Kwetsbare burgers

Een van de belangrijkste dingen die gemeenten moeten doen is zich verdiepen in de doelgroep. Dat is geen sinecure want het gaat om zo’n 200.000 mensen met een ernstige beperking die onderling sterk verschillen. Het enige dat deze mensen gemeenschappelijk hebben, is hun grote kwetsbaarheid.

Kun je de ondersteuningsbehoefte van deze mensen op voorhand bepalen? Volgens mij niet.

Een alleenstaande man van 80 jaar met longproblemen, een hartkwaal en nagenoeg geen sociaal netwerk heeft een andere ondersteuningsbehoefte dan een jonge vrouw van 30 met een syndroom van Down of kinderen met een verstandelijke beperking.

Gemeenten hebben wel eens de neiging om hun eigen beleid centraal te stellen en niet de vraag van een kwetsbare burger. Neem wijkgericht werken dat binnen gemeenteland heel populair is. Dat kan natuurlijk heel waardevol zijn maar is geen panacee voor alle kwalen. Want wat hebben een paar duizend mensen in Nederland met een zintuiglijke beperking of een niet aangeboren hersenafwijking aan wijkgericht werken in hun gemeente?

En neem nu het inkoopbeleid. Het is maar zeer de vraag of de regels voor de inkoop van kantoorartikelen of de catering van de bedrijfskantine ook adequaat is voor de inkoop van ondersteuning voor kinderen met een meervoudige complexe handicap.

Maar dat weet u natuurlijk allemaal ook wel?

Wouter Rust
Manager Vrijwillige Inzet/Hulpverlening en Activering bij MOVISIE