Conflict over straathoekwerk in Kanaleneiland
Gemeente en straathoekwerkers in de Utrechtse wijk Kanaleneiland twisten al maanden wie de tweehonderd probleemjongeren in deze buurt dient te begeleiden.
De gemeente heeft de subsidie à vijf ton aan de Stichting Streetcornerwork stopgezet en andere organisaties ingeschakeld. Streetcornerwork vecht de beëindiging van het contract aan en beticht de gemeente van onzuivere motieven.
De wijk was vorig jaar in het nieuws vanwege een serie overlastincidenten en een daaropvolgend samenscholingsverbod. Uit tussen partijen gewisselde stukken blijkt dat Utrecht ontevreden was over het werk van de stichting. Deze leverde niet de afgesproken hoeveelheid fte’s, de interne communicatie was ‘gebrekkig’ en incidenten in de wijk werden niet consequent aangegeven bij de politie, aldus de gemeente.
‘De situatie dreigde dermate uit de hand te lopen dat de veiligheid van de medewerkers in het geding was’, zo motiveert de gemeente haar besluit. Tot 1 april is Streetcornerwork betaald, maar de stichting hoefde vanaf 1 januari geen werk meer te verrichten vanwege de verstoorde relatie.
Streetcornerwork heeft een andere lezing van de gebeurtenissen. Volgens directeur Ide Kelderman is er sprake van een ‘kunstmatig gecreeerd conflict om ons buitenspel te kunnen zetten’. De ware reden voor de breuk zou zijn dat de voormalige, inmiddels ontslagen coördinator van Streetcornerwork voor zichzelf wilde beginnen en het Utrechtse werk wilde overnemen. Daarin zou hij, volgens Kelderman, zijn gesteund door de verantwoordelijk ambtenaar van de gemeente en de plaatselijke welzijnsorganisatie. ‘Complete onzin’, zo reageert gemeentelijk woordvoerster Sylvia Borgman. ‘Dit is gewoon niet waar en het schaadt de goede naam van een van onze ambtenaren’.
Eigen houtje
In haar verweerschriften verwerpt Streetcornerwork alle door de gemeente aangehaalde argumenten. De stichting claimt credits voor de verbeterde veiligheidssituatie en ontkent dat de interne strubbelingen het werk in de wijk nadelig hebben beïnvloed.
Over het leveren van te weinig mankracht voor Kanaleneiland zegt Streetcornerwork dat een deel van haar personeel door de ontslagen manager op eigen houtje - buiten de directie om maar met medeweten van de plaatselijke welzijnsstichting – elders in de stad is ingezet. Het verbreken van de relatie is gepaard gegaan met diverse incidenten. Zo hebben gemeentelijke medewerkers locaties van Streetcornerwork dichtgetimmerd en personeel de toegang geweigerd. ‘Het komt erop neer dat onze medewerkers er gewoon zijn uitgegooid’, klaagt Streetcornerwork in haar verweerschrift. ‘Wij hebben deze handelingen als agressief en grievend ervaren’.
Volgens de gemeente is Chill Eiland, de ontmoetingsplek voor de jongeren, een maand gesloten geweest ‘om de negatieve spiraal te doorbreken en een nieuwe werkwijze, een cultuuromslag ten aanzien van gedragsregels op verantwoorde wijze te introduceren’, zo is onlangs schriftelijk aan de raad gemeld. Wat daarmee precies wordt bedoeld kan woordvoerster Borgman niet toelichten, want ‘zoals u weet zitten we nu met Streetcornerwork in een juridische procedure’. Volgens Streetcornerwork was de werkelijke reden voor de sluiting dat de nieuwe straathoekwerkers zich bedreigd voelden.
Opvallend in het conflict is dat beide partijen hun gelijk menen te lezen in het zelfde rapport: het medio vorig jaar in opdracht van de gemeente verschenen ‘Vertrouwen winnen’ van de DSP-groep. Die constateert enerzijds dat Streetcornerwork ‘haar opdracht uitvoert en meer dan dat’. De stichting ‘heeft op Kanaleneiland duidelijk een meerwaarde’ en weet ‘als enige partij de overlastgevende en criminele groepen te bereiken die niet meer bereikt worden door de reguliere instanties’. Tegelijkertijd schrijft DSP dat de interne organisatie van Streetcornerwork ‘te rommelig is waardoor er een gebrek aan interne sturing is’.
En passant geeft het rapport een beeld van de organisatorische chaos rond de jongerenaanpak op Kanaleneiland. Zo zijn er grote spanningen tussen Streetcornerwork en wijkwelzijnsorganisatie Doenja, die de straathoekwerkers als concurrent ziet. De taakverdeling tussen beide organisaties is ‘onduidelijk’.
Zo moet de coördinator van de JOS-aanpak (Jeugd op Straat) overlastmeldingen doorgeven aan Doenja, maar omdat die ter plekke geen veldwerkers heeft geeft hij zijn opdrachten maar aan Streetcornerwork. Die meldingen moeten dan weer worden doorgegeven aan een ‘urgentiemanager’, die onder een derde gemeentelijke afdeling valt. DSP doet dan ook de dringende aanbeveling aan de gemeente om de opdrachten en de doelgroepen beter te omschrijven. Op 12 april komt de staking van de subsidie voor de gemeentelijke bezwarencommissie.
Overlegdrukte
Hoe druk het in het speelveld van het jongerenwerk is, blijkt uit een bijlage bij een van de stukken. Streetcornerwork geeft in het stuk ‘Netwerken op het gebied van hulpverlening, veiligheid en bewonersparticipatie’ een overzicht van de 19 overleggen waar het aan deelneemt: JOS-overleg, Jeugd- en Veiligheidsoverleg, Veiligheidshuis, Casuïstiekoverleg, Arbeidsnetwerkoverleg, Stuur/werkgroep Leerwerktraject, ROC, Leerplicht, Jongerenloket, Four Start Reïntegratie, Actium werkprojecten, Stade Advies, GG&GD, Jongeren Advies Team, Groepsaanpak, Overleg Doenja Dienstverlening, DMO, Overleg zelforganisaties en platform zelforganisaties, Aquacentrum Den Hommel/sporthal.
Reacties: 4
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
De hele Welzijnsmafia heeft zich gestort op 200 probleemjongeren. Veel vergaderen, netwerken, coördineren.
Het geeft echter geen stukje oplossing van dit probleemgebeuren.
Graag willen Gemeenten zoals in Enschede onlangs, hun successen melden, zonder daarbij het volledige (kosten)plaatje te geven en of dat wel of niet structurele kosten feitelijk blijven.
Het wordt tijd denk ik na lezing reactie beleidsmedewerker, dat Utrecht dit zelf weer helemaal in handen neemt en politie kan beschikken over hulpverlening die het klokje rond beschikbaar is en lik op stuk sancties, die zowel politie als hulpverlening kunnen inzetten.