Beter een vleermuis
Ze hadden het niet zien aankomen. Het 55+ echtpaar zat er goed, in hun ‘sloopwoning’ waar ze in het kader van leegstandsbeheer tegen een lage huur konden wonen. Het gaf ze de ruimte om hun schulden af te betalen die waren ontstaan in het doolhof van diverse toeslagen en regelingen.
Schulden waar ze maar geen grip op kregen, zelfs niet nadat ze een afspraak hadden gemaakt met de ambtenaar ‘die alles kon overzien’. Die kon hen ‘helaas niet verder helpen.’ Maar het had hen niet ontmoedigd. De tering naar de nering zetten, handen uit de mouwen en de goedkope woning bood soelaas. In de krant lazen ze over de ruimtelijke ontwikkeling in de buurt waardoor hun pand in de toekomst zou moeten wijken, maar dat ging voorlopig niet door. Dus de sloop zou wel even uitblijven.
Niet dus. Onlangs viel onaangekondigd de brief op de mat. Het pand zou worden gesloopt, en ze moesten binnen vijf weken hun spullen pakken en wegwezen. Vlak voor Kerst op zoek naar een nieuwe woning. De brief sloeg in als een bom. Waar konden ze op zo’n korte termijn, met deze woningnood een betaalbare woning vinden? Hoe moesten ze dit regelen, zouden ze nog dieper in de schulden raken?
En terwijl ze zich beraadden op een noodplan, hoorden ze een machine gaten maken in de buitenmuren van hun woning. Even dachten ze dat de sloop al was begonnen, maar dat was het niet. De gaten waren in het kader van herhuisvesting. Maar helaas niet voor hen, maar voor de vleermuizen die óók het slooppand bewoonden. De gaten in de buitenmuren zorgden ervoor dat de vleermuizen zouden vertrekken naar een mooi nieuw onderkomen dat even verderop voor ze werd gebouwd.
De Flora- en faunawet beschermt namelijk vleermuizen en zorgt ervoor dat ze niet dakloos worden. Dat er een nieuwe plek voor ze wordt geregeld. Deze wet doet daarmee wat ze moet doen, waar ze voor bedoeld is. En daar kunnen we trots op zijn. Maar het steekt toch behoorlijk dat het echtpaar op straat gezet wordt, zonder ondersteuning, zonder hulp of laat staan herhuisvesting. Ook al staat in de grondwet het ‘recht op wonen’. Zij staan enkel met die brief in de handen. Zich realiserend dat je in ons land soms beter een vleermuis, dan een mens kunt zijn.
Erik Dannenberg
Deze mensen zijn in een woning getrokken als kraakwacht. Als oppasser op vastgoed. Niet als huurder. Daarom betalen ze ook helemaal geen huur, zoals de ongeïnformeerde columnist beweert, maar een vergoeding waarmee ook gas, licht en ozb zijn gedekt. Ze hebben ervoor getekend dat ze binnen enkele weken moeten verkassen zodra de eigenaar met het pand aan de gang wil. Dat ze vijf weken kregen, is zelfs nog veel, maar kan nóóit als een verrassing komen.
Dat er geen betaalbaar aanbod is, tsja. Wij hebben nu eenmaal een rijksoverheid die de beschikbare goedkope woningen liever uitdeelt aan iedere Arabier die met een zielig verhaal de grens over komt.