Dubbel gestraft

Jongeren met een verstandelijke beperking ontwikkelen zich langzamer dan andere jongeren. Ze hebben meer tijd nodig om een diploma of kwalificatie te kunnen halen. Toch stopt voor hen het onderwijs op hun 20e. Waar andere jongeren kunnen doorleren met steun van de overheid, bijvoorbeeld in het hoger onderwijs, krijgen deze jongeren die mogelijkheid niet. Waarom?

Het gaat om ongeveer vijfduizend jongeren per jaar. Wat is hun perspectief na hun 20e? Een opleiding in het MBO is te hoog gegrepen, een baan niet voor hen weggelegd. Dit betekent dat ze terugvallen op een uitkering, misschien wel een leven lang. Dat kost miljarden. Investeren in onderwijs voor deze leerlingen is goedkoper en levert meer op. Zowel voor de jongeren als voor de samenleving.

Wat is er nodig? Deze jongeren verdienen de kans op een voor hen passende manier een kwalificatie te halen. Daarvoor hebben ze tijd nodig en onderwijs op maat, zoals dat wordt gegeven door de REA-colleges of de Academie voor Zelfstandigheid, waar leerlingen een persoonsgerichte opleiding kunnen volgen. Ook helpt het als beroepsonderwijs in kleine modules wordt opgedeeld, zodat deeldiploma’s – praktijkverklaringen - kunnen worden gehaald.

Gemeenten spelen bij deze ambitie een belangrijke rol. Met name als het aankomt op ondersteuning en financiering. Ontwikkeling moet altijd deel uitmaken van de toekomstplannen die gemeenten in een ‘sluitende aanpak’ met jongeren opstellen. En achter de financiering van ontwikkelingskansen mag nooit een vraagteken staan. Op beide punten kiezen gemeenten voor beleid dat nogal uiteen loopt.

Terwijl een goede opleiding echt de beste garantie biedt op een baan. Daarom wil de gehandicaptenzorg graag haar steentje bijdragen. Wij weten hoe je deze jongeren begeleidt en het beste inpast in werksituaties. Dat kan bijvoorbeeld ook door bestaande vacatures op te knippen in kleinere taken.

Op de arbeidsmarkt kunnen we iedereen gebruiken. Er is veel werk en een tekort aan vakmensen. Door het werk anders te organiseren, kunnen ook werknemers met een beperking aan de slag. Ook voor hen is er werk genoeg. Van het plakken van banden bij een fietsenmaker, tot gastvrouw spelen in een stadhuis of ziekenhuis. Of neem de piekmomenten in de verpleeghuizen. Gekwalificeerde mensen met een beperking kunnen veel aandacht en geduld opbrengen als demente ouderen moeten eten. Meer dan de professionals, die dagelijks tegen de klok moeten vechten om al het werk rond te krijgen.

Dus: waarom krijgen jongeren met een beperking niet meer tijd om te leren? Het initiatief van de studenten die opkomen voor deze jongeren verdient brede steun. Eens? Teken dan hun petitie...

Frank Bluiminck

Meer columns van Frank Bluiminck leest u hier.