Bijstandsbudget gemeenten weer te laag

Gemeenten krijgen in 2017 opnieuw te weinig middelen van het Rijk om aan alle bijstandsverplichtingen te voldoen. Volgens Divosa, de vereniging van leidinggevenden in het sociaal domein, heeft het kabinet het toekomstige beroep op de bijstand te conservatief ingeschat waardoor in de begroting niet genoeg middelen zijn vrijgemaakt.

Benchmark

In de begroting van het ministerie van Sociale zaken en Werkgelegenheid is rekening gehouden met een stijging van de gemeentelijke kosten van de bijstandsvoorziening van 1,04 procent. Maar het Rijk maakt slechts 0,36 procent extra vrij voor deze zogenoemde macrobudgetten. Dat levert een tekort van 0,68 procent op, bijna 40 miljoen euro. Volgens Divosa-voorzitter Erik Dannenberg valt dit veel zelfs hoger uit: 'volgens het Centraal Planbureau stijgt het aantal mensen dat een beroep op de bijstand doet met 0,24 procent. Wanneer wij kijken naar de cijfers uit onze benchmark, dan is dat percentage tot juni 2017 al met bijna 2 procent gestegen.' Volgens Divosa levert dat – met de prijsstijging van de uitkering in ogenschouw genomen – uiteindelijk een tekort op van rond de 3,5 procent, omgerekend bijna 200 miljoen euro. ‘Voor sommige gemeenten zal het tekort zelfs hoger uitvallen vanwege de verdeelsleutel voor de bijstandsgelden’, aldus Dannenberg. 

Proefwerk

Gemeenten kampen al vier jaar met tekorten op het macrobudget. ‘In 2015 was het tekort op het macrobudget 1,9 procent en had twee derde van de gemeenten te weinig middelen beschikbaar. Er is toen een enorm beroep gedaan op de vangnetregeling van het Rijk voor gemeenten. Het is duidelijk dat er echt opnieuw naar die budgetten gekeken moet worden. Ik zeg maar; als een hele klas een proefwerk maakt, iedereen een 6 haalt, en één leerling een 4 is het duidelijk dat die ene leerling beter had moeten studeren. Als de héle klas een onvoldoende krijgt, deugt het proefwerk meestal niet’, aldus Dannenberg. ‘Gemeenten kunnen de gaten niet eindeloos blijven dichten uit de reserves. Het is onvermijdelijk dat dit uiteindelijk leidt tot bezuinigingen op andere sociale voorzieningen.’