'Beter-niet-doenlijst'

Het zegt veel over mij. Over mijn te grote vertrouwen in medici. Maar ik schrik van de Volkskrant. Daarin staat dat medisch specialisten ‘verstandige keuzes’ gaan publiceren. Ze willen voortaan medische ingrepen doen waarvan is aangetoond dat ze werken. De andere komen op een ‘beter-niet-doenlijst’.

Huh? Heb ik het nou al die tijd verkeerd begrepen? Dit is toch de wereld van dubbelblind onderzoek en wetenschappelijke witte jassen? Van diagnose, therapie en evaluatie? De wereld waar je pas in mag na een héél lange academische studie? Maar als je die opleiding hebt gehad, doe je dus gewoon wat goed voelt, of wat geld oplevert. ‘Een investering in apparatuur moet immers wel worden terugverdiend’, aldus de koepel van universitaire medische centra.

Het is geknoei op grote schaal. ‘Ongeveer de helft van de uitgaven in de verloskunde en de gynaecologie gaat naar behandelingen waarvan we niet weten of ze echt helpen’, zegt een professor. Ongelooflijk! Het onderscheid tussen de specialist en Jomanda blijkt minder groot dan ik dacht. Maar goed, ze beloven beterschap. Beter laat dan nooit, die ‘beter-niet-doenlijst’. Het bespaart patiënten en premiebetalers een hoop nutteloze handelingen.

Na dit nieuws zou je bijna mild worden over politiek symboolbeleid, zoals minimumstraffen voor bijstandsgerechtigden – iets wat zelfs bij de zwaarste delicten niet voorkomt – of verplichte tegenprestaties voor iedereen, ongeacht of het helpt. Veel van de Wwb-maatregelen komen er niet omdat we weten dat ze werken, maar gewoon omdat ze goed voelen. Kamerleden en artsen lijken daarin dus niet voor elkaar onder te doen. Desondanks vind ik het onze taak om er in de praktijk het beste van te gaan maken.

Toch houdt één idee me bezig. Als nou de dokters eindelijk kiezen voor maatregelen die werken, zou er dan straks, na de evaluatie, ruimte zijn voor een kleine, wetenschappelijk onderbouwde, parlementaire ´beter-niet-doenlijst’?
 
René Paas 
Meer columns van René Paas leest u hier.