Donders!

Ik ben dol op onweer. Wat is er mooier dan een benauwd warme dag af te sluiten met een zinderend schouwspel van donder en bliksem? Het frist de boel zo heerlijk op!

De periode voorafgaand aan Prinsjesdag wordt door nogal eens ervaren als die steeds benauwder wordende zomerdag. Bestuurders en beleidsambtenaren maken alvast inschattingen van de consequenties. Voor de schatkist, het gemeentefonds en voor de eigen begroting. Gaat het hemelwater met donderend geraas over ons heen komen? Of trekt deze bui toch over? Dit gevoel van onbehagen wordt gevoed door de media, die als ware meteorologen niet schromen om op diverse beleidsterreinen een weeralarm code oranje af te geven.

 

Door de bezuinigingen komt de bal nu nadrukkelijk bij de gemeenten te liggen. Het is dé gelegenheid om burgers te vragen wat zij nou écht willen. Er moeten keuzes worden gemaakt. Waar liggen onze speerpunten voor de toekomst? En wat draagt daarvan het meeste bij aan ons Bruto Nationaal Geluk? (Ja, dit mag u googlen).

Tijdens onweer weten we dat we niet onder de enige boom op die grote open vlakte moeten gaan staan schuilen. Zo zijn er ook spelregels in het bezuinigen. En kan het zelfs een kans bieden tot een betere dienstverlening in de toekomst, als eerst naar het eigen werk wordt gekeken.

Zo komt een ‘succesvolle bezuiniging’ van twee kanten. Van zowel bestuurders als medewerkers op de ‘werkvloer’ worden verbeter-ideeën voor de eigen werkprocessen gevraagd, in volledige transparantie. Dit kan net het zetje zijn dat het doorvoeren van een noodzakelijke organisatieverandering mogelijk maakt.

Daarbij is goede communicatie essentieel om het gevoel van onrust weg te nemen. Tenslotte vraagt een bezuinigingsoperatie bij uitstek om vertrouwen. Vertrouwen op de professionaliteit van uzelf en uw collega’s. U weet dat het dak niet lekt, dat de bliksemafleider zijn werk doet, hoe zwaar het onweer ook zal zijn. U weet dat iedereen de beschikbare middelen optimaal wil inzetten, ten bate van de burger.

Maar deze bezuinigingen zijn natuurlijk niet alleen maar een zegen. Zelfs voor de meest kwetsbare burgers binnen de gemeentegrenzen kan het een verschraling van de ondersteuning gaan betekenen.

 

Heeft u dat ook? Dat uw gedachten tijdens een fikse bui gaan naar mensen die ongewild buiten staan. Misschien zijn ze onderweg, of dakloos. En dat onweer voor hen alleen maar heel beroerd is. De bui, de bezuiniging komt – of hij waait over.

Ik ben dol op onweer! Bezuinigen? Dat frist de boel op!

Maar zorgen we wel voor voldoende paraplu’s, poncho’s of afdakjes voor de ongewilde buitenstaanders?

Matthijs Terpstra
MOVISIE