Handdoek in de ring

Ik gooi de handdoek in de ring. Dit is mijn laatste column voor Binnenlands Bestuur. Ik heb genoten van de vele positieve en constructief kritische reacties die ik langs persoonlijke weg kreeg. Maar ik merk dat ik persoonlijk meer en meer last krijg van de paar anonieme “vaste brievenschrijvers” met hun repeterende geweervuur aan feitelijk onjuiste beschuldigingen.

Inderdaad maar een paar, want zoals bekend uit één van de vaste “commentatoren” zich onder circa twintig verschillende aliassen. Waarbij ook nog eens naar elkaar wordt verwezen als bewijs dat het toch allemaal wel heel erg is met die Gerritsen en zijn Bureau Jeugdzorg.

Voor de liefhebbers is na te lezen dat ik aan het begin ooit ben begonnen met het netjes en respectvol feitelijk weerleggen van de vele loze beschuldigingen. Het mocht niet baten en daarom ben ik daar maar mee opgehouden. Ook langdurig negeren, normaal gesproken een redelijk effectieve opvoedstrategie, werkte in dit geval niet, eerder integendeel. De “copy paste” knop werd nog frequenter en fanatieker ingedrukt, ook naar andere plekken op het internet.

Op een gegeven moment is de redactie van Binnenlands Bestuur er toe over gegaan om de meest rabiate reacties te verwijderen. Zoals door de redactie aangegeven was dat hun eigen beslissing. De beschuldigingen van censuur waren vervolgens niet van de lucht en natuurlijk was deze beslissing volgens de “commentatoren” onder druk van mijn kant genomen.

Toen ik aan mijn columns op Binnenlands Bestuur begon hoopte ik daar serieuze discussies mee los te maken via de reactiemogelijkheid. Ik moet constateren dat dat door de dominantie van de anonieme scheldpartijen niet gelukt is. Deze hebben het plaatsen van serieuze reacties ontmoedigd, zoals mij herhaaldelijk is verteld door heel veel lezers.

De redactie van Binnenlands Bestuur heeft er voor gekozen om anonieme reacties te accepteren om daarmee de drempel om te reageren zo laag mogelijk te maken. Ik respecteer die keuze, maar stel tevens vast dat dit de kwaliteit van de reacties niet ten goede is gekomen. Persoonlijk vind ik anoniem reageren een zwaktebod en ik zou me dan ook heel goed een redactieformule kunnen voorstellen die alleen reacties accepteert van mensen die gewoon voor hun identiteit uit durven komen (of zich in ieder geval bij de redactie bekend durven te maken). Maar dat is niet aan mij.

Natuurlijk weet ik dat de intelligente lezer snel doorheeft wat voor een vlees hij/zij in de kuip heeft bij het lezen van al die zich steeds weer herhalende verdachtmakingen. Ik dank al die lezers voor hun belangstelling en serieuze reacties naar mij persoonlijk toe. Maar voor mij is nu de maat vol. Ik stop er mee.

Mijn laatste daad zal zijn dat ik volgende week de naam bekend zal maken van de persoon die onder vele verschillende aliassen week in week uit valse beschuldigingen over ons heen stortte. Ik hoop vervolgens op een rechtszaak, waar mijn eerste vraag aan betrokkene zal zijn of hij/zij het niet is. Is het antwoord ja dan zal ik een procedure wegens laster starten. Is het antwoord nee, dan volgt een rechtszaak wegens meineed. Want met mijn veronderstelde invloedrijke netwerk zal het niemand verbazen dat ik al lang de benodigde bewijzen in mijn bezit heb, waaronder een forensisch vergelijkende analyse van het gehanteerde taalgebruik.