Er was eens…

Prinsjesdag… Het moeten voor onze Hare Majesteit de Koningin barre tijden zijn. Vroeger was de troonrede een belangrijk moment in het politiek-bestuurlijke jaar. Bij monde van de Koningin ontvouwde de regering haar visie op de toestand in de wereld, en op de ontwikkelingen in Nederland in het bijzonder. Maar de troonrede heeft steeds meer een folkloristische functie. Immers, de boodschap ligt toch al op straat, dankzij dat andere populaire Haagse gezelschapsspel: Lekker Lekken! En zo simpel als het dit jaar ging, zagen we het nog niet eerder. Een eenvoudige journalistieke burger kon gewoon zonder de DigiD van HM  inloggen en door de nog geheime begroting bladeren. Deze keer viste onze Frits van RTL lelijk achter het net.

Maar goed, daar zit je dan als Koningin der Nederlanden, op schoot het regerings proza, waarvan iedereen de boodschap al kent. Een allesbehalve Blijde Boodschap! Landgenoten, eh, …Leuker kan ik het niet maken.” Tsja. Je zult maar in haar pumps staan. Radeloos zou ik er een prop van maken en de Koninklijke vrijheid nemen om een ander verhaal te vertellen. Een luchtiger insteek. Bijvoorbeeld zo.

Landgenoten, Leden van de Staten Generaal,

Ik weet niet hoe het u vergaat, maar op Koninginnedag heb ik er altijd veel zin in. Overal in het land heerst vrolijkheid en iedereen doet mee. We dragen mooie kleren en maken er een leuke ondernemende dag van. Op iedere straathoek feest en de vrijmarkthandel zorgt voor enorme economische impulsen,  macro en micro. Wij, ondernemende Nederlanders, laten de wereld zien hoe je feest viert.  Natuurlijk, het Braziliaanse carnaval is ook mooi, maar op Koninginnedag in Nederland is iedereen in beweging. Daarom stel ik voor, mede namens het Kabinet, dat vanaf morgen elke dag Koninginnedag is. Als nieuw economisch principe. Ik zie het als oplossing voor veel, zo niet alle, problemen in ons land.  Iedereen is inventief, sportief en creatief bezig en onze vertrouwde Hollandse Koopmansgeest bloeit succesvol op! Ons BNW, het Bruto Nationale Werkvermogen, stapelt record op record. Ons land is een grote nationale werkvoorziening, waar iedereen naar vermogen, en vooral naar tevredenheid werkt, meedoet.
Lieve landgenoten, hier in Nederland en overzee, het is de hoogste tijd om het anders aan te pakken. OM het roer om te gooien, een nieuwe koers te varen, met de riemen die we hebben. En ik weet zeker, dat er dan meer kan dan iedereen voor mogelijk houdt. Bijvoorbeeld, lieve landgenoten…..”  
En dan vervaagt het geluid, het beeld… 

Stel, dat het zo zou gaan? Er zou een schok gaan door Nederland, en we hadden een nieuwe, echte crisis in de monarchie. Revolutie in de Ridderzaal. Dit hoort niet, dit kan niet, dit moet niet.  Een sprookje, dat haaks staat op de realiteit.
Maar toch zou er dan een zaadje geplant kunnen zijn. We willen immers allemaal een samenleving waar iedereen mee kan doen?! Waar  mensen met beperkingen, zónder beperkingen hun talent kunnen ontwikkelen. Dus wat houdt ons tegen om het na deze Prinsjesdag echt anders aan te pakken? Vanuit dat Koninginnedag gevoel, waarbij veel kan en mag. Een wereld waarin iedereen erbij hoort of je nu geel of rood bent, of je nu in een rolstoel rijdt, of de 100 meter in 13 seconden loopt. Ach ja, er was eens…

Vooralsnog hebben we na Prinsjesdag 2011 weer gewoon een kater, want de komende jaren is somberheid troef in het dagelijks bestaan. Ben ik blij dat Koninginnedag van ons is en niet van de regering!

Hans Spigt