Epidemische basisangst
De gezondheidszorg in Nederland kent veel managers en maar weinig ondernemers. Ik denk dat de zorg er gebaat bij is als die verhouding anders komt te liggen. Er is namelijk een groot verschil tussen een manager en een ondernemer.
Een goede ondernemer doet de goede dingen en een goede manager doet de dingen goed. Hiermee wil ik zeggen dat het heel iets anders om een juist besluit te nemen dan om een besluit juist uit te voeren.
Heel veel besluiten in de gezondheidszorg worden genomen op grond van vertrouwde systemen. Systemen die zich in het verleden bewezen hebben, die hun nut en gunstig effect hebben aangetoond. Ze worden uit de kast gehaald om in een ogenschijnlijk gelijke situatie opnieuw te worden gebruikt en gepresenteerd als een nieuw plan. In veel instellingen zijn deze plannen absoluut heilig. De doelen zijn hierdoor helder en de weg er naar toe ligt vast.
De instelling zet zich vervolgens in beweging om het vastgestelde plan uit te voeren en laat zich niet van het uitgestippelde pad afleiden. Gevolg van deze handelswijze is dat je als instelling méér van hetzelfde doet, feitelijk verstart en dus in wezen stil staat in je ontwikkeling.
De meeste leidinggevenden missen het lef verandering in deze situatie aan te brengen. Het lijkt wel of er een epidemische basisangst is om vrij te denken, te improviseren en risico’s te nemen. Dit zegt iets over de leidinggevenden zelf, maar zeker zoveel over de instellingen waar zij werken. Daar wordt dit risicomijdend gedrag van de leidinggevenden verwacht. Men is gek op keurige stramiendenkers en dat is wel heel erg saai. Het leidt bepaald niet tot de vernieuwing die zo nodig is in tijden van crisis.
Dit ‘soort’ leidinggevenden gaat voor veiligheid en stellen zich tevreden met de titel of functiebenaming op hun visitekaartje. Maar die zegt niets over wat zij doen of hoe zij hun functie invullen. In de gezondheidszorg is grote behoefte aan andere benaderingen, nieuwe authentieke gedachten en meer denken vanuit menselijkheid. Aan leidinggevenden die hun eigen stempel durven te drukken. Leidinggevenden die risico’s durven te nemen, kansen zien, over schakelkracht beschikken en die snel durven te handelen….zij zijn veel waardevoller dan leidinggevenden die prachtige plannen weten te produceren.
Aysel Erbudak
Voorzitter raad van bestuur van het Slotervaartziekenhuis
Na het lezen van uw verhaal blijf ik zitten met één grote vraag: wat is nou de centrale boodschap in uw column? Wat wilt u dan dat managers anders gaan doen en nog belangrijker: hoe wilt u dat gaan bereiken?
Ondernemerschap tonen door managers klinkt heel leuk, maar heeft u weleens nagedacht dat er ook negatieve kanten aan zitten? Bijvoorbeeld door op winstmaximalisatie gestuurde zorg?
Ben benieuwd naar een reactie, dit is nogal een vaag verhaal als u het mij vraagt...