Advertentie
sociaal / Nieuws

'Ieder kind in een gezin' richt zich op gemeenten

Een campagne gericht op gemeenten moet ervoor zorgen dat minder jongeren in een instelling wonen.

24 mei 2013

Kinderen die niet meer bij hun ouders wonen, kunnen het beste in een gezinssituatie opgroeien. Dat vinden 32 organisaties die aangesloten zijn bij de Alliantie Kind in Gezin. En omdat in 2015 de gemeenten het voor het zeggen krijgen in de jeugdzorg, richt een nieuwe campagne ‘Ieder kind in een gezin’ zich vanaf volgende week op gemeentebestuurders.

Instellingen
De Alliantie is een samenwerkingsverband van onder meer de Rudolphstichting, Stichting Kinderpostzegels en het Nederlands Jeugdinstituut. Door middel van de campagne en het aanbieden van een petitie aan wethouders in verschillende gemeenten wil de Alliantie wethouders en ambtenaren bewustmaken van het feit dat er in Nederland veel kinderen uit huis geplaatst worden en in een instelling terechtkomen.

Andere kant vergeten
‘De aandacht bij de transitie jeugdzorg gaat veel naar het principe één gezin, één plan, één regisseur’, vertelt woordvoerder Marc Engbers van de Alliantie. ‘Wij zijn wel eens bang dat de andere kant vergeten wordt. Maar in Nederland wonen naar schatting 20 duizend kinderen in instellingen. Wij willen die instellingen niet diskwalificeren, maar we weten dat het niet goed is voor de kinderen. Vooral jonge kinderen ondervinden er schade van dat ze niet in een gezin opgroeien.’

Alle instellingen sluiten
Tijdens de campagne krijgen zo’n 15 wethouders in het land de petitie aangeboden. De actie is niet alleen bedoeld om meer bekendheid en steun te krijgen onder gemeentebestuurders, maar is ook een opmaat naar meerdere campagnes om bijvoorbeeld gezinnen te werven. ‘We zijn niet zo naief om te denken dat we morgen direct alle deuren van instellingen kunnen sluiten’, aldus Engberts. ‘Maar we vinden bijvoorbeeld de constructie van gezinshuizen (kleinschalige opvang waar met betaalde professionals een gezinssituatie wordt ‘nagebootst’ – red)  erg kansrijk.’ De laatste jaren stijgt het aantal gezinshuizen in Nederland snel.

Keiharde waterdichte afspraken
Gemeenten hebben binnenkort de touwtjes in handen in de jeugdzorg. Zij bepalen met welke zorgaanbieders er contracten gesloten worden voor het aanbieden van de zorg. Engberts: ‘In die contracten kunnen ze afspraken maken over gezinsopvang. Ze kunnen zeggen dat een kind pas in een instelling komt als er echt geen andere mogelijkheid is. Keiharde waterdichte afspraken hierover zijn misschien wat lastig te maken, maar we kunnen in ieder geval de wethouders er op attenderen en warm voor krijgen.’

Reacties: 6

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Alexandra / moeder en leerkracht basisonderwijs
Kinderen worden te makkelijk uit huis geplaatst, dat zegt zelfs de nationale kinderombudsman! De kwaliteit en professionalisering van de jeugdzorg verkeert nog in in een beginstadium, zegt de Raad van State!

Dreigingen met uithuisplaatsingen worden zelfs gedaan in geval van "omgangs-OTS", met als (enige) motief: "een ouderverstotingssyndroom in de toekomst te voorkomen"!

Wanner komt er eindelijk een tuchtrecht voor jeugdzorgmedewerkers? Wanneer wordt b.v. ingevoerd dat BJZ een bonus krijgt als ze kinderen succesvol bij hun ouders weten te houden of terug te plaatsen? Nu krijgt BJZ alleen maar meer geld als ze de problemen groter maken, zonder dat er enig mechanisme is wat toezicht op de gang van zaken houdt. Kinderen belanden in eindeloze drama's, en de enige die daarvan profiteert is de jeugdzorg medewerkers (meer werk=meer geld en meer werkgelegenheid, en meer erkenning als "redder")

Dat is een zeer kwalijke zaak die ten koste gaat van vele kinderen en hele gezinnen.

Ik zou zeggen aan de regering: stoppen met de hete aardappel door te spelen, Onmiddellijk een zeer goed bemande/bevrouwde "hulplijn misstanden in de jeugdzorg" instellen, onmiddellijk een tuchtcollege met snelle afhandeling instellen, en onmiddellijk gratie voor alle kinderen die om futiele of onduidelijke redenen uit huis geplaatst zijn!

Laat al die kindertjes alsjeblieft weer terug naar huis gaan bij hun eigen ouder(s), en regel eventuele hulp vanuit daar, in samenwerking met de omgeving van het gezin!!!! (nog beter: laat het de omgeving ZELF oplossen! b.v. met behulp van Eigen Kracht centrale)
Jozef Langezwaal / jurist
In sommige gevallen is het verhelderend om te beginnen met een kennismakingsrondje:



Alliantie Kind in Gezin

Uitgangspunten

We hebben een ambitieuze missie. Onze krachtige en heldere uitgangspunten staan in een manifest. Dit vormt de basis om 10.000 inhuisplaatsingen te realiseren!



De Rudolphstichting is een door de gereformeerde kerken in 1927 opgerichte

Nederlandse organisatie voor de hulpverlening aan jongeren.



Stichting Kinderpostzegels Nederland is een kinderhulporganisatie met als motto: 'voor kinderen door kinderen'. De jaarlijkse Kinderpostzegelactie is hiervan het sprekende voorbeeld en vormt het visitekaartje van de organisatie. Kinderen helpen met de actie andere kinderen. Met de opbrengst steunt Kinderpostzegels wereldwijd projecten waarin de veiligheid en ontwikkeling van kinderen centraal staan.



Het Nederlands Jeugdinstituut werkt voor en in opdracht van overheden, instellingen en professionals in de sector jeugd en opvoeding.



Ja, dat is waar ook, de Alliantie Kind in gezin is de semantische schijnbeweging die een deel van de jeugdzorgsector heeft ingezet omdat de term uit huis plaatsing een zo negatieve connotatie heeft gekregen dat die term eigenlijk niet meer bruikbaar is, zoals voorheen gebeurde met o.a. de Voogdijraad, het JAC, en vele andere begrippen. De beweging die intussen in de Tweede Kamer bij de SP een vaste vertegenwoordiger heeft gevonden.



Blijkbaar beginnen nu ook de instellingen waar ten onrechte vele duizenden kinderen verblijven op te schuiven naar een nieuw anker. Voor je het weet wordt namelijk de instelling straks financieel afgeknepen of zelfs helemaal opgeheven, wat desastreus zal zijn voor de werkgelegenheid en het carriereperspectief van de betreffende medewerkers.



De Rudolphstichting zal het als muziek in de oren klinken, al die arme instellingskinderen in huis plaatsen bij gereformeerde gezinnen. Dat maakt de mogelijkheden om die kinderen te onderwijzen in de juiste leer oneindig veel makkelijker, en het wordt nog dik betaald ook.

Er gloren zo bovendien aangename perspectieven voor als het moment daar is dat Petrus door het luikje van de hemelpoort kijkt wie er dan weer op de stoep staat.



De Stichting Kinderpostzegels Nederland weet kennelijk met zijn geld geen raad nu blijkbaar falende leden van Branchevereniging! Jeugdzorg Nederland worden gesteund met geld van kinderpostzegels. Nu ik dat weet komt er bij mij geen kinderpostzegel meer in.



Het Nederlands Jeugdinstituut werkt voor en in opdracht van overheden, instellingen en professionals in de sector jeugd en opvoeding. Dat is tenminste duidelijk. Gewoon een belangenclub die voor de eigen sector op komt.



Bij alle aangekondigde zogenaamde vernieuwingen en verbeteringen nog altijd geen woord over valide diagnostiek, toetsbare normen, kwaliteit, respecteren van rechten van kinderen en ouders, deugdelijke rechtsbescherming enz.



Terwijl de gemeenten zich het hoofd breken hoe het (transitie-)proces en de structuur en de kostenbeheersing daarna kan worden geregeld, zijn alle zogenaamde ketenpartners kennelijk vooral bezig met het veiligstellen van hun eigen (diverse) belangen en hun eigen werkgelegenheid.
Ponskaart / beleidswaker
Pleegplaatsen begint bij het uithuisplaatsen, en de vraag is primair:

"Is de basis voor de uithuisplaatsing valide, met een 'diagnosticus' bepaald?* Heeft de deskundige de cliënt wel volgens zijn beroepsethiek gezien en onderzocht, of ging hij af op wat de jeugdzorgwerker kon en wilde zien en doorgeven aan een team?"



Waar we zien dat 72% van de OTS-sen na 2 jaar niet tot verbetering leidde en meer van dergelijke wetenschappelijke signalen, dan is de vraag of pleegplaatsen echt nodig is geweest, vaak een steekhoudende.

* Ook zien we wat Joseph J. Doyle jr zegt in zijn economisch-wetenschappelijk rapport na 15.000 kinderen te hebben onderzocht (2007; het rapport: "Child Protection and Child Outcomes: Measuring the Effects of Foster Care." American Economic Review, 97(5): 1583-1610.): Kinderen zijn beter-af thuis, ondanks de moeilijke omstandigheden, zo die er echt zijn, tegenover pleegplaatsing.



Vaker werken aan de leerzaamheid of ontlasting van het gezin is gezonder voor een opgroeiende die zich thuis in de vertrouwde omgeving veiliger voelt.

In een vertrouwde omgeving 'verwerkt' zo nodig het kind sneller; doet minder aan schijnaanpassingen.

Pleegkinderen hebben net zo als geadopteerden een extra rugzakje te dragen, dat knelt in de identiteitsfase.



Dat zou jeugdzorg dienen te voorkomen. Nog veel minder uithuisplaatsen!
Jan Willem de Zeeuw / beleidsadviseur en onderzoeker
Ik wil reageren op dit artikel en de reacties tot nu toe. Het is belangrijk om zoveel mogelijk uithuis plaatsingen te voorkomen. Als het dan toch nodig is, heeft plaatsing in een gezinsvorm (pleeggezin of gezinshuis) de voorkeur. Ook speciale behandel- of leefgroepen blijven nodig. Maar dat kan minder. De reactie van Joost Langezwaal klinkt enigszins gefrustreerd. Ik heb onderzoek gedaan naar gezinshuizen en gezinshuisouders en ik heb op geen enkele manier kunnen vaststellen dat deze professionale opvoeders de bedoeling hebben om deze kinderen 'in de juiste leer te onderwijzen'. Veel gezinshuisouders zijn religieus (= ongelijk aan kerkelijk) geinspireerd en hebben sterke overtuigingen. Wat is daar mis mee, zolang dat niet het (enige) doel van de opvang en het opvoeden is? In mijn ogen maakt hen dat juist waardenvol, omdat opvoeden en behandelen inde huidige jeugdzorg te veel instrumenteel wordt gezien en ingezet. Een tweede opmerking is dat in de transitie van de jeugdsector de belangen inderdaad groot zijn. Nu is het zo dat de beweging 'in huis plaatsen' een beweging van kleinschaligheid en zelforganisatie is en in zekere zin juist ingaat tegen de belangen van grote zorginstelingen. Dat deze grote 'jongens' nu meer en meer onderzoeken of kleinschaligheid voor hen toekomst biedt (ook volgens Jo Hermanns): wat is daar mis mee? Het gaat er toch om dat kinderen die uit huis moeten worden geplaatst een veiligen en vertrouwde omgeving krijgen, waar zij kunnen opgroeien? Ik noem dat geen semantische schijnbeweging, het is wel een semantische beweging, die het denken over het opvoeden en opgroeien van kinderen kan beinvloeden. Tenslotte iwl ik opmerken dat er nog weinig wetenschappelijk 'bewijs' is over de effectiviteit van de verschillende aanpakken in de jeugdzorg. Uit praktijkervaringen blijkt al wel dat de problemen van kinderen in pleeggezinnen en gezinshuizen na verloop van tijd verminderen (of 'verdunnen') als gevolg van de stabiele situatie en de aandacht die kinderen in gezinsvormen krijgen, 24 uur per dag, 7 dgen per week,
moederkevanx
ja dat klopt kinderen worden gemakelijk uit huis geplaats ,en hun kijken nog niets eens of het een goede plek is waar de kinderen gaan wonnen ,wandt dat zie je bij mijn dochter die eerst in een leefgroep woonden ,daar werdt mijn dochter toen mijn dochter 13 jaar was door een medebewonner seksueel misbruik en door na werdt mijn dochter door de william schrikker voogd getwongen om te prikpil te nemen huis arts wist dat mijn dochter niet de prikpil wou en nog moest mijn dochter prikpil krijgen tegen haar wil ,maar lees dit maar eens ,













In de loop van de tijd,zullen hier de verhalen geschreven worden.

verhaal van moederke x.

De machteloosheid de wanhoop ,het gevecht.





En moederkevanx vecht en vecht.

En de tijd zal leren ,hoelang nog!!!!....

En nu.

2013

Isoleert,time-out,op slot kamertje.

Het zal je kind maar zijn die er in zit.

De kalender leeftijd is 14 jaar.

Deze dag ,is ze verdrietig ,op haar been zijn schaafwonden.

Die ik krijg te zien.

Ik huil ,maar niemand ziet mijn tranen.

Ze heeft pijn ,en waarom ?

Ze is in de holding gelegd:

en daarna geïsoleerd in een time-out ruimte.

Dit is de gewone gang van zaken,als ze over haar toeren is.

Over haar toeren ,om dat ze de wereld om haar heen ,zoveel onbegrip aan

haar geeft.

De wereld die haar boosheid niet begrijpt,en niet op weten te vangen.

En ik sta machteloos ,en weet haar geen troost te geven.

Want uit mijn gezinsleven is ze verbannen.

Ik kan haar tranen niet drogen,op het moment dat ze me nodig heeft.

Haar opvoeders ,weten wat goed voor haar is.

IK HUIL MAAR NIEMAND ZIET MIJN TRANEN ,

EN HAAR TRANEN WORDEN DIE GEZIEN?

DE HOLDING EN ISOLEER DE TROOST DIE ZE KRIJGT.

IS DE CAMERA.....ZE MOET IMMERS OP RUST KOMEN.

(De prik pil werd al op haar 13 jaar gegeven)

Omdat ze bang zijn dat ze zwanger word van een vriend die ze toen en nu

nog niet had en nog niet heeft)

True
Elke debiel kan dankzij de linkse verzorgingsstaat kinderen op de wereld kwakken.

Dweilen met de kraan open.
Advertentie