaard gaan, als gezegd, met een hausse aan geventileerde persoonlijke meningen. Ik noem het maatschappelijke Hyperventilatie.
Er is dus niks op tegen om je mening af en toe te toetsen aan je eigen verstand voordat je je persoonlijke gevoelens het vrolijk de wereld intwittert!
Eén geluk: er zijn - wereldwijd gezien - niet zoveel mensen die Nederlands verstaan en lezen. Dus hoef ik me in het buitenland nog niet echt te schamen voor alle gevoelens en erupties van hyperventilerende landgenoten; maar dat is natuurlijk mijn persoonlijke mening, als columnist.
We houden het lekker voor onszelf en dat is wel zo veilig.

Hans Spigt

Plaats als eerste een reactie

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Advertentie